Ástríða mín fyrir starfi mínu sem íþróttakennari og sundkennari í Íslandi Fadel A. Fadel skrifar 16. október 2024 10:32 Ég er upprunalega frá Egyptalandi og flutti til Íslands árið 1997 með mikla ástríðu fyrir íþróttum og sundi. Á þeim tíma var það mikið skref fyrir mig að flytja frá heimalandi mínu og hefja nýtt líf í landi sem er svo ólíkt því sem ég þekkti áður. Þegar ég kom til Íslands, kunni ég ekki íslensku. Það var mikil áskorun fyrir mig að skilja og tjá mig á nýju tungumáli. En ástríða mín fyrir kennslu og löngunin til að verða kennari í þessu nýja landi hvatti mig til að sigrast á þessu erfiði. Ég skráði mig í íslenskunámskeið og lærði tungumálið á meðan ég sinnti erfiðisvinnu við byggingar á daginn og þrifum á nóttunni. Þrátt fyrir þetta þunga vinnuálag gaf ég mér tíma til að læra og þróa færni mína, því ég vissi að það væri lykillinn að því að ná árangri sem kennari í Íslandi. Þegar ég byrjaði að kenna á Íslandi, áttaði ég mig á því að það væri mjög mikil áskorun að kenna ungum nemendum á aldrinum 12-15 ára. Sérstaklega þegar fjöldi nemenda í hverjum tíma er 40 eða fleiri. Að hafa svona marga krakka í einu í kennslustundum krefst mikillar skipulagningar og þolinmæði. Það getur verið erfitt að ná athygli allra í einu, sérstaklega þegar um er að ræða táninga sem eru í þessum aldurshópi. Þeir eru oft fullir af orku og stundum getur verið erfitt að halda þeim í einbeitingu. Sundkennslan bætir enn við áskoranirnar. Í sundlauginni þarf ég að fylgjast með öryggi allra nemenda á sama tíma og ég kenni þeim tæknina. Það er á sama tíma spennandi og krefjandi að sjá framfarir hjá nemendum en líka að vera meðvitaður um hættur sem geta skapast í vatninu. Að stjórna 40 nemendum í sundi krefst ekki aðeins kennslu heldur líka góðrar skipulagningar og varkárni til að tryggja að allir séu öruggir. Þrátt fyrir þessar áskoranir, finnst mér ómetanlegt að sjá framfarir nemenda minna og ástríðuna sem þeir þróa fyrir íþróttum og sundi. Mér finnst ég vera að leggja eitthvað mikilvægt af mörkum til lífs þeirra, ekki aðeins með því að kenna þeim færni heldur líka með því að hjálpa þeim að þróa heilbrigt hugarfar og líkama. Það er hins vegar erfitt þegar neikvæð ummæli frá opinberum aðilum, eins og það sem borgarstjóri Reykjavíkur hefur sagt nýlega, eru sett fram. þau eiga ekki við rök að styðjast og hafa áhrif á okkur sem kennara. Neikvæðar yfirlýsingar hans draga úr virðingu fyrir vinnu okkar og skemma andrúmsloftið í skólastofunni. Okkur kennurum er annt um störf okkar og við viljum alltaf skila þeim með mestu fagmennsku, en slíkt tal getur haft letjandi áhrif á þá miklu ástríðu sem við berum fyrir vinnunni. Ég er stoltur af því að vera hluti af íslensku menntakerfi og að hafa tækifæri til að kenna og þjálfa komandi kynslóðir. Það er ekki alltaf auðvelt að vera íþróttakennari, en ástríðan mín fyrir íþróttum og viljinn til að hafa jákvæð áhrif á líf nemenda gerir það að verkum að ég nýt vinnunnar á hverjum degi. Höfundur er íþróttakennari í Laugalækjarskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Grunnskólar Mest lesið Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt ! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt ! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen skrifar Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason skrifar Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Rödd friðar þarf að hljóma skærar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Af skynsemi Vegagerðarinnar Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar Skoðun Nýtt fangelsi – fyrir öruggara samfélag Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar Skoðun Ærin verkefni næstu ár Ásbjörg Kristinsdóttir skrifar Skoðun Kominn tími á öðruvísi stjórnmál Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason skrifar Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson skrifar Skoðun Skapandi skattur og skapandi fólk Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eru aðventan og jólin kvíða- eða tilhlökkunarefni? Guðlaug Helga Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson skrifar Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Sjá meira
Ég er upprunalega frá Egyptalandi og flutti til Íslands árið 1997 með mikla ástríðu fyrir íþróttum og sundi. Á þeim tíma var það mikið skref fyrir mig að flytja frá heimalandi mínu og hefja nýtt líf í landi sem er svo ólíkt því sem ég þekkti áður. Þegar ég kom til Íslands, kunni ég ekki íslensku. Það var mikil áskorun fyrir mig að skilja og tjá mig á nýju tungumáli. En ástríða mín fyrir kennslu og löngunin til að verða kennari í þessu nýja landi hvatti mig til að sigrast á þessu erfiði. Ég skráði mig í íslenskunámskeið og lærði tungumálið á meðan ég sinnti erfiðisvinnu við byggingar á daginn og þrifum á nóttunni. Þrátt fyrir þetta þunga vinnuálag gaf ég mér tíma til að læra og þróa færni mína, því ég vissi að það væri lykillinn að því að ná árangri sem kennari í Íslandi. Þegar ég byrjaði að kenna á Íslandi, áttaði ég mig á því að það væri mjög mikil áskorun að kenna ungum nemendum á aldrinum 12-15 ára. Sérstaklega þegar fjöldi nemenda í hverjum tíma er 40 eða fleiri. Að hafa svona marga krakka í einu í kennslustundum krefst mikillar skipulagningar og þolinmæði. Það getur verið erfitt að ná athygli allra í einu, sérstaklega þegar um er að ræða táninga sem eru í þessum aldurshópi. Þeir eru oft fullir af orku og stundum getur verið erfitt að halda þeim í einbeitingu. Sundkennslan bætir enn við áskoranirnar. Í sundlauginni þarf ég að fylgjast með öryggi allra nemenda á sama tíma og ég kenni þeim tæknina. Það er á sama tíma spennandi og krefjandi að sjá framfarir hjá nemendum en líka að vera meðvitaður um hættur sem geta skapast í vatninu. Að stjórna 40 nemendum í sundi krefst ekki aðeins kennslu heldur líka góðrar skipulagningar og varkárni til að tryggja að allir séu öruggir. Þrátt fyrir þessar áskoranir, finnst mér ómetanlegt að sjá framfarir nemenda minna og ástríðuna sem þeir þróa fyrir íþróttum og sundi. Mér finnst ég vera að leggja eitthvað mikilvægt af mörkum til lífs þeirra, ekki aðeins með því að kenna þeim færni heldur líka með því að hjálpa þeim að þróa heilbrigt hugarfar og líkama. Það er hins vegar erfitt þegar neikvæð ummæli frá opinberum aðilum, eins og það sem borgarstjóri Reykjavíkur hefur sagt nýlega, eru sett fram. þau eiga ekki við rök að styðjast og hafa áhrif á okkur sem kennara. Neikvæðar yfirlýsingar hans draga úr virðingu fyrir vinnu okkar og skemma andrúmsloftið í skólastofunni. Okkur kennurum er annt um störf okkar og við viljum alltaf skila þeim með mestu fagmennsku, en slíkt tal getur haft letjandi áhrif á þá miklu ástríðu sem við berum fyrir vinnunni. Ég er stoltur af því að vera hluti af íslensku menntakerfi og að hafa tækifæri til að kenna og þjálfa komandi kynslóðir. Það er ekki alltaf auðvelt að vera íþróttakennari, en ástríðan mín fyrir íþróttum og viljinn til að hafa jákvæð áhrif á líf nemenda gerir það að verkum að ég nýt vinnunnar á hverjum degi. Höfundur er íþróttakennari í Laugalækjarskóla.
Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar
Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar
Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar