Óttist ei að gjöra gott Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir skrifar 9. júlí 2024 17:00 Suður-Frönsk vinkona mömmu ræddi við okkur á dögunum um síversnandi stjórnmálaástand í Frakklandi vegna kosninganna sem eru nú nýafstaðnar. Vöxtur hægri aflanna og ótti fólks var m.a. í umræðunni. Hún sagði okkur frá viðtali sem einhver fréttastöðin hefði tekið við eldri bónda sem bjó djúpt í próvensalskri sveit. Hann var spurður hvers vegna að hann styddi Le Front National, þ.e. öfga-hægriflokkinn. Hann svaraði því að þetta innflytjendavandamál væri náttúrulega algerlega hræðilegt, innflytjendur væru að taka allt yfir. „Nú?,“ sagði fréttamaðurinn þá og beindi upptökuvélinni að markaðstorginu. „Er mikið af þeim hér?“ Bóndinn neitaði með þjósti og fussaði yfir heimskulegri spurningunni. „Nei auðvitað ekki!“ og hélt áfram að hrista hausinn. „En hvað hræðistu þá?,“ spurði fréttamaðurinn. „Nú, ég hræddur við að verða hræddur,“ svaraði bóndinn. Og þar hitti hann naglann á höfuðið því að ég óttast einnig þennan ótta og hvers hann er megnugur! Vinkona mömmu hló að einfeldni franska bóndans og benti á að í næstu setningu fór bóndinn að ræða að allt væri í niðurníðslu í sveitunum og það sem vantaði fyrst og fremst væri fólk til að blása lífi í sveitirnar. Óttinn er prímus mótor nú eins og fyrir rúmlega 80 árum þegar fasismi og útlendingaandúð reið yfir álfuna. Óttinn stýrir stríðum, hörmungum, ofbeldi og þjóðarmorðum. Nei, ég ber ekki nýjar fréttir né gamlar. Dofin fljótum við að feigðarósi illskunnar en erum aukinheldur með stúkusæti að þjóðarmorði. Dofin segi ég því hvernig er hægt að halda sér vakandi dag eftir dag og horfa upp á morðingja murka lífið úr tveimur milljónum manns? Ég skil vel fólk sem vill ekki hlusta á fréttir, sem lætur eins og þetta sem er að gerast þarna langt í burtu komi okkur ekki við. Því hvernig er hægt að horfa upp á þessa slátrun? Þessa helför sem átti aldrei að endurtaka? Hvernig? Dag eftir dag, klukkustund eftir klukkustund, mínútu fyrir mínútu les ég fréttir af þjóðarmorði Ísraelsmanna á Palestínumönnum. Aldrei hef ég verið jafn meðvituð um stöðu mína, um forréttindi mín en einnig um hve helvíti máttlaus orð mín eða gjörðir eru. Líf mitt og vandamál, allt verður þetta svo lítilmótlegt þegar við horfum upp á barnamorð hvern einasta dag og þá þjóðernishreinsun sem á sér stað NÚNA. Enginn fjölmiðill virðist geta nefnt þessar sögulegu hörmungar réttu nafni. Hver einasti dagur byrjar með frétt um dauða Palestínubúa. Minnst 50 manns dóu í gær 8. júlí. 50 manns. Og ég hvað geri ég? Vakna, fer á fætur, bursta tennur, fer í vinnu, hjóla á kaffihús, kíki í heimsókn, fer í sumarfrí, les fréttir, skoða miðlana og reyni að muna hvað skal sniðganga, hvar ég á að mótmæla. Ég held áfram að gantast við vinina, hjálpa mömmu að flytja. Ég sé snjóinn bráðna, rigninguna rigna, sólina skína, set niður fræ, sé blóm blómstra, les bók, fer í bað, kem úr sumarfríi, fæ flensu, lifi dag eftir dag. Á dagskrá næstu viku verður á dagskrá næstu viku eins og sagði í áramótaskaupinu ´85. Lífið heldur miskunnarlaust áfram og ég er fullkomlega máttvana gagnvart ómennskunni. Á meðan Ísraelsmenn sprengja skóla, sjúkrahús, fæðingardeildir, bókasöfn, verslanir, hver einasti fermetri er ekkert nema rústir einar, hver einasta helvítis gangstétt. Ísraelsmenn skjóta sex ára barn 355 sinnum, myrða starfsmenn Rauða Hálfmánans, blaðamenn, skáld, afhöfða ungabörn, myrða heilu fjölskyldurnar, reka fólk á flótta og sprengja síðan tjaldbúðirnar þeirra. Myrða fólk sem bíður í röðum eftir að fá matarbita, myrða fólkið sem kemur með hjálpargögn til sveltandi fólks. Bandaríkjamenn, Bretar, Þjóðverjar og Frakkar, fleiri og fleiri halda áfram að senda vopn til Ísraels. Til hvers? Til þess að drepa fleira fólk, drepa fleiri börn. Sömu þjóðir reyna að senda hjálpargögn til Palestínu en Ísraelsmenn koma í veg fyrir að hjálpargögnin komist inn fyrir landamærin. Sameinuðu þjóðirnar fordæma Ísraelsmenn fyrir stríðsglæpi (og ekkert aðildarland hefur farið oftar á svig við ályktanir þaðan). Ásakanir ganga á víxl og tölurnar eru óskiljanlegar. Allt þetta fólk eru tölur í fréttum, mjög líklega rangar tölur, því margir hverjir liggja enn dauðir undir sprengjurústum. Börn finna ekki foreldra, foreldrar finna ekki börn sín. Foreldri gengur með máttlaust barn í sprengjurústum. Á meðan sendum við palestínska flóttamenn úr landi í óvissuástand. Á meðan reka íslensk stjórnvöld langveikan palestínskan dreng úr landi. Íslensk stjórnvöld eins og önnur Vestræn stjórnvöld bregðast Palestínumönnum ítrekað og það er viðbjóðslegt. Ung bróðurbörn mín líta á mig björtum augum og spyrja mig í sífellu „af hverju?" um hvaðeina, örugg í sínu skinni, vernduð af elskandi foreldrum og fjölskyldu og svo óendanlega forvitin um heiminn sem þau eru að uppgötva. Af hverju? Af hverju er himinninn blár, grasið grænt og sólin gul? Ég vildi að ég gæti svarað öllum þeirra spurningum um allt það fallega í heiminum, vonina og kærleikann. Allt þetta sem er þeim svo eðlislægt og ætti að vera okkur mönnunum. Ég vildi að heimurinn væri mér jafn nýr, hlýr og umlykjandi eins og hann er þeim. Af hverju? Af hverju myrðið þið börn, konur, menn? Við hvað erum við hrædd og af hverju erum við hrædd við að gera gott? Af hverju er þjóðarmorðið ekki stöðvað? Af hverju? Hvað óttist þið? Höfundur er skáld og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Sameinuðu þjóðirnar Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Sjá meira
Suður-Frönsk vinkona mömmu ræddi við okkur á dögunum um síversnandi stjórnmálaástand í Frakklandi vegna kosninganna sem eru nú nýafstaðnar. Vöxtur hægri aflanna og ótti fólks var m.a. í umræðunni. Hún sagði okkur frá viðtali sem einhver fréttastöðin hefði tekið við eldri bónda sem bjó djúpt í próvensalskri sveit. Hann var spurður hvers vegna að hann styddi Le Front National, þ.e. öfga-hægriflokkinn. Hann svaraði því að þetta innflytjendavandamál væri náttúrulega algerlega hræðilegt, innflytjendur væru að taka allt yfir. „Nú?,“ sagði fréttamaðurinn þá og beindi upptökuvélinni að markaðstorginu. „Er mikið af þeim hér?“ Bóndinn neitaði með þjósti og fussaði yfir heimskulegri spurningunni. „Nei auðvitað ekki!“ og hélt áfram að hrista hausinn. „En hvað hræðistu þá?,“ spurði fréttamaðurinn. „Nú, ég hræddur við að verða hræddur,“ svaraði bóndinn. Og þar hitti hann naglann á höfuðið því að ég óttast einnig þennan ótta og hvers hann er megnugur! Vinkona mömmu hló að einfeldni franska bóndans og benti á að í næstu setningu fór bóndinn að ræða að allt væri í niðurníðslu í sveitunum og það sem vantaði fyrst og fremst væri fólk til að blása lífi í sveitirnar. Óttinn er prímus mótor nú eins og fyrir rúmlega 80 árum þegar fasismi og útlendingaandúð reið yfir álfuna. Óttinn stýrir stríðum, hörmungum, ofbeldi og þjóðarmorðum. Nei, ég ber ekki nýjar fréttir né gamlar. Dofin fljótum við að feigðarósi illskunnar en erum aukinheldur með stúkusæti að þjóðarmorði. Dofin segi ég því hvernig er hægt að halda sér vakandi dag eftir dag og horfa upp á morðingja murka lífið úr tveimur milljónum manns? Ég skil vel fólk sem vill ekki hlusta á fréttir, sem lætur eins og þetta sem er að gerast þarna langt í burtu komi okkur ekki við. Því hvernig er hægt að horfa upp á þessa slátrun? Þessa helför sem átti aldrei að endurtaka? Hvernig? Dag eftir dag, klukkustund eftir klukkustund, mínútu fyrir mínútu les ég fréttir af þjóðarmorði Ísraelsmanna á Palestínumönnum. Aldrei hef ég verið jafn meðvituð um stöðu mína, um forréttindi mín en einnig um hve helvíti máttlaus orð mín eða gjörðir eru. Líf mitt og vandamál, allt verður þetta svo lítilmótlegt þegar við horfum upp á barnamorð hvern einasta dag og þá þjóðernishreinsun sem á sér stað NÚNA. Enginn fjölmiðill virðist geta nefnt þessar sögulegu hörmungar réttu nafni. Hver einasti dagur byrjar með frétt um dauða Palestínubúa. Minnst 50 manns dóu í gær 8. júlí. 50 manns. Og ég hvað geri ég? Vakna, fer á fætur, bursta tennur, fer í vinnu, hjóla á kaffihús, kíki í heimsókn, fer í sumarfrí, les fréttir, skoða miðlana og reyni að muna hvað skal sniðganga, hvar ég á að mótmæla. Ég held áfram að gantast við vinina, hjálpa mömmu að flytja. Ég sé snjóinn bráðna, rigninguna rigna, sólina skína, set niður fræ, sé blóm blómstra, les bók, fer í bað, kem úr sumarfríi, fæ flensu, lifi dag eftir dag. Á dagskrá næstu viku verður á dagskrá næstu viku eins og sagði í áramótaskaupinu ´85. Lífið heldur miskunnarlaust áfram og ég er fullkomlega máttvana gagnvart ómennskunni. Á meðan Ísraelsmenn sprengja skóla, sjúkrahús, fæðingardeildir, bókasöfn, verslanir, hver einasti fermetri er ekkert nema rústir einar, hver einasta helvítis gangstétt. Ísraelsmenn skjóta sex ára barn 355 sinnum, myrða starfsmenn Rauða Hálfmánans, blaðamenn, skáld, afhöfða ungabörn, myrða heilu fjölskyldurnar, reka fólk á flótta og sprengja síðan tjaldbúðirnar þeirra. Myrða fólk sem bíður í röðum eftir að fá matarbita, myrða fólkið sem kemur með hjálpargögn til sveltandi fólks. Bandaríkjamenn, Bretar, Þjóðverjar og Frakkar, fleiri og fleiri halda áfram að senda vopn til Ísraels. Til hvers? Til þess að drepa fleira fólk, drepa fleiri börn. Sömu þjóðir reyna að senda hjálpargögn til Palestínu en Ísraelsmenn koma í veg fyrir að hjálpargögnin komist inn fyrir landamærin. Sameinuðu þjóðirnar fordæma Ísraelsmenn fyrir stríðsglæpi (og ekkert aðildarland hefur farið oftar á svig við ályktanir þaðan). Ásakanir ganga á víxl og tölurnar eru óskiljanlegar. Allt þetta fólk eru tölur í fréttum, mjög líklega rangar tölur, því margir hverjir liggja enn dauðir undir sprengjurústum. Börn finna ekki foreldra, foreldrar finna ekki börn sín. Foreldri gengur með máttlaust barn í sprengjurústum. Á meðan sendum við palestínska flóttamenn úr landi í óvissuástand. Á meðan reka íslensk stjórnvöld langveikan palestínskan dreng úr landi. Íslensk stjórnvöld eins og önnur Vestræn stjórnvöld bregðast Palestínumönnum ítrekað og það er viðbjóðslegt. Ung bróðurbörn mín líta á mig björtum augum og spyrja mig í sífellu „af hverju?" um hvaðeina, örugg í sínu skinni, vernduð af elskandi foreldrum og fjölskyldu og svo óendanlega forvitin um heiminn sem þau eru að uppgötva. Af hverju? Af hverju er himinninn blár, grasið grænt og sólin gul? Ég vildi að ég gæti svarað öllum þeirra spurningum um allt það fallega í heiminum, vonina og kærleikann. Allt þetta sem er þeim svo eðlislægt og ætti að vera okkur mönnunum. Ég vildi að heimurinn væri mér jafn nýr, hlýr og umlykjandi eins og hann er þeim. Af hverju? Af hverju myrðið þið börn, konur, menn? Við hvað erum við hrædd og af hverju erum við hrædd við að gera gott? Af hverju er þjóðarmorðið ekki stöðvað? Af hverju? Hvað óttist þið? Höfundur er skáld og þýðandi.
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun