Eitt hundrað og fimm hjón sem höfðu lifibrauð sitt einungis af fjármagnstekjum, samkvæmt skattframtali höfðu tæpar níu milljónir á ári að meðaltali í árstekjur, en mikill munur er á þeim tekjulægstu og tekjuhæstu í hópnum.
Fjármagnseigendur greiða minna en þriðjung þeirra skatta sem venjulegir launþegar þurfa að borga. Þeir njóta hins vegar sambærilegra réttinda til að fá barnabætur og vaxtabætur. Ef við skoðum þann afslátt aðeins nánar, að teknu tilliti til persónufrádráttar og tökum dæmi af tvennum hjónum með tólf milljónir í samanlagðar tekjur á ári, kemur í ljós að önnur hjónin sem vinna venjulega launavinnu borga þrjár milljónir fimm hundruð og tuttugu þúsund í tekjuskatt, útsvar og framkvæmdasjóð aldraðra.Hin hjónin, sem hafa jafnmiklar tekjur greiða einungis tæpa eina milljón í skatta.Fjármagnstekjurnar skerða hins vegar ekki barnabætur nema eins og venjuleg laun, þannig að þetta fólk fær barnabætur og vaxtabætur til jafns við hina
Sex þúsund og sexhundruð manns hafa meirihluta tekna sinna af fjármagnstekjum, þar af lifa tvö þúsund og þrjú hundruð þeirra eingöngu af fjármagnstekjum. Ríflega tvöþúsund þeirra gefa upp tekjur sem ná ekki skattleysismörkum.
