Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir skrifar 8. maí 2025 07:33 Staða sjávarútvegs á Íslandi er enn og aftur orðin að bitbeini. Að þessu sinni vegna frumvarps um tvöföldun á veiðigjaldi sem ríkisstjórn hefur gert að forgangsmáli. Enn hafa engar greiningar verið lagðar fram um áhrifin af þeirri tvöföldun. Umræða um sjávarútveg er sjálfsögð, eðlileg og nauðsynleg – enda snýst hún um nýtingu sameiginlegra auðlinda. Því er mikilvægt að umræðan byggist á staðreyndum og gögnum. Stjórnarliðar nota gildishlaðin orð í umræðunni og höfða til skynjunar fólks en forðast að ræða málið á hlutlægum nótum. Þegar gripið er til talna eru þær oft settar fram samhengislaust. Því er nauðsynlegt að bregðast öðru hvoru við. Heilbrigður vöxtur eigin fjár Því er stundum haldið fram að feiknavöxtur hafi orðið á eigin fé sjávarútvegsfyrirtækja og það sagt hafa bólgnað út. Það er rangt. Þó er rétt að staldra við og spyrja; er vöxtur á eigin fé í sjávarútvegi einsdæmi þegar horft er til annarra geira viðskiptahagkerfisins, er hann langtum meiri en finna má í öðrum atvinnugreinum? Hér er ekki fullnægjandi að segja „mér finnst“, það verður að glöggva sig á tölunum. Ef aukning á eigin fé í sjávarútvegi er skoðuð í samhengi við atvinnulífið almennt kemur í ljós að hún hefur vaxið í svipuðum takti á liðnum tuttugu árum. Það er því ekki hægt að halda því fram að vöxturinn sé óvenjulegur eða úr takti við aðrar atvinnugreinar. Myndin hér að neðan, sem byggist á gögnum Hagstofu Íslands, sýnir þetta vel. Arðsemi og áhætta Hvað með hagnaðinn, er hann fram úr öllu hófi? Hér er ekki fullnægjandi að segja um hagnað; „mér finnst þetta há tala og þess vegna er hagnaðurinn mikill.“ Þegar metin er arðsemi er mikilvægt að setja hana í samhengi. Sjávarútvegur starfar í tiltölulega óstöðugu rekstrarumhverfi. Greinin er háð sveiflum í stærð fiskistofna, sviptingum í alþjóðahagkerfinu og breytingum á rekstrarumhverfi – til dæmis vegna aukinna skatta og gjalda, líkt og nú er rætt um. Þetta síðastnefnda er hin pólitíska áhætta, sem einhverjum stjórnmálamönnum virðist þykja brýnt að sé ávallt viðvarandi. Allt hefur þetta áhrif á rekstrargrundvöll fyrirtækjanna og óvissa krefst þess að þau búi yfir traustum fjárhagsgrunni og sveigjanleika í rekstri. Að öðrum kosti er snúið að takast á við hana. Arðsemi verður að haldast í hendur við óvissu sem fylgir rekstrinum. Fjárfestar meta ávöxtun út frá áhættu og gera þá kröfu að hún endurspegli óvissuna sem felst í rekstrinum. Ef arðsemi í sjávarútvegi stendur ekki undir þeirri kröfu leitar fjármagnið annað – í greinar þar sem áhættan er minni eða ávöxtun hærri. Meðalarðsemi fyrirtækja í sjávarútvegi hefur verið um 10% á undanförnum árum. Það telst mjög hóflegt í ljósi þeirra áhættu sem greinin býr við. Til samanburðar má nefna að leyfð arðsemi Landsnets, einokunarfyrirtækis í eigu ríkisins sem býr við traust rekstrarumhverfi, hefur að meðaltali verið 8,5% síðastliðinn áratug. Það er sem sagt viðmið ríkisins sjálfs fyrir fyrirtæki sem býr við litla áhættu og afar takmarkaða samkeppni. Á mannamáli má segja að hvatinn til að fjárfesta í sjávarútvegi – þar sem arðsemi er 10% en áhættan mikil – sé lítill þegar hægt er að fá örugga 8,5% ávöxtun. Því má svo bæta við að nú um stundir bjóða bankarnir ríflega 7% vexti á innlánsreikningum. Þegar litið er til annarra atvinnugreina sést að arðsemi í sjávarútvegi er sambærileg því sem gengur og gerist í atvinnulífinu. Fjárfestingar í forgrunni Fjárfestingar í sjávarútvegi eru ekki tilkomnar í tómarúmi og þær hafa verið umfangsmiklar á umliðnum árum. Fyrirtækin hafa meðal annars fjárfest í nýjum og hagkvæmari skipum, sem hafa spilað lykilhlutverk í því að draga úr olíunotkun fiskiskipa, í hátæknivinnslum sem hafa gert þeim kleift að nýta afurðir betur og í sölu- og markaðsstarfi til að standast alþjóðlega samkeppni. Gögn um fjárfestingar og hagnað í sjávarútvegi staðfesta metnað greinarinnar til að styðja við aukna framleiðni og verðmætasköpun í greininni. Á tímabilinu 2014-2023 nam fjárfesting að meðaltali um 61% af hagnaði fyrir skatt og fór hæst í 157% árið 2017. Fjárfestingar hafa gert það að verkum að meiri þjóðhagsleg verðmæti fást úr auðlindinni. Þær eru nauðsynlegar til að bregðast við óskum kaupenda og til þess að íslenskur sjávarútvegur standist samkeppni á alþjóðlegum markaði. Það vill stundum gleymast að 98% af íslensku sjávarfangi eru seld þar og samkeppnin er hörð. Arðgreiðslur almennt lægri í sjávarútvegi Að lokum er rétt að minnast á arðgreiðslur. Staðreyndin er sú að arðgreiðsluhlutfall í sjávarútvegi, það er arðgreiðslur sem hlutfall af hagnaði, hefur verið töluvert lægra í sjávarútvegi en almennt í viðskiptahagkerfinu. Á síðustu tíu árum hafa arðgreiðslur í sjávarútvegi að jafnaði numið um 35% af hagnaði, á meðan hlutfallið hefur verið um 41% í viðskiptahagkerfinu. Málefnaleg umræða skiptir sköpum Tölurnar sem hér hafa verið lagðar fram eru öllum aðgengilegar í opinberum gögnum Hagstofu Íslands. Þær sýna að rekstur í sjávarútvegi byggist ekki á óeðlilegum arði heldur heilbrigðum rekstri sem býr við mikla áhættu og stöðuga fjárfestingarþörf. Þegar rætt er um veigamiklar breytingar á rekstrargrundvelli heillar atvinnugreinar skiptir máli að umræðan sé grundvölluð á staðreyndum. Við höfum borið gæfu til þess að byggja upp öflugan og arðbæran sjávarútveg – og það er ekki sjálfgefið. Íslenskur sjávarútvegur er einn fárra í heiminum sem leggur mjög ríkulega til samfélagsins sem hann er hluti af. Bæði með auðlindagjaldi sem fáar aðrar þjóðir innheimta af sínum sjávarútvegi og með því að skapa verðmæt störf um allt land. Þannig stuðlar hann að stöðugum framförum við nýtingu auðlindarinnar. Við höfum með öðrum orðum staðið okkur vel. Ætti samtalið ekki að snúast um það hvernig við gerum enn betur og treystum í sessi einstakan árangur á heimsvísu? Það er fyrst og fremst þannig sem hin þjóðhagslegu verðmæti aukast. Höfundur er hagfræðingur hjá Samtökum fyrirtækja í sjávarútvegi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birta Karen Tryggvadóttir Sjávarútvegur Skattar og tollar Mest lesið Frídagar í klemmu Jón Júlíus Karlsson Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir Skoðun Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson Skoðun Fjármagna áfram hernað Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvað ef ég hjóla bara í vinnuna? Eiríkur Búi Halldórsson Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson Skoðun Litlu ljósin á Gaza Guðbrandur Einarsson Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn Skoðun Skoðun Skoðun Hvað ef ég hjóla bara í vinnuna? Eiríkur Búi Halldórsson skrifar Skoðun Litlu ljósin á Gaza Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Fjármagna áfram hernað Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Frídagar í klemmu Jón Júlíus Karlsson skrifar Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson skrifar Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir skrifar Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hverju hef ég stjórn á? Álfheiður Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Þetta er allt í vinnslu“ María Pétursdóttir skrifar Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar Skoðun Iðnaðarstefna – stökkpallur inn í næsta hagvaxtarskeið Sigurður Hannesson skrifar Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Áður en það verður of seint María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Lygin lekur niður á hökuna Jón Daníelsson skrifar Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Ríkisfyrirtæki sem virðir ekki æðsta valdið Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Við erum hafið Guillaume Bazard skrifar Skoðun Deja Vu Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Mun mannkynið lifa af gervigreindina? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun rassskellt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Orkuöflun á eyjaklösum - Vestmannaeyjar og Orkneyjar Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Hugrekki getur af sér hugrekki Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Staða sjávarútvegs á Íslandi er enn og aftur orðin að bitbeini. Að þessu sinni vegna frumvarps um tvöföldun á veiðigjaldi sem ríkisstjórn hefur gert að forgangsmáli. Enn hafa engar greiningar verið lagðar fram um áhrifin af þeirri tvöföldun. Umræða um sjávarútveg er sjálfsögð, eðlileg og nauðsynleg – enda snýst hún um nýtingu sameiginlegra auðlinda. Því er mikilvægt að umræðan byggist á staðreyndum og gögnum. Stjórnarliðar nota gildishlaðin orð í umræðunni og höfða til skynjunar fólks en forðast að ræða málið á hlutlægum nótum. Þegar gripið er til talna eru þær oft settar fram samhengislaust. Því er nauðsynlegt að bregðast öðru hvoru við. Heilbrigður vöxtur eigin fjár Því er stundum haldið fram að feiknavöxtur hafi orðið á eigin fé sjávarútvegsfyrirtækja og það sagt hafa bólgnað út. Það er rangt. Þó er rétt að staldra við og spyrja; er vöxtur á eigin fé í sjávarútvegi einsdæmi þegar horft er til annarra geira viðskiptahagkerfisins, er hann langtum meiri en finna má í öðrum atvinnugreinum? Hér er ekki fullnægjandi að segja „mér finnst“, það verður að glöggva sig á tölunum. Ef aukning á eigin fé í sjávarútvegi er skoðuð í samhengi við atvinnulífið almennt kemur í ljós að hún hefur vaxið í svipuðum takti á liðnum tuttugu árum. Það er því ekki hægt að halda því fram að vöxturinn sé óvenjulegur eða úr takti við aðrar atvinnugreinar. Myndin hér að neðan, sem byggist á gögnum Hagstofu Íslands, sýnir þetta vel. Arðsemi og áhætta Hvað með hagnaðinn, er hann fram úr öllu hófi? Hér er ekki fullnægjandi að segja um hagnað; „mér finnst þetta há tala og þess vegna er hagnaðurinn mikill.“ Þegar metin er arðsemi er mikilvægt að setja hana í samhengi. Sjávarútvegur starfar í tiltölulega óstöðugu rekstrarumhverfi. Greinin er háð sveiflum í stærð fiskistofna, sviptingum í alþjóðahagkerfinu og breytingum á rekstrarumhverfi – til dæmis vegna aukinna skatta og gjalda, líkt og nú er rætt um. Þetta síðastnefnda er hin pólitíska áhætta, sem einhverjum stjórnmálamönnum virðist þykja brýnt að sé ávallt viðvarandi. Allt hefur þetta áhrif á rekstrargrundvöll fyrirtækjanna og óvissa krefst þess að þau búi yfir traustum fjárhagsgrunni og sveigjanleika í rekstri. Að öðrum kosti er snúið að takast á við hana. Arðsemi verður að haldast í hendur við óvissu sem fylgir rekstrinum. Fjárfestar meta ávöxtun út frá áhættu og gera þá kröfu að hún endurspegli óvissuna sem felst í rekstrinum. Ef arðsemi í sjávarútvegi stendur ekki undir þeirri kröfu leitar fjármagnið annað – í greinar þar sem áhættan er minni eða ávöxtun hærri. Meðalarðsemi fyrirtækja í sjávarútvegi hefur verið um 10% á undanförnum árum. Það telst mjög hóflegt í ljósi þeirra áhættu sem greinin býr við. Til samanburðar má nefna að leyfð arðsemi Landsnets, einokunarfyrirtækis í eigu ríkisins sem býr við traust rekstrarumhverfi, hefur að meðaltali verið 8,5% síðastliðinn áratug. Það er sem sagt viðmið ríkisins sjálfs fyrir fyrirtæki sem býr við litla áhættu og afar takmarkaða samkeppni. Á mannamáli má segja að hvatinn til að fjárfesta í sjávarútvegi – þar sem arðsemi er 10% en áhættan mikil – sé lítill þegar hægt er að fá örugga 8,5% ávöxtun. Því má svo bæta við að nú um stundir bjóða bankarnir ríflega 7% vexti á innlánsreikningum. Þegar litið er til annarra atvinnugreina sést að arðsemi í sjávarútvegi er sambærileg því sem gengur og gerist í atvinnulífinu. Fjárfestingar í forgrunni Fjárfestingar í sjávarútvegi eru ekki tilkomnar í tómarúmi og þær hafa verið umfangsmiklar á umliðnum árum. Fyrirtækin hafa meðal annars fjárfest í nýjum og hagkvæmari skipum, sem hafa spilað lykilhlutverk í því að draga úr olíunotkun fiskiskipa, í hátæknivinnslum sem hafa gert þeim kleift að nýta afurðir betur og í sölu- og markaðsstarfi til að standast alþjóðlega samkeppni. Gögn um fjárfestingar og hagnað í sjávarútvegi staðfesta metnað greinarinnar til að styðja við aukna framleiðni og verðmætasköpun í greininni. Á tímabilinu 2014-2023 nam fjárfesting að meðaltali um 61% af hagnaði fyrir skatt og fór hæst í 157% árið 2017. Fjárfestingar hafa gert það að verkum að meiri þjóðhagsleg verðmæti fást úr auðlindinni. Þær eru nauðsynlegar til að bregðast við óskum kaupenda og til þess að íslenskur sjávarútvegur standist samkeppni á alþjóðlegum markaði. Það vill stundum gleymast að 98% af íslensku sjávarfangi eru seld þar og samkeppnin er hörð. Arðgreiðslur almennt lægri í sjávarútvegi Að lokum er rétt að minnast á arðgreiðslur. Staðreyndin er sú að arðgreiðsluhlutfall í sjávarútvegi, það er arðgreiðslur sem hlutfall af hagnaði, hefur verið töluvert lægra í sjávarútvegi en almennt í viðskiptahagkerfinu. Á síðustu tíu árum hafa arðgreiðslur í sjávarútvegi að jafnaði numið um 35% af hagnaði, á meðan hlutfallið hefur verið um 41% í viðskiptahagkerfinu. Málefnaleg umræða skiptir sköpum Tölurnar sem hér hafa verið lagðar fram eru öllum aðgengilegar í opinberum gögnum Hagstofu Íslands. Þær sýna að rekstur í sjávarútvegi byggist ekki á óeðlilegum arði heldur heilbrigðum rekstri sem býr við mikla áhættu og stöðuga fjárfestingarþörf. Þegar rætt er um veigamiklar breytingar á rekstrargrundvelli heillar atvinnugreinar skiptir máli að umræðan sé grundvölluð á staðreyndum. Við höfum borið gæfu til þess að byggja upp öflugan og arðbæran sjávarútveg – og það er ekki sjálfgefið. Íslenskur sjávarútvegur er einn fárra í heiminum sem leggur mjög ríkulega til samfélagsins sem hann er hluti af. Bæði með auðlindagjaldi sem fáar aðrar þjóðir innheimta af sínum sjávarútvegi og með því að skapa verðmæt störf um allt land. Þannig stuðlar hann að stöðugum framförum við nýtingu auðlindarinnar. Við höfum með öðrum orðum staðið okkur vel. Ætti samtalið ekki að snúast um það hvernig við gerum enn betur og treystum í sessi einstakan árangur á heimsvísu? Það er fyrst og fremst þannig sem hin þjóðhagslegu verðmæti aukast. Höfundur er hagfræðingur hjá Samtökum fyrirtækja í sjávarútvegi.
Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar
Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar
Skoðun Arðsemi og tilgangur - eitt útilokar ekki annað Elva Rakel Jónsdóttir,Erla Ósk Ásgeirsdottir skrifar
Skoðun Neikvæðni í garð sjávarútvegs á Íslandi – orsakir og afleiðingar Kristín Þórarinsdóttir skrifar
Skoðun Gjaldfrjálsar skólamáltíðir – margþættur ávinningur Ludvig Guðmundsson,Guðrún E. Gunnarsdóttir skrifar
Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun