Það er sérkennileg mótsögn að á meðan Frakkar eru almennt heldur niðurdregnir og reyna að skera niður ýmsan aukakostnað þegar hátíðir nálgast, án þess þó að það komi niður á börnunum, skuli fínu tískuhúsin ganga betur en nokkru sinni og virðast hafa gleymt kreppunni sem skall hér á haustið 2008 eins og víða annars staðar. Úraverksmiðjur fínu merkjanna hafa vart undan að framleiða, svo mikil er eftirspurnin. Reyndar eru það sjaldnast Frakkar sem kaupa þessa dýru vöru þó þeir finnist auðvitað og milljónamæringar hafa aldrei verið fleiri hér eins og víða annars staðar. Kúnnarnir koma oft frá Kína, Brasilíu, Rússlandi og víðar; þeim löndum þar sem kreppan hefur haft lítil sem engin eða mjög tímabundin áhrif eða þar sem að milljarðamæringar eru fleiri en tölu verður á komið.

Það hefur Chanel gert með því að endurgera fyrsta úr Coco Chanel sem er áttkanta eins og Vendôme-torgið í París og er nú alsett demöntum. Hjá Dior er það svarta úrið með demöntum en Mont Blanc selur úr með nærri 200 ára svissnesku úrverki.
Úrið er því mikilvægari fylgihlutur en nokkru sinni áður, einkum hjá körlum sem bera minna af skarti. Um leið er úrið stöðutákn sem nýríkir Kínverjar og Rússar keppast um að eignast til að staðfesta nýfengna félagslega stöðu sína.
Fyrir konur er það meira skart eins og hringir, hálsmen eða eyrnalokkar sem eru áberandi og kosta sitt, þó auðvitað séu úrin líka vinsæl. Merkilegt hversu vissir skartsalar eru um fjárhag jólasveinanna í ár.
bergb75@free.fr