Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar 4. júlí 2025 23:01 Ég þakka innilega fyrir það traust sem þið hafið sýnt mér um árabil með því að bera undir mig ýmsa texta í nafni eins af fáum (3) höfuðsöfnum Íslands. Það hefur verið ómetanlegur heiður og honum mun ég ei gleyma svo lengi eða skammt sem ég lifi. Hvort heldur verður ofan á er önnur saga sem er engin sérstök ástæða til að spá mikið í, því öðrum og hryllilegri sögum hefur á undanförnum misserum undið fram á Þjóðminjasafni Íslands, einu af höfuðdjásnum þjóðarinnar, og bitnað harkalega á safninu sjálfu og ekki síður starfsfólki þess (sjá t.d. þetta stuðandi viðtal við tvo fyrrum starfsmenn safnsins, sem birtist fyrir liðlega mánuði: https://www.visir.is/g/20252732442d/segja-ognar-stjorn-rikja-a-thjod-minja-safninu). Erindið mitt smáa með þessum pistli er þó reyndar bara eitt og kem ég nú að því: Af augljósum ástæðum, sem ljósar eru þeim sem mig þekkja og snerta gríðarlegt óþol mitt þar sem rangindi eru annars vegar, og því miður er nú runnin upp sú stund, eftir nokkuð stífar og tiltölulega samviskusamlegar umþenkingar undanfarnar vikur, að ég sé mér ekki annað fært en að hætta sem yfirlesari Þjóðminjasafnsins. Þetta gerist á þjóðhátíðardegi hinna frjálsu í landi hinna hugrökku (Land of the Free, Home of the Brave) og til hamingju með daginn, þið Bandaríkjamenn, Vestur-Íslendingar og Norður-Ameríkuvinir sem mögulega lesið þessar mínar fátæklegu hugleiðingar. (Ef til vill er óviðeigandi, og sjálfsagt óþarft í samhenginu, að nefna það akkúrat í dag að ég hef hugleitt alvarlega hvort þetta land hinna hugrökku er sé yfirleitt til eða hvort það er horfið úr augsýn, rétt eins og fjöld starfsmanna Þjóðminjasafns Íslands sl. tvö ár eða svo, rétt eins og fjöld starfsmanna sem hurfu úr starfi á Listasafni Íslands meðan Harpa Þórsdóttir var þar við völd sem hún réði ekki vel við, viðlíka völd og hún ræður heldur ekki við en hefur einhverra hluta vegna – kannski af því að svona nokkuð þykir bara frekar venjulegur föðurarfur í landi okkar sem vorum kannski einhvern tíma hugrökk þjóð en erum sennilega eitthvað allt annað á okkar dögum; en það er alltaf von um að hlutir breytist, jafnvel heilar þjóðir, því sagan sýnir að slíkt hefur gerst í nánast hverju einasta landi sem einhverjar heimildir eru til um, en þetta var útúrdúr og ég gæti sosum alveg smíðað annan enn lengri og lítt notalegan í anda ofannefnds viðtals, þar sem drepið var á nokkra ódæðislega þætti í fari Margrétar Hallgrímsdóttur sem veitti Þjóðminjasafninu forstöðu ansi lengi, að sumum fannst – en hvað er næstum aldarfjórðungur (2000–2022) milli vina? Margrét starfaði reyndar við safnið á góðum tímum: frá 1998 til 2004 var safnið lokað vegna lagfæringa sem leiddu til þess að þegar við loks komumst inn í það aftur var það sem nýtt og meirihluta þessa endurnýjunartímabils var Margrét við stjórn í safninu. Takk, Margrét! Í sama útúrdúrnum gæti ég minnst á vinkvennahyglarann Lilja Alfreðsdóttur, en það ætla ég heldur ekki að gera. Hvað þá heldur rifja upp notalegheit Katrínar Jakobsdóttur við Margréti þegar hún var alveg búin að fá upp í kok endalausa setu sína á volgum stóli Þórs Magnússonar – eða fékk hún kannski nýjan stól árið 2000? eða er þetta alltaf sami stóllinn, forngripur og þar með fornminjar, og velgdur mann fram af manni, konu fram af konu? En þetta ætla ég ekki að minnast neitt á og við skulum ekki eyða helginni í að hugsa neitt um hluti sem liggja í þagnargildinu dýrmæta. Á morgun er veðrið til að mynda einkar hagstætt safnavinum og upplagt að fara á Þjóðminjasafnið og Listasafn Íslands og Kjarvalsstaði og sjá mjög hrífandi listaverk. Gerið það endilega og ef Guð lofar er aldrei að vita nema þið komið auga á höfund þessara hugleiðinga lúskrast milli sala og glápa á hvað sem fyrir ber. Ef ég er þá yfirleitt til ... etc. Með minni hinstu kveðju til ógnarstjórnarinnar, eins og hún er kölluð, ber ég í einlægni fram ósk um að hún sjái að sér. Að lokum óska ég öllum eftirlifandi starfsmönnum Listasafns Íslands og Þjóðminjasafns Íslands til hamingju með lífið (þetta er tilvitnun í titil einnar bestu ljóðabókar ársins 2023, eftir Sigríði Soffíu Níelsdóttur þúsundlistasmiðs). Grein þessi er tileinkuð Helenu Mirru og Þorvaldi Óttari, fyrrum hetjum í safnastarfi. Höfundur fer fyrir samtökunum FTA,FY sem munu ekki hafa meira um þetta mál að segja; fleiri mál bíða í ofvæni eftir að verða tekin fyrir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 19.07.2025 Halldór Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Óður til opinberra starfsmanna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir skrifar Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Undirbúum börnin fyrir skólann með hjálp gervigreindar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Enginn skilinn eftir á götunni Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson skrifar Skoðun Vantraust Flokks fólksins á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 48 daga blekking: Loforð sem leiðir til lögbrota? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar Skoðun Málþóf á kostnað ungs fólks Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Ómeðvituð vörn í orðræðu – þegar vald ver sjálft sig Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Við krefjumst sanngirni og aðgerð strax Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Úrsúla og öryggismálin - Stöndum gegn vígvæðingu Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Verðmætatap auðlindagjaldanna – Hverra og hvernig? Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Ertu nú alveg viss um að hafa læst hurðinni? Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Sanngirni að brenna 230 milljarða króna? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Strandveiðar eru ekki sóun Örn Pálsson skrifar Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar Skoðun SFS skuldar Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Hvar er hjálpin sem okkur var lofað? Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Áform um fleiri strandveiðidaga: Áhættusöm ákvörðun Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar Sjá meira
Ég þakka innilega fyrir það traust sem þið hafið sýnt mér um árabil með því að bera undir mig ýmsa texta í nafni eins af fáum (3) höfuðsöfnum Íslands. Það hefur verið ómetanlegur heiður og honum mun ég ei gleyma svo lengi eða skammt sem ég lifi. Hvort heldur verður ofan á er önnur saga sem er engin sérstök ástæða til að spá mikið í, því öðrum og hryllilegri sögum hefur á undanförnum misserum undið fram á Þjóðminjasafni Íslands, einu af höfuðdjásnum þjóðarinnar, og bitnað harkalega á safninu sjálfu og ekki síður starfsfólki þess (sjá t.d. þetta stuðandi viðtal við tvo fyrrum starfsmenn safnsins, sem birtist fyrir liðlega mánuði: https://www.visir.is/g/20252732442d/segja-ognar-stjorn-rikja-a-thjod-minja-safninu). Erindið mitt smáa með þessum pistli er þó reyndar bara eitt og kem ég nú að því: Af augljósum ástæðum, sem ljósar eru þeim sem mig þekkja og snerta gríðarlegt óþol mitt þar sem rangindi eru annars vegar, og því miður er nú runnin upp sú stund, eftir nokkuð stífar og tiltölulega samviskusamlegar umþenkingar undanfarnar vikur, að ég sé mér ekki annað fært en að hætta sem yfirlesari Þjóðminjasafnsins. Þetta gerist á þjóðhátíðardegi hinna frjálsu í landi hinna hugrökku (Land of the Free, Home of the Brave) og til hamingju með daginn, þið Bandaríkjamenn, Vestur-Íslendingar og Norður-Ameríkuvinir sem mögulega lesið þessar mínar fátæklegu hugleiðingar. (Ef til vill er óviðeigandi, og sjálfsagt óþarft í samhenginu, að nefna það akkúrat í dag að ég hef hugleitt alvarlega hvort þetta land hinna hugrökku er sé yfirleitt til eða hvort það er horfið úr augsýn, rétt eins og fjöld starfsmanna Þjóðminjasafns Íslands sl. tvö ár eða svo, rétt eins og fjöld starfsmanna sem hurfu úr starfi á Listasafni Íslands meðan Harpa Þórsdóttir var þar við völd sem hún réði ekki vel við, viðlíka völd og hún ræður heldur ekki við en hefur einhverra hluta vegna – kannski af því að svona nokkuð þykir bara frekar venjulegur föðurarfur í landi okkar sem vorum kannski einhvern tíma hugrökk þjóð en erum sennilega eitthvað allt annað á okkar dögum; en það er alltaf von um að hlutir breytist, jafnvel heilar þjóðir, því sagan sýnir að slíkt hefur gerst í nánast hverju einasta landi sem einhverjar heimildir eru til um, en þetta var útúrdúr og ég gæti sosum alveg smíðað annan enn lengri og lítt notalegan í anda ofannefnds viðtals, þar sem drepið var á nokkra ódæðislega þætti í fari Margrétar Hallgrímsdóttur sem veitti Þjóðminjasafninu forstöðu ansi lengi, að sumum fannst – en hvað er næstum aldarfjórðungur (2000–2022) milli vina? Margrét starfaði reyndar við safnið á góðum tímum: frá 1998 til 2004 var safnið lokað vegna lagfæringa sem leiddu til þess að þegar við loks komumst inn í það aftur var það sem nýtt og meirihluta þessa endurnýjunartímabils var Margrét við stjórn í safninu. Takk, Margrét! Í sama útúrdúrnum gæti ég minnst á vinkvennahyglarann Lilja Alfreðsdóttur, en það ætla ég heldur ekki að gera. Hvað þá heldur rifja upp notalegheit Katrínar Jakobsdóttur við Margréti þegar hún var alveg búin að fá upp í kok endalausa setu sína á volgum stóli Þórs Magnússonar – eða fékk hún kannski nýjan stól árið 2000? eða er þetta alltaf sami stóllinn, forngripur og þar með fornminjar, og velgdur mann fram af manni, konu fram af konu? En þetta ætla ég ekki að minnast neitt á og við skulum ekki eyða helginni í að hugsa neitt um hluti sem liggja í þagnargildinu dýrmæta. Á morgun er veðrið til að mynda einkar hagstætt safnavinum og upplagt að fara á Þjóðminjasafnið og Listasafn Íslands og Kjarvalsstaði og sjá mjög hrífandi listaverk. Gerið það endilega og ef Guð lofar er aldrei að vita nema þið komið auga á höfund þessara hugleiðinga lúskrast milli sala og glápa á hvað sem fyrir ber. Ef ég er þá yfirleitt til ... etc. Með minni hinstu kveðju til ógnarstjórnarinnar, eins og hún er kölluð, ber ég í einlægni fram ósk um að hún sjái að sér. Að lokum óska ég öllum eftirlifandi starfsmönnum Listasafns Íslands og Þjóðminjasafns Íslands til hamingju með lífið (þetta er tilvitnun í titil einnar bestu ljóðabókar ársins 2023, eftir Sigríði Soffíu Níelsdóttur þúsundlistasmiðs). Grein þessi er tileinkuð Helenu Mirru og Þorvaldi Óttari, fyrrum hetjum í safnastarfi. Höfundur fer fyrir samtökunum FTA,FY sem munu ekki hafa meira um þetta mál að segja; fleiri mál bíða í ofvæni eftir að verða tekin fyrir.
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun
Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar
Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Ég hef ofurtrú á manneskjunni í forvörnum og öryggi á bæjarhátíðunum Arnrún María Magnúsdóttir skrifar
Skoðun Stúdentar eiga ekki að borga fyrir vanfjármögnun háskólanna Ármann Leifsson,María Björk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Frá vinnuþræli til ríkisborgara: Ég er innflytjandi sem þið getið ekki losnað við Ian McDonald skrifar
Skoðun Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar
Skoðun Verið öll hjartanlega velkomin á Unglingalandsmót á Egilsstöðum Jónína Brynjólfsdóttir skrifar
Skoðun „Ísland mun taka þátt í þvingunaraðgerðum gegn Ísrael náist samstaða fleiri ríkja“ Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Í nafni „sanngirni“ brenndi ríkisstjórn 230 milljörðum – lífeyrir landsmanna fór á bálið Elliði Vignisson skrifar
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Tóbakslausar nikótínvörur - Tímabært að horfast í augu við staðreyndir Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun