Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar 2. júní 2025 18:01 er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Framtíð nemenda í Kópavogi í fyrsta sæti Halla Björg Evans skrifar Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson skrifar Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen skrifar Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson skrifar Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Sjá meira
er ekki réttur stjórnmála aðila að ákveða um Það var mjög ljúft að lesa grein Þorbjargar Þorvaldsdóttur 31.5.2025 um að það sé ekki rétt að ungur karlmaður vilji stjórna barneignum kvenna fyrir fjölgun þjóðarinnar. Hann hefur greinilega enga þekkingu í líðan kvenna um aldir sem voru undir ánauð kynhvatar eiginmanns eða annarra, og höfðu ekkert val um afleiðingar þess. Tilfinningin fyrir konur í dag, sem vita hverjar þær eru, og hvað þær séu hér á jörðu til að gera. Hvort sem það sé að eignast börn eða ekki, er réttur þeirra sem ekki er siðferðilega né mannúðlegt að taka af þeim. Hvað þá um tilfinningar barna sem komu í heiminn, og voru ekki þau óskabörn sem við sjáum sem betur fer minna af í dag. Slík tilfinning er erfið og þekkja margir af eldri kynslóðum þá tilfinningu sem viðkomandi einstaklingar eru ekki á að sé gert kynslóðum framtíðar. Sem betur fer hafa konur á Íslandi rétt og tækifæri til að finna innan frá í sér hvað þær séu hér til að gera við líf sitt. Hvort þær ætli að eiga börn eða ekki, og ef þá hve mörg þær geti sinnt andlega og tilfinningalega svo vel sé. Svo eru feður því miður ekki alltaf í myndinni að deila umönnun um blessuð börnin. Þá er konan ein um það og er þá auka álag í viðbót við að afla sér viðurværis. Það er líka staðreynd að það er dýrt að setja barn í heiminn peningalega og tímalega. Dýrtíðin er orðin það mikil að jafnvel þegar um báða foreldra er að ræða á heimili krefst það samt þess, að þau bæði vinni úti. Og þó að það ár fæðingar orlofs sé ljúfur tími til að byggja nánd. Þá eru ótal ár eftir þegar barnið er orðið unglingur og sem einstaklingar er í jafn mikilli ef ekki jafnvel meiri þörf fyrir foreldri varðandi leiðsögn fyrir það sem er í vændum, tjáskipti um lífið og endalausar samræður til tengingar við veruleika allra í fjölskyldunni. Mikilvæg atriði fyrir sterkar tengingar á milli fjölskyldumeðlima, sem skapar nánd og veitir sjálfs öryggi og sjálfsvirði. Atriði sem minnkar mikið ef barnið eða börnin verða að alast upp í hóp á barnaheimili og eiga á hættu að skilja ekki hver þau séu sem þau og flýji í dóp, vín til að deyfa vansælu tilfinningar, og fari svo í að trúa þeim ósýnilegu gerendum á nýju fjölmiðlunum sem tæta heilabúin í allar mögulegar slæmar áttir, og eiga ekki þá virðingu skilið. Greinar og fréttir ungmenna á blöðunum á síðustu árum um erfitt andlegt og tilfinningalegt ástand í þeim og hjá þeim af ýmsum ástæðum. Er sorgleg staðreynd. Of algengur veruleiki sem segir sína sögu um, að það sé líklega oft frá hópsálar tilveru barnaheimilis tilveru. Stofnunum þar sem miklum og mikilvægum tíma er varið án þeirrar einstaklings uppbyggingu sem þau þurfa frá foreldrum. Það viðhorf að ætla bara langtíma innfæddum þegnum Íslands að eignast fleiri börn, er líka litað því viðhorfi sem ég kalla og nota orðið húðlitarfóbíu yfir. Óttinn við eitthvað nýtt. Þörf fyrir að halda dauðahaldi í það sem einmenningin hefur lifað við um aldir. En gamla orðið er kynþáttahatur eða kynþátta mismunun. Ótti við mannverur sem hafa fæðst með annan húðlit í öðru landi og annarri menningu, viðhorfum og siðum. Jörðin getur ekki haldið áfram að skaffa allt sem þyrfti ef mannkyni fjölgi endalaust, eins og fræðingar um jörðina eru að benda okkur á. Og hlýunin ein er stórt skilaboð um of mikla steinsteypuvæðingu og töku af öllu frá jörðu er að sýna einkenni á og afleiðingar frá. Við erum þegar of mörg á jörðinni. En dreift á ójafnan hátt, á og í lönd jarðar. Það er kominn tími til að endurhugsa þau atriði og skoða mannverur af öllum húðlitum sem það, og finna út hver þau séu sem mannverur sem vilji búa á Íslandi. Nýfædd börn eru auðvitað ómótstæðileg og yndisleg krútt. Ég elska að sjá þau í verslunarmiðstöðinni sem ég fer til. Og að sjá hve vakandi þau eru um umhverfi sitt og sýna það á ýmsan hátt. Og auðvitað voru börnin sem ég fæddi í heiminn ómótstæðilega falleg börn og mikil krútt. Einstaklingar sem eru miðaldra í dag. En ungbarna og smábarna tímabil er tiltölulega stuttur tíma af ævinni sem þau eru í því ástandi. Og bara smátími af öllu æviskeiðinu sem flestar mannverur fá. Það er tal um talnafræði sem er án tillitssemi, en hana má laga með nýrri hugsun á ótal vegu um okkur mannverur á jörðu. Konur í dag skilja mun meira um atriðin um það sem er innifalið í að fæða börn í heiminn. Það er oft margbrotið langtíma ferli allskonar upplifunar með barn í þróun þarna inni. Ástand um að barnið fær það inn sem konunni sem það er inni í líður. Ástand og líðan sem ég vissi fyrir rúmri hálfri öld að væri veruleiki og heyrði svo lækni hér í Ástralíu segja að já, barn í móðurlífi upplifir það sem er í gangi tilfinningalega í þeim líkama sem það er um borð í. Ég vissi það um mig frá að hafa verið óvelkominn getnaður sjálf, og í eigin meðgöngu með mín börn. En var í umhverfi þá þar sem mér var ekki trúað. Fyrir og eftir barnsburðarþunglyndi er svo annað algengt atriði sem gerist í meðgöngu. Ástand sem þarfnast djúprar rannsóknar. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun
Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar
Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun