Sleitulaus hátíðahöld Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 30. júlí 2008 06:00 Við vorum nokkrar vinkonur fyrir löngu farnar að plana villta verslunarmannahelgi. Ráðagerðirnar fólust þó ekki í tilhlökkun vegna dvalar við hjalandi lítinn læk og kvakandi fugl í mó, þótt umhyggjusamir foreldrar hafi líklega verið fóðraðir á einhverjum þægilegum skáldskap. Ekki urðu heldur sérstakar umræður um hlý föt og nesti á föstu formi. Reyndar tók aðeins fáeinar mínútur að hrifsa svefnpoka og tjald en mun lengri stund að svitna yfir hallærislegheitunum í henni móður minni sem stóð við eldavélina og steikti kótilettur í raspi. Plís mamma, það tekur enginn með sér svona nesti, það er sjoppa þarna og allt! Týpískt að ég neyðist til að taka með eitthvað glatað box með skrínukosti eins og tíðkaðist fyrir stríð. Nú þarf ég að pukrast með þetta eins og gamalmenni inni í tjaldi. Á ekki bara að senda mann með mjólkurflösku í ullarsokk líka? Svo ferðin til Tvísýnu hófst með niðurlægjandi kótilettubox á botni bakpokans. Frábær félagsandi ríkti í rútunni sem stoppaði á leiðinni svo farþegarnir kæmust út að pissa. Þá voru margir komnir langt ofan í nestisflöskurnar og mesta furða að enginn yrði eftir við veginn. Ein stúlkan kom aftur inn í bílinn með skófar á enninu en hress að öðru leyti og hafði síðar þessa reynslu til marks um gæði helgarinnar. Fleira var hægt að tína til sem sönnun einstakrar skemmtunar. Til dæmis það kraftaverk að hafa fundið tjaldstæði í myrkrinu og tekist að vöðla tjaldhúðinni utan um stangirnar. Um miðbik fyrstu náttar á þessum ágæta svefnstað þandi einhver vígalegan jeppa á skörinni og var eindregið hvattur af áhorfendum til að keyra yfir okkur. Láttu vaða yfir helvítis tjaldið, maður! Hvað er þetta lið að troða sér, svonah! Fljótlega kom þó í ljós að enginn nennti að standa í fjöldamorðum. Þess í stað var slegið upp fjörugu og mjög langdregnu partýi með nýjum vinum sem entust akkúrat jafnlengi og helgin. Þetta var fyrir digitalbyltinguna, annars myndum við sjálfsagt betur hvert eftir öðru. Þá hefðum við líka getað fest á mynd stórfenglega bálför nágrannatjaldsins niður ána, hinn ódauðlega mexíkanahatt og sitthvað fleira göfugt og gott. Seint á sunnudeginum kláruðust svo kótiletturnar dásamlegu, allar með tölu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Helvítis Píratarnir Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Braggablús Ölmu Eyþór Kristleifsson Skoðun Dýrkeypt jólagjöf Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfi framtíðarinnar Victor Guðmundsson Skoðun Að kjósa annað en Framsókn er að kjósa kyrrstöðu eða afturför í heilbrigðismálum Jóhann F. K. Arinbjarnarson Skoðun Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun Kosningabaráttan er kostuð af þér Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Af hverju ætti ég að standa með kennurum? Stefán Birgir Jóhannesson Skoðun Ísland - land tækifæranna Ragnhildur Jónsdóttir Skoðun
Við vorum nokkrar vinkonur fyrir löngu farnar að plana villta verslunarmannahelgi. Ráðagerðirnar fólust þó ekki í tilhlökkun vegna dvalar við hjalandi lítinn læk og kvakandi fugl í mó, þótt umhyggjusamir foreldrar hafi líklega verið fóðraðir á einhverjum þægilegum skáldskap. Ekki urðu heldur sérstakar umræður um hlý föt og nesti á föstu formi. Reyndar tók aðeins fáeinar mínútur að hrifsa svefnpoka og tjald en mun lengri stund að svitna yfir hallærislegheitunum í henni móður minni sem stóð við eldavélina og steikti kótilettur í raspi. Plís mamma, það tekur enginn með sér svona nesti, það er sjoppa þarna og allt! Týpískt að ég neyðist til að taka með eitthvað glatað box með skrínukosti eins og tíðkaðist fyrir stríð. Nú þarf ég að pukrast með þetta eins og gamalmenni inni í tjaldi. Á ekki bara að senda mann með mjólkurflösku í ullarsokk líka? Svo ferðin til Tvísýnu hófst með niðurlægjandi kótilettubox á botni bakpokans. Frábær félagsandi ríkti í rútunni sem stoppaði á leiðinni svo farþegarnir kæmust út að pissa. Þá voru margir komnir langt ofan í nestisflöskurnar og mesta furða að enginn yrði eftir við veginn. Ein stúlkan kom aftur inn í bílinn með skófar á enninu en hress að öðru leyti og hafði síðar þessa reynslu til marks um gæði helgarinnar. Fleira var hægt að tína til sem sönnun einstakrar skemmtunar. Til dæmis það kraftaverk að hafa fundið tjaldstæði í myrkrinu og tekist að vöðla tjaldhúðinni utan um stangirnar. Um miðbik fyrstu náttar á þessum ágæta svefnstað þandi einhver vígalegan jeppa á skörinni og var eindregið hvattur af áhorfendum til að keyra yfir okkur. Láttu vaða yfir helvítis tjaldið, maður! Hvað er þetta lið að troða sér, svonah! Fljótlega kom þó í ljós að enginn nennti að standa í fjöldamorðum. Þess í stað var slegið upp fjörugu og mjög langdregnu partýi með nýjum vinum sem entust akkúrat jafnlengi og helgin. Þetta var fyrir digitalbyltinguna, annars myndum við sjálfsagt betur hvert eftir öðru. Þá hefðum við líka getað fest á mynd stórfenglega bálför nágrannatjaldsins niður ána, hinn ódauðlega mexíkanahatt og sitthvað fleira göfugt og gott. Seint á sunnudeginum kláruðust svo kótiletturnar dásamlegu, allar með tölu.
Að kjósa annað en Framsókn er að kjósa kyrrstöðu eða afturför í heilbrigðismálum Jóhann F. K. Arinbjarnarson Skoðun
Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun
Að kjósa annað en Framsókn er að kjósa kyrrstöðu eða afturför í heilbrigðismálum Jóhann F. K. Arinbjarnarson Skoðun
Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun