Lína orðin að „peningasjúkum TikTok-trúði“ eða sjálf­sögð markaðs­setning?

Stefán Máni vakti athygli á frostpinnunum í Facebook-færslu um hádegisbil í gær. 

„Þessa dagana er verið að auglýsa Línu Langsokk frostpinna, með aðstoð leikara frá Þjóðleikhúsinu þar sem er verið að sýna samnefnt leikrit úr smiðju Astrid Lindgren. Þetta truflar mig á ýmsa vegu,“ skrifar hann í færslunni. 

Leikkonan Birta Sólveig Söring Þórisdóttir, sem leikur Línu Langsokk í nýjustu uppsetningu Þjóðleikhússins á sögu Lindgren, prýðir umbúðir frostpinnanna sem eru framleiddir af Kjörís.

„Er til dæmis hlutverk Þjóðleikhússins að markaðssetja sykurdrullu og stuðla að aukinni sykurneyslu barna? Það er ekki verið að auglýsa Þjóðleikhúsið eða leikritið (nema mjög óbeint) heldur frostpinna sem heitir eftir frægri sænskri skáldpersónu,“ skrifar Stefán.

Hann spyr síðan hvort samningar hafi verið gerðir við erfingja Astridar Lindgren áður en farið var út í þetta samstarf við Kjörís. Ef ekki þá sé um brot á höfundarrétti að ræða en annars spyr hann á hvaða vegferð „arfleifð eins ástsælasta rithöfundar Norðurlanda“ sé.

Hann tekur fram að gagnrýnin beinist ekki að ísframleiðandanum heldur menningarstofnuninni Þjóðleikhúsinu.

„Lína Langsokk er táknmynd styrks, hugrekkis og sjálfstæðis. En er greinilega orðin að peningasjúkum TikTok-trúði sem er í samstarfi við sykurdíler. Hefði ekki verið gáfulegra að fara í samstarf við útgefanda Astrid Lindgren á Íslandi og stuðla að auknum bóklestri?“ spyr hann að lokum.

Ekki nýtt af nálinni en megi endurskoða

Magnús Geir Þórðarson Þjóðleikhússtjóri segir sýningar íslensku leikhúsanna sem byggja á ástsælum persónum, líkt og í tilfelli Línu, hafa verið kynntar með ýmsum hætti.

„Í tilviki Línu Langsokks finnum við fyrir gríðarlegum áhuga úr öllum áttum sem birtist meðal annars í því að verslanir víða um land selji alls kyns, Línu-búninga, brúður og annað sem vekur áhuga barna. Það kæmi mér ekki á óvart ef Lína Langsokkur yrði vinsælasta persónan á Öskudeginum síðar í vetur,“ segir hann.

Ísinn sé að sögn Magnúsar sambærilegur þeim varningi sem hefur verið seldur í tengslum við barnasýningar leikhúsanna um árabil.

„Leikhúsið fer inn í þetta samstarf núna með sama hætti og hefur verið áður. Það tengist því að halda þessum ástsælu persónum á lofti, þetta er hluti af því án þess að það hafi verið rýnt sérstaklega í þessu tilviki,“ segir Magnús Geir.

Keppikefli Þjóðleikhússins sé ætíð að glaðar fjölskyldur streymi út af sýningum um hverja helgi. Hins vegar sé skemmtilegt að persónurnar, sem eru mikið í umræðunni og börnin með hugann við, séu sýnilegar víðar.

„Við erum fyrst og fremst með hugann við það að búa til fallega og hjartnæma sýningu sem hrífur gesti okkar og landsmenn flykkjast á. Hluti af því er að fólk viti af henni og svo viljum við gjarnan að þeir sem komi í leikhúsið geti stækkað upplifunina enn frekar með því að njóta tónlistar á streymisveitum eða kaupa sér leikskrá með myndum, bol, brúðu eða jafnvel ís,“ segir Magnús Geir.

„Ég skil það sjónarmið sem þarna kemur fram og mér finnst eðlilegt að hugsa það í framhaldinu hvort það eigi að takmarka þetta eitthvað,“ segir hann að lokum.