Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar 21. nóvember 2024 12:01 Einhver myndi segja að sá bóndi er seldi frá sér allar bestu mjólkurkýrnar væri vitlaus maður. Utan ef tilgangurinn væri að pakka saman, hætta rekstri og selja hæstbjóðanda. Miðað við framgöngu fráfarandi ríkisstjórnar síðustu kjörtímabil í orkumálum þjóðarinnar er ekki skrýtið þó menn velti fyrir sér hvort menn séu að pakka landinu saman í fallegar gjafaumbúðir til afhendingar erlendum fjárfestum. Og þannig er það reyndar! Raðir af lobbíistum með ráðherrann Guðlaug Þór Þórðarson í fararbroddi hafa riðið um héruð undanfarin ár með loforðaflaumi um aukna atvinnu, auknar tekjur og aukið vald til fjársveltra sveitarfélaga ef við reisum hér vindmyllugarða. Sem eru ósannindi. Þar ofan á bæta þeir stóryrðum eins og “umherfisvæn orka”, “græn orka”, “orkuskipti”, við séum að verða “of sein í baráttunni” og að “við berum svo mikla alþjóðlega ábyrgð”. Allt saman hræðsluáróður sem beint er gegn betri vitund. Stórar vindmyllur þurfa mikið pláss. Því stærri sem þær eru þeim mun meira pláss þurfa þær. 2,2 MW túrbína með 120 metra spaðalengd þyrfti um 360 mtr hliðarfjarlægð frá þeirri næstu og um 840 mtr fjarlægð framan/aftan við. Það eru um 30 hektarar. Þeim mun styttra milli túrbína, þeim mun meiri víbringur og truflun myndast þar á milli sem dregur úr afkastagetunni, álagið eykst á túrbínu og blöð sem styttir líftímann verulega. Meiri þéttleiki þýðir meiri hávaði. Ásælni erlendra fjárfesta í land undir vindmyllugarða hér á Íslandi er ekki að ástæðulausu. Hér er ekkert regluverk til staðar, sveitarfélögin eru mörg hver fjársvelt og innviðir pólitíska kerfisins eru veikir. Hin fullkomna blanda þar sem arðurinn verður fluttur úr landi en samfélagið situr eftir með kostnaðinn. Ekki þarf að horfa lengra en til Noregs til að sjá dæmi um slíkt. Frá árinu 2016-2022 hefur raforkuverð til neytenda þar hækkað um 926%. Ef ESB löndin eru tekin sem dæmi þá er meðaltal raforkuverðs til heimilisnota 90-100% dýrara en hér á landi. Á sama tíma og kvartað er hástöfum yfir orkuskorti á Evrópska markaðinum er vindmyllubændum borgað fyrir að stöðva vindmyllurnar og stöðva framleiðslu á “grænni” orku. Útkoman er augljós. Rafmagnsverð hækkar og fjárfestarnir sem eiga vindmyllurnar græða meira. Þessi aðferð snýst fyrst og fremst um að halda uppi háu orkuverði sem kemur svo í veg fyrir of mikla orkuframleiðslu sem myndi koma hinum almenna neytenda til góða. Þetta eru pólitísku öflin hér á landi að reyna bjóða okkur upp á. Jöfnunarorka með vatnsafli Vindorka er mjög óstöðugt afl eðli máls samkvæmt og því þarf vindmyllugarður að hafa aðgang að svokallaðri jöfnunarorku til að jafna út sveiflurnar. Framleiðslugeta vindtúrbínu getur farið niður í 30-40% (þegar blæs). Þessi jöfnunarorka þarf því að koma frá vatnsaflsvirkjun sem þýðir að hér þarf sérstaklega að virkja bara fyrir vindorkuverkefnin, því sú orka er í dag ekki fyrir hendi. Þetta er algjör þversögn í sjálfu sér því í áraraðir hefur verið barist fyrir því að virkjunarkostir vatnsafls verði nýttir til að auka hér rafmagnsframleiðslu en ekkert hefur mátt gera. Má það allt í einu núna fyrir vindmyllurnar? Hvað hefur breyst í hinu pólitíska landslagi? Mönnum væri nær að lagfæra og byggja upp byggðalínuna sem flytur allt rafmagn svo hægt sé að flytja orkuna milli landshluta þegar þörf er á og þannig minnka þá orkusóun sem fyrir er í kerfinu. Blekkingarleikur Þjóðin verður að fara vakna upp af þessari blekkingu. Ef vindorkugarðar í eigu erlendra fjárfesta ná að rísa hér á landi erum við búin að missa sjálfstæði okkar yfir orkuauðlindunum. Hætt er við að með tilkomu þeirra verði þrýst á sæstreng yfir til meginlandsins, til að tengjast orkukerfi Evrópu. Einkavæðing orkuauðlinda okkar myndi hafa stórkostleg áhrif á orkuverð til íslenskra neytenda og íslenskra heimila. Það er algjört lykilatriði fyrir íslenska þjóð að ef vindmyllugarðar eiga yfir höfuð að rísa þá séu þeir í eigu Landsvirkjunar. Hér höfum við Sjálfstæðisflokkinn sem líst hefur yfir áhuga á að selja Landsvirkjun í hendur erlendra fjárfesta og einkavæða okkar aðal mjólkurkú. Á því sama ferðalagi höfum við Framsóknarflokkinn sem hefur löngum sýnt fram á að þar er flokkur án nokkurra raunverulegra skoðana (nema rétt fyrir kosningar) af ótta við að fá ekki að vera með í næsta partýi og er þess vegna til í hvað sem er með hverjum sem er. Ekki er hægt að vænta neins annars af Samfylkingu og Viðreisn en að þeir fylgi sömu fótsporum. Ef menn vilja standa vörð um orkuauðlindir landsins verða menn að kjósa flokk sem mun standa við það sem hann segist ætla að gera . Það hefur Miðflokkurinn sýnt fram á að hann gerir. Höfundur er Ágústa Ágústsdóttir og skipar 3. sæti á framboðslista Miðflokksins í Norðausturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ágústa Ágústsdóttir Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Miðflokkurinn Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Einhver myndi segja að sá bóndi er seldi frá sér allar bestu mjólkurkýrnar væri vitlaus maður. Utan ef tilgangurinn væri að pakka saman, hætta rekstri og selja hæstbjóðanda. Miðað við framgöngu fráfarandi ríkisstjórnar síðustu kjörtímabil í orkumálum þjóðarinnar er ekki skrýtið þó menn velti fyrir sér hvort menn séu að pakka landinu saman í fallegar gjafaumbúðir til afhendingar erlendum fjárfestum. Og þannig er það reyndar! Raðir af lobbíistum með ráðherrann Guðlaug Þór Þórðarson í fararbroddi hafa riðið um héruð undanfarin ár með loforðaflaumi um aukna atvinnu, auknar tekjur og aukið vald til fjársveltra sveitarfélaga ef við reisum hér vindmyllugarða. Sem eru ósannindi. Þar ofan á bæta þeir stóryrðum eins og “umherfisvæn orka”, “græn orka”, “orkuskipti”, við séum að verða “of sein í baráttunni” og að “við berum svo mikla alþjóðlega ábyrgð”. Allt saman hræðsluáróður sem beint er gegn betri vitund. Stórar vindmyllur þurfa mikið pláss. Því stærri sem þær eru þeim mun meira pláss þurfa þær. 2,2 MW túrbína með 120 metra spaðalengd þyrfti um 360 mtr hliðarfjarlægð frá þeirri næstu og um 840 mtr fjarlægð framan/aftan við. Það eru um 30 hektarar. Þeim mun styttra milli túrbína, þeim mun meiri víbringur og truflun myndast þar á milli sem dregur úr afkastagetunni, álagið eykst á túrbínu og blöð sem styttir líftímann verulega. Meiri þéttleiki þýðir meiri hávaði. Ásælni erlendra fjárfesta í land undir vindmyllugarða hér á Íslandi er ekki að ástæðulausu. Hér er ekkert regluverk til staðar, sveitarfélögin eru mörg hver fjársvelt og innviðir pólitíska kerfisins eru veikir. Hin fullkomna blanda þar sem arðurinn verður fluttur úr landi en samfélagið situr eftir með kostnaðinn. Ekki þarf að horfa lengra en til Noregs til að sjá dæmi um slíkt. Frá árinu 2016-2022 hefur raforkuverð til neytenda þar hækkað um 926%. Ef ESB löndin eru tekin sem dæmi þá er meðaltal raforkuverðs til heimilisnota 90-100% dýrara en hér á landi. Á sama tíma og kvartað er hástöfum yfir orkuskorti á Evrópska markaðinum er vindmyllubændum borgað fyrir að stöðva vindmyllurnar og stöðva framleiðslu á “grænni” orku. Útkoman er augljós. Rafmagnsverð hækkar og fjárfestarnir sem eiga vindmyllurnar græða meira. Þessi aðferð snýst fyrst og fremst um að halda uppi háu orkuverði sem kemur svo í veg fyrir of mikla orkuframleiðslu sem myndi koma hinum almenna neytenda til góða. Þetta eru pólitísku öflin hér á landi að reyna bjóða okkur upp á. Jöfnunarorka með vatnsafli Vindorka er mjög óstöðugt afl eðli máls samkvæmt og því þarf vindmyllugarður að hafa aðgang að svokallaðri jöfnunarorku til að jafna út sveiflurnar. Framleiðslugeta vindtúrbínu getur farið niður í 30-40% (þegar blæs). Þessi jöfnunarorka þarf því að koma frá vatnsaflsvirkjun sem þýðir að hér þarf sérstaklega að virkja bara fyrir vindorkuverkefnin, því sú orka er í dag ekki fyrir hendi. Þetta er algjör þversögn í sjálfu sér því í áraraðir hefur verið barist fyrir því að virkjunarkostir vatnsafls verði nýttir til að auka hér rafmagnsframleiðslu en ekkert hefur mátt gera. Má það allt í einu núna fyrir vindmyllurnar? Hvað hefur breyst í hinu pólitíska landslagi? Mönnum væri nær að lagfæra og byggja upp byggðalínuna sem flytur allt rafmagn svo hægt sé að flytja orkuna milli landshluta þegar þörf er á og þannig minnka þá orkusóun sem fyrir er í kerfinu. Blekkingarleikur Þjóðin verður að fara vakna upp af þessari blekkingu. Ef vindorkugarðar í eigu erlendra fjárfesta ná að rísa hér á landi erum við búin að missa sjálfstæði okkar yfir orkuauðlindunum. Hætt er við að með tilkomu þeirra verði þrýst á sæstreng yfir til meginlandsins, til að tengjast orkukerfi Evrópu. Einkavæðing orkuauðlinda okkar myndi hafa stórkostleg áhrif á orkuverð til íslenskra neytenda og íslenskra heimila. Það er algjört lykilatriði fyrir íslenska þjóð að ef vindmyllugarðar eiga yfir höfuð að rísa þá séu þeir í eigu Landsvirkjunar. Hér höfum við Sjálfstæðisflokkinn sem líst hefur yfir áhuga á að selja Landsvirkjun í hendur erlendra fjárfesta og einkavæða okkar aðal mjólkurkú. Á því sama ferðalagi höfum við Framsóknarflokkinn sem hefur löngum sýnt fram á að þar er flokkur án nokkurra raunverulegra skoðana (nema rétt fyrir kosningar) af ótta við að fá ekki að vera með í næsta partýi og er þess vegna til í hvað sem er með hverjum sem er. Ekki er hægt að vænta neins annars af Samfylkingu og Viðreisn en að þeir fylgi sömu fótsporum. Ef menn vilja standa vörð um orkuauðlindir landsins verða menn að kjósa flokk sem mun standa við það sem hann segist ætla að gera . Það hefur Miðflokkurinn sýnt fram á að hann gerir. Höfundur er Ágústa Ágústsdóttir og skipar 3. sæti á framboðslista Miðflokksins í Norðausturkjördæmi.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun