Innflytjendur eru blórabögglar Achola Otieno skrifar 29. nóvember 2024 20:31 Ég rakst á þessa grein sem Sigmundur Davíð, formaður Miðflokksins, birti í Morgunblaðinu á dögunum. Ég hefði talið að fjölmiðlar hefðu metnað og sóma til þess að rannsaka staðreyndir að baki ítrekuðum alhæfingum og staðhæfingum stjórnmála- og embættismanna. Með því að bregðast því hlutverki sínu, hlutverk sem fjölmiðlar básúna hátt á tyllidögum og þegar þiggja opinberan styrk, eru fjölmiðlar þátttakendur í að dreifa falsupplýsingum og, í þessu tilviki hér, að dreifa og taka undir útlendingaandúð. Grein formannsins ber heitið: „Umfang og eðli hælisleitendamála“. Greinin hefst á umræðu um innflytjendur í heild sinni og hraða fjölgun þeirra síðasta áratuginn eða svo. Því er haldið fram að innstreymið reyni á þolmörk íslenska kerfisins, enda er Ísland smáþjóð eða örþjóð. Staða Íslands er borin saman við áskoranir hinna Norðurlandanna varðandi móttöku hælisleitenda. Segir formaðurinn að 95% þeirra flóttamanna sem komist á meginlandið (Evrópu) til að óska eftir hæli, komist þangað með aðstoð skipulagðra glæpasamtaka. Segir hann jafnframt að Ísland sé orðið miðstöð slíkra glæpagengja. Það væri hægt að ræða þessar fullyrðingar formannsins í þaula, en það sem upp úr stendur eftir lesturinn er hvernig hann notar misvísandi tölfræði, alhæfingar og hugtök til þess að ala enn frekar á andúð og óþoli gagnvart innflytjendum og í reynd helst gagnvart innflytjendum frá Mið-austurlöndum og Afríku. Ef horft er til stöðugra harmkvæla, raunamæddra ummæla og yfirlýsinga Mið- og Sjálfstæðisflokks, formannanna, ráðherra þeirra, þingmanna og fylgihnatta, þá tel ég nauðsyn að sýna fram á ótrúverðugleika þessara fullyrðinga. Það er ekki nýtt að gera innflytjendur að blórabögglum, þetta er þekkt aðferð stjórnmálamanna um allan heim. Það er hins vegar nýtt, hér á Íslandi, að stjórnmálamenn taki þessa aðferð upp með jafn áberandi hætti og nú er og sérstaklega nú í aðdraganda kosninga. Það eru þrjú atriði sem er gott að hafa í huga þegar þessar, órökstuddu, fullyrðingar stjórnmálamannanna eru skoðaðar: Innflytjendur eru einstaklingar með ríka sögu og margþætta lífsreynslu sem þeir auðga samfélag okkar með. Við verðum alltaf að vera viðbúin að gagnrýna fullyrðingar valdamanna, ekki síst þegar kemur að neikvæðri umræðu um innflytjendur. Fjölmiðlar nýta slíkar fullyrðingar gjafnan til að búa til ögrandi fyrirsagnir og skora fleiri smelli. Við getum viðurkennt að lífskilyrði hér á landi hafa versnað, fyrir stóran hóp þjóðarinnar, en það hvernig fólkið sem fer með völdin bregst við því og á hvern þau benda, hefur bein áhrif á það hvernig borgararnir bregðast við. Það er þessi lokapunktur sem er svo áríðandi. Það er svo auðvelt að benda á innflytjendur og kenna þeim um. Þeim má kenna um versnandi lífskjör, fjárþurð grunnstofnanna samfélagsins og glæpatíðni. Samfélagið fær endurtekið að heyra það frá stjórnmála- ráðamönnum um að álag á grunnstoðir samfélagsins sé komið að þolmörkum, um leið og þau tæpa á því að innflytjendur séu hingað komnir til að nýta sér (misnota) þessi kerfi, þó ekkert styðji slíkar fullyrðingar þeirra. Menn virðast kjósa það að ráðast frekar að tilteknum varnarlausum hópum fólks, frekar en að gagnrýna stefnur og aðgerðir stjórnvalda sem hafa leitt til þeirrar stöðu sem við erum í. Engin tilraun er gerð til að skoða framlag innflytjenda til samfélagsins. Ekki er minnst á menningarlegt framlag þeirra, vinnuframlag og samfélagsþátttöku. Heldur er klifast á því að innflytjendur séu að buga kerfin, á meðan kerfin hafa í raun verið fjársvelt um áratuga skeið og innflytjendur leggi til þeirra, frekar en hitt. Reyndin er sú að atvinnuþátttaka meða innflytjenda á Íslandi er 83% (skv. OECD) sem er sú hæsta meðal OECD ríkja og þátttöku vísitala (í vinnu eða raunverulega í atvinnuleit) er 89%, sem aftur er sú hæsta á meðal OECD ríkja. Reyndar er atvinnuþátttaka innflytjenda hærri en „innfæddra“. Þessar tölur ríma illa við fullyrðingar stjórnmálamanna um það að innflytjendur séu hingað komnir til að leggjast upp á velferðarkerfi okkar, því má frekar halda fram að þökk sé innflytjendum að við getum þó haldið kerfinu gangandi. Það sem við búum við í dag er að fólk, sem að berst í bökkum, er farið að trúa og endurtaka þessar innstæðulausu fullyrðingar stjórnmála- og ráðamanna. Í heitu pottunum heyrir maður á tal ungmenna sem telja að ekki sé fært að taka við fleiri flóttamönnum, þar sem þeir séu stórhættulegir; „komnir hingað til að drepa okkur“! Þarna var vísað í tiltekið þjóðerni flóttamanna (sem einmitt stjórnmálamenn hafa málað sem stórhættulega). Ef maður slysast til að hlusta á Útvarp Sögu, þá má gjarnan heyra í spjalli við hlustendur, áhyggjur þeirra um að pabbi hafi ekki fengið vinnu af því að útlendingurinn var tilbúinn að vinna fyrir lægri laun. Þáttastýran tekur undir og segir „woke-isma“ og innflytjendur vera að kafkeyra skólakerfið. Umræðan hverfist endurtekið um það að vanrækslu grunnstoða samfélagsins megi rekja til innflytjenda, og þá sérstaklega hælisleitenda. Um 95% innflytjenda á Íslandi dveljast á grundvelli heimildar til frjálsrar fara innan EES. Flóttamenn og hælisleitendur eru aðeins smá brot af heildarfjölda innflytjenda, en sitja ávallt uppi með skömmina. Kornið sem fyllti mælinn? Sú ábyrgð hvílir á okkur, sem gagnrýninna borgara, að spyrja málefnalegra spurninga og krefjast málefnalegra svara. Samfélagið á Íslandi er vissulega að breytast og samsetning þess líka. Það að kenna einum hópi fólks um allt sem miður fer, leiðir á endanum til aukinnar skautunar á milli hópa og alls þess vanda sem slíku fylgir og sagan hefur kennt okkur. Því miður vilja ákveðnar gerðir stjórnmálamanna nýta sér þetta andrúmsloft, á meðan þeir telja það sér og sínum til framdráttar og skeyta þá engu um víðtækari áhrif orða þeirra. Orðræða sem hefur neikvæð áhrif á þúsundir Íslendinga og þúsundir heiðarlegs fólks sem hér er búsett og ber með sér að eiga erlendan bakgrunn. Fjöldi fólks úr nærumhverfi míni hafa fundið það beint á eigin skinni, hvaða áhrif þessi orðræða hefur þegar út í samfélagið er komið. En formönnunum er sama, þeir vilja völdin fyrst. Höfundur er eigandi Inclusive Iceland. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Hælisleitendur Mest lesið Kóngar vímuefnaheimsins Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Það er þér að kenna að þú eigir ekki fyrir útborgun á íbúð Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Ögn um Vigdísarþætti Hallgrímur Helgi Helgason Skoðun Alvarleg staða á Reykjavíkurflugvelli - þolinmæði á þrotum Matthías Sveinbjörnsson Skoðun Hlutfall íbúa í hverri íbúð að breytast Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Það borgar sig að bíða Hildur Eiríksdóttir Skoðun Hlustum á starfsfólk ríkisins Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun Hvers vegna hafa Svíar ekki tekið upp evruna? Júlíus Valsson Skoðun Hvers vegna hafa Svíar ekki tekið upp evruna? Júlíus Valsson Skoðun Að skipta þjóðinni í tvo hópa Ingólfur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Hvers vegna hafa Svíar ekki tekið upp evruna? Júlíus Valsson skrifar Skoðun Górillur í postulínsbúð – Nýfrjálshyggjuklíkan tekur völdin Guðröður Atli Jónsson skrifar Skoðun Leikskólakerfið: Samfélagsgildi fram yfir hagnað Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Hagræðing í ríkisrekstri: Heilræði fyrir nýja ríkisstjórn Ómar H. Kristmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi stöðutöku á stafrænni hæfni fyrir íslensk ferðaþjónustufyrirtæki Ólína Laxdal,Sólveig Nikulásdóttir skrifar Skoðun Ögn um Vigdísarþætti Hallgrímur Helgi Helgason skrifar Skoðun Rasismi og fasismi í lögum um útlendinga Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Að skipta þjóðinni í tvo hópa Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Ferðaþjónustufólk kemur saman Arnheiður Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Heilsutækni; lykillinn að betra heilbrigðiskerfi og sparnaði í ríkisrekstri Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða á Reykjavíkurflugvelli - þolinmæði á þrotum Matthías Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Kóngar vímuefnaheimsins Lára G. Sigurðardóttir skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin: Samvinna manna og véla fyrir sjálfbæra framtíð Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Það borgar sig að bíða Hildur Eiríksdóttir skrifar Skoðun Frá rafvæðingu til vitvæðingar – framfaraöldin sem ruddi brautina til farsællar framtíðar Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Hvers vegna hafa Svíar ekki tekið upp evruna? Júlíus Valsson skrifar Skoðun Heilbrigðismál í stjórnarsáttmála – hvað vantar? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Hlustum á starfsfólk ríkisins Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir skrifar Skoðun Hlutfall íbúa í hverri íbúð að breytast Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Það er þér að kenna að þú eigir ekki fyrir útborgun á íbúð Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbrask: Meiri gróði en í fíkniefnaviðskiptum? Yngvi Ómar Sighvatsson skrifar Skoðun Ísland heldur áfram að afsala sér milljarðatekjum af sölu losunarheimilda Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Aðeins það sem er þægilegt, takk Hjördís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sama tóbakið Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Vaxtarhugarfar: Lykillinn að nýsköpun, vexti og vellíðan á vinnustöðum Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lögheimili á landsbyggðinni Bragi Þór Thoroddsen skrifar Skoðun Enn af umræðunni um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Hefur sala á rafbílum hrunið? Jón Ásgeir Haukdal Þorvaldsson skrifar Skoðun Rasismi á Íslandi Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Vandræðagangur í Vatnsmýrinni Daði Rafnsson,Martin Swift skrifar Sjá meira
Ég rakst á þessa grein sem Sigmundur Davíð, formaður Miðflokksins, birti í Morgunblaðinu á dögunum. Ég hefði talið að fjölmiðlar hefðu metnað og sóma til þess að rannsaka staðreyndir að baki ítrekuðum alhæfingum og staðhæfingum stjórnmála- og embættismanna. Með því að bregðast því hlutverki sínu, hlutverk sem fjölmiðlar básúna hátt á tyllidögum og þegar þiggja opinberan styrk, eru fjölmiðlar þátttakendur í að dreifa falsupplýsingum og, í þessu tilviki hér, að dreifa og taka undir útlendingaandúð. Grein formannsins ber heitið: „Umfang og eðli hælisleitendamála“. Greinin hefst á umræðu um innflytjendur í heild sinni og hraða fjölgun þeirra síðasta áratuginn eða svo. Því er haldið fram að innstreymið reyni á þolmörk íslenska kerfisins, enda er Ísland smáþjóð eða örþjóð. Staða Íslands er borin saman við áskoranir hinna Norðurlandanna varðandi móttöku hælisleitenda. Segir formaðurinn að 95% þeirra flóttamanna sem komist á meginlandið (Evrópu) til að óska eftir hæli, komist þangað með aðstoð skipulagðra glæpasamtaka. Segir hann jafnframt að Ísland sé orðið miðstöð slíkra glæpagengja. Það væri hægt að ræða þessar fullyrðingar formannsins í þaula, en það sem upp úr stendur eftir lesturinn er hvernig hann notar misvísandi tölfræði, alhæfingar og hugtök til þess að ala enn frekar á andúð og óþoli gagnvart innflytjendum og í reynd helst gagnvart innflytjendum frá Mið-austurlöndum og Afríku. Ef horft er til stöðugra harmkvæla, raunamæddra ummæla og yfirlýsinga Mið- og Sjálfstæðisflokks, formannanna, ráðherra þeirra, þingmanna og fylgihnatta, þá tel ég nauðsyn að sýna fram á ótrúverðugleika þessara fullyrðinga. Það er ekki nýtt að gera innflytjendur að blórabögglum, þetta er þekkt aðferð stjórnmálamanna um allan heim. Það er hins vegar nýtt, hér á Íslandi, að stjórnmálamenn taki þessa aðferð upp með jafn áberandi hætti og nú er og sérstaklega nú í aðdraganda kosninga. Það eru þrjú atriði sem er gott að hafa í huga þegar þessar, órökstuddu, fullyrðingar stjórnmálamannanna eru skoðaðar: Innflytjendur eru einstaklingar með ríka sögu og margþætta lífsreynslu sem þeir auðga samfélag okkar með. Við verðum alltaf að vera viðbúin að gagnrýna fullyrðingar valdamanna, ekki síst þegar kemur að neikvæðri umræðu um innflytjendur. Fjölmiðlar nýta slíkar fullyrðingar gjafnan til að búa til ögrandi fyrirsagnir og skora fleiri smelli. Við getum viðurkennt að lífskilyrði hér á landi hafa versnað, fyrir stóran hóp þjóðarinnar, en það hvernig fólkið sem fer með völdin bregst við því og á hvern þau benda, hefur bein áhrif á það hvernig borgararnir bregðast við. Það er þessi lokapunktur sem er svo áríðandi. Það er svo auðvelt að benda á innflytjendur og kenna þeim um. Þeim má kenna um versnandi lífskjör, fjárþurð grunnstofnanna samfélagsins og glæpatíðni. Samfélagið fær endurtekið að heyra það frá stjórnmála- ráðamönnum um að álag á grunnstoðir samfélagsins sé komið að þolmörkum, um leið og þau tæpa á því að innflytjendur séu hingað komnir til að nýta sér (misnota) þessi kerfi, þó ekkert styðji slíkar fullyrðingar þeirra. Menn virðast kjósa það að ráðast frekar að tilteknum varnarlausum hópum fólks, frekar en að gagnrýna stefnur og aðgerðir stjórnvalda sem hafa leitt til þeirrar stöðu sem við erum í. Engin tilraun er gerð til að skoða framlag innflytjenda til samfélagsins. Ekki er minnst á menningarlegt framlag þeirra, vinnuframlag og samfélagsþátttöku. Heldur er klifast á því að innflytjendur séu að buga kerfin, á meðan kerfin hafa í raun verið fjársvelt um áratuga skeið og innflytjendur leggi til þeirra, frekar en hitt. Reyndin er sú að atvinnuþátttaka meða innflytjenda á Íslandi er 83% (skv. OECD) sem er sú hæsta meðal OECD ríkja og þátttöku vísitala (í vinnu eða raunverulega í atvinnuleit) er 89%, sem aftur er sú hæsta á meðal OECD ríkja. Reyndar er atvinnuþátttaka innflytjenda hærri en „innfæddra“. Þessar tölur ríma illa við fullyrðingar stjórnmálamanna um það að innflytjendur séu hingað komnir til að leggjast upp á velferðarkerfi okkar, því má frekar halda fram að þökk sé innflytjendum að við getum þó haldið kerfinu gangandi. Það sem við búum við í dag er að fólk, sem að berst í bökkum, er farið að trúa og endurtaka þessar innstæðulausu fullyrðingar stjórnmála- og ráðamanna. Í heitu pottunum heyrir maður á tal ungmenna sem telja að ekki sé fært að taka við fleiri flóttamönnum, þar sem þeir séu stórhættulegir; „komnir hingað til að drepa okkur“! Þarna var vísað í tiltekið þjóðerni flóttamanna (sem einmitt stjórnmálamenn hafa málað sem stórhættulega). Ef maður slysast til að hlusta á Útvarp Sögu, þá má gjarnan heyra í spjalli við hlustendur, áhyggjur þeirra um að pabbi hafi ekki fengið vinnu af því að útlendingurinn var tilbúinn að vinna fyrir lægri laun. Þáttastýran tekur undir og segir „woke-isma“ og innflytjendur vera að kafkeyra skólakerfið. Umræðan hverfist endurtekið um það að vanrækslu grunnstoða samfélagsins megi rekja til innflytjenda, og þá sérstaklega hælisleitenda. Um 95% innflytjenda á Íslandi dveljast á grundvelli heimildar til frjálsrar fara innan EES. Flóttamenn og hælisleitendur eru aðeins smá brot af heildarfjölda innflytjenda, en sitja ávallt uppi með skömmina. Kornið sem fyllti mælinn? Sú ábyrgð hvílir á okkur, sem gagnrýninna borgara, að spyrja málefnalegra spurninga og krefjast málefnalegra svara. Samfélagið á Íslandi er vissulega að breytast og samsetning þess líka. Það að kenna einum hópi fólks um allt sem miður fer, leiðir á endanum til aukinnar skautunar á milli hópa og alls þess vanda sem slíku fylgir og sagan hefur kennt okkur. Því miður vilja ákveðnar gerðir stjórnmálamanna nýta sér þetta andrúmsloft, á meðan þeir telja það sér og sínum til framdráttar og skeyta þá engu um víðtækari áhrif orða þeirra. Orðræða sem hefur neikvæð áhrif á þúsundir Íslendinga og þúsundir heiðarlegs fólks sem hér er búsett og ber með sér að eiga erlendan bakgrunn. Fjöldi fólks úr nærumhverfi míni hafa fundið það beint á eigin skinni, hvaða áhrif þessi orðræða hefur þegar út í samfélagið er komið. En formönnunum er sama, þeir vilja völdin fyrst. Höfundur er eigandi Inclusive Iceland.
Skoðun Mikilvægi stöðutöku á stafrænni hæfni fyrir íslensk ferðaþjónustufyrirtæki Ólína Laxdal,Sólveig Nikulásdóttir skrifar
Skoðun Heilsutækni; lykillinn að betra heilbrigðiskerfi og sparnaði í ríkisrekstri Arna Harðardóttir skrifar
Skoðun Alvarleg staða á Reykjavíkurflugvelli - þolinmæði á þrotum Matthías Sveinbjörnsson skrifar
Skoðun Fimmta iðnbyltingin: Samvinna manna og véla fyrir sjálfbæra framtíð Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Frá rafvæðingu til vitvæðingar – framfaraöldin sem ruddi brautina til farsællar framtíðar Árni Sigurðsson skrifar
Skoðun Það er þér að kenna að þú eigir ekki fyrir útborgun á íbúð Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar
Skoðun Ísland heldur áfram að afsala sér milljarðatekjum af sölu losunarheimilda Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar
Skoðun Vaxtarhugarfar: Lykillinn að nýsköpun, vexti og vellíðan á vinnustöðum Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar