Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar 4. júlí 2024 08:30 Miðflokkurinn virðist vera forsprökkum Nýja Sjálfstæðisflokksins (Nýhaldsins) mjög hugleikinn þessa dagana. Þegar þeir náðu 18,5% í nýjasta þjóðarpúlsi Gallup taldi ég að það hefði verið fagnað í Valhöll eins og það væri 1999. En sú virðist ekki hafa verið raunin. Enn svífur einhver gremja yfir vötnum. Þingflokksformaður Nýhaldsins ritaði pistil í Morgunblaðið sem varð tilefni áhugaverðrar fréttar á Vísi (með kynngimögnuðu myndavali). Í greininni og fréttinni reyndi þingflokksformaðurinn að útskýra, með miklum framhjátengingum, að Miðflokkurinn bæri eins og aðrir vissa ábyrgð á því að Sjálfstæðisflokkurinn hefði samþykkt nýja mannréttindastofnun VG. Þetta virðist vera orðin megin nálgun Nýhaldsins. Að allt sem þeir gera af sér geri þeir vegna þess að Miðflokkurinn hafi ekki komið í veg fyrir það. Skýringarnar voru eins fjölbreyttar og þær voru samhengislausar en meginatriðið virtist vera að nokkrir þingmenn Miðflokks hefðu árið 2019 samþykkt að lögfesta sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Af þeim sökum hafi bara ekki verið um annað að ræða en að stofna enn eina mannréttindastofnunina. Það hafði gleymst að mannréttindastofnun VG var upphaflega kynnt sem liður í heildaráformum ríkisstjórnarinnar um að stjórna hugarfari og tjáningu landsmanna. Eins og ég hef ítrekað nefnt ætti það alltaf að hringja viðvörunabjöllum þegar stjórnmálamenn segjast bara verða að gera eitthvað, hvort sem þeim líkar betur eða verr, vegna alþjóðlegra skuldbindinga. Stundum er það einfaldlega rangt og stundum notað sem tækifæri til að ráðast í það sem nú er kallað gullhúðun. Slíkt vekur líka upp spurningar um hver sé tilgangur stjórnmálamanna og ólíkra flokka ef hlutverk þeirra á fyrst og fremst að vera að staðfesta samkomulög embættismanna og svo jafnharðan það sem bætt er við þau samkomulög. Þingflokki Nýhaldsins var bent á að ekki þyrfti að stofna mannréttindastofnun VG til að standa við skuldbindingar gagnvart fötluðu fólki. Því fólki er enda enginn greiði gerður með að vera notað sem skálkaskjól í innleiðingu stofnunar með allt aðrar áherslur. Ísland er þegar með nóg af mannréttindastofnunum, þ.m.t. Mannréttindaskrifstofu Íslands. Við bætast svo pólitískar mannréttindastofnanir sveitarfélaga og Háskóla Íslands. Næst nefndi þingflokksformaðurinn að stofnanir eins og Jafnréttisstofa hefðu mun fleiri og meira íþyngjandi valdheimildir en Mannréttindastofnun. Það mátti skilja á þingflokksformanninum að það sæi ekki á svörtu miðað við þær eftirlitsheimildir sem stjórnvöld hefðu þegar útdeilt. Blaðamaðurinn var þó nógu vel með á nótunum til að spyrja um hinar yfirgengilegu [mitt orðalag] valdheimildir sem nýju stofnuninni eru veittar í 7. grein laganna. Nokkuð sem VG hefur státað sig af. Svarið var eftirfarandi: „Já það er samkvæmt þessum blessuðu Parísarviðmiðum – en þar sem Mannréttindastofnun er ekki stjórnvald hefur hún engar valdheimildir til að krefjast neinna gagna í raun – annað en aðrar eftirlitsstofnanir eins og Jafnréttisstofa sem getur krafist gagna að viðlögðum sektum og öðru.” Þarna gefur þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins til kynna að fólk þurfi í rauninni ekki að hlýða þeim valdheimildum sem þingmaðurinn var að veita nýju stofnuninni. Staða Nýhaldsins og samstarfsflokka Eins og ég hef nefnt áður hef ég nokkrar áhyggjur af stöðu Nýhaldsins og því að flokkurinn virðist hafa gleymt ýmsum grundvallargildum „gamla góða íhaldsins”. Það virðist raunar sammerkt með öllum stjórnarflokkunum að þeir hafi gleymt góðum og gegnum prinsippum forveranna. En aðeins Nýhaldið lýsir sér sem hjálparvana fórnarlambi sögunnar. Það á ekki bara við um þau tilvik þar sem þeim gremst að Miðflokkurinn hafi ekki stoppað þá af. Einnig er nefnt að flokkurinn hafi lent í slæmum félagsskap og geti ekkert í því gert en auk þess virðast forsprakkarnir álíta sig þræla þess að hafa innleitt alls konar vitleysu á fyrri stigum og hana þurfi að klára. Tískufrömuðurinn Einn þeirra sem hafa viljað tolla í tískunni í breyttum flokki er Björn Bjarnason sem ásamt skjólstæðingi sínum, loftslagsráðherranum, er allra manna duglegastur við að kenna Miðflokknum og Framsóknarflokki áranna 2009-2016 um vandræði Sjálfstæðisflokksins. Lengst af byggði Björn þessa heimsmynd sína á tveimur sögum. Hvorug er sönn og báðar hafa verið margleiðréttar. En Björn lætur það ekki stoppa sig og virðist telja að sannleiksgildið aukist ef hann endurtekur sögurnar nógu oft. Björn virðist svo verða heldur illkvittnari með árunum. Jafnvel mætti ætla að markmiði væri að réttlæta áratugagamalt uppnefni Össurar Skarphéðinssonar með því að reka eins manns „skrímsladeild”. Fyrir vikið hefur Björn bætt við nýjum sögum, m.a. skröksögum um útlendingamál og téða Mannréttindastofnun. E.t.v. er honum bara ofarlega í huga nálgun Lyndons B. Johnson þegar kosningastjóri hans sagði: „Við getum ekki sagt þetta Lyndon, þú veist að þetta er ekki satt”. Johnson svaraði þá með þjósti: „Auðvitað er þetta ekki satt” og bætti svo við hinum kunna frasa: „But let's make the bastard deny it!” Ef sú er ekki raunin má Björn vita að hann er hvenær sem er velkominn í hinn vinsæla hlaðvarpsþátt Sjónvarpslausa fimmtudaga þar sem hann má segja sögurnar sínar óáreittur og bregðast svo við leiðréttingunum. Birni er frjálst að hafa þingflokksformanninn með sér til halds og trausts. Tillaga að lausn Sem maður friðar og framfara ætla ég þó að halda áfram tilraunum til að reyna að veita forsprökkum Sjálfstæðisflokksins, nýjum og gömlum, góð ráð. Það er mér líklega að útgjaldalausu því þeir fara ekki eftir góðum ráðum ótilneyddir. Ráðin eru þessi: Takið ykkur tak. Hættið að einblína á Miðflokkinn og kenna honum um vandræði ykkar. Hugið að Sjálfstæðisflokknum. Verið stoltir af því góða í stefnu flokksins í gegnum tíðina og árangrinum sem af því hlaust. Finnið aftur prinsippin. Eða leit flokkurinn ekki á sig sem eins konar varðlið borgaralegra gilda? Hví að eyða tímanum í að réttlæta eftirgjöf flokksins og ráðast á þá sem ekki hafa gefist upp. Ekki ráðast á slökkviliðið á meðan allt brennur á bak við ykkur og borgaraleg gildi eiga í vök að verjast. Ég segi við ykkur það sama og ég segi við við trausta framsóknarmenn af gamla skólanum og annað skynsemishyggjufólk: Komið með okkur í baráttuna fyrir gömlu góðu grundvallargildunum og framtíð Íslands. Það ætti að vera forgangsverkefni allra. Höfundur er formaður Miðflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Sjálfstæðisflokkurinn Miðflokkurinn Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Sjá meira
Miðflokkurinn virðist vera forsprökkum Nýja Sjálfstæðisflokksins (Nýhaldsins) mjög hugleikinn þessa dagana. Þegar þeir náðu 18,5% í nýjasta þjóðarpúlsi Gallup taldi ég að það hefði verið fagnað í Valhöll eins og það væri 1999. En sú virðist ekki hafa verið raunin. Enn svífur einhver gremja yfir vötnum. Þingflokksformaður Nýhaldsins ritaði pistil í Morgunblaðið sem varð tilefni áhugaverðrar fréttar á Vísi (með kynngimögnuðu myndavali). Í greininni og fréttinni reyndi þingflokksformaðurinn að útskýra, með miklum framhjátengingum, að Miðflokkurinn bæri eins og aðrir vissa ábyrgð á því að Sjálfstæðisflokkurinn hefði samþykkt nýja mannréttindastofnun VG. Þetta virðist vera orðin megin nálgun Nýhaldsins. Að allt sem þeir gera af sér geri þeir vegna þess að Miðflokkurinn hafi ekki komið í veg fyrir það. Skýringarnar voru eins fjölbreyttar og þær voru samhengislausar en meginatriðið virtist vera að nokkrir þingmenn Miðflokks hefðu árið 2019 samþykkt að lögfesta sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks. Af þeim sökum hafi bara ekki verið um annað að ræða en að stofna enn eina mannréttindastofnunina. Það hafði gleymst að mannréttindastofnun VG var upphaflega kynnt sem liður í heildaráformum ríkisstjórnarinnar um að stjórna hugarfari og tjáningu landsmanna. Eins og ég hef ítrekað nefnt ætti það alltaf að hringja viðvörunabjöllum þegar stjórnmálamenn segjast bara verða að gera eitthvað, hvort sem þeim líkar betur eða verr, vegna alþjóðlegra skuldbindinga. Stundum er það einfaldlega rangt og stundum notað sem tækifæri til að ráðast í það sem nú er kallað gullhúðun. Slíkt vekur líka upp spurningar um hver sé tilgangur stjórnmálamanna og ólíkra flokka ef hlutverk þeirra á fyrst og fremst að vera að staðfesta samkomulög embættismanna og svo jafnharðan það sem bætt er við þau samkomulög. Þingflokki Nýhaldsins var bent á að ekki þyrfti að stofna mannréttindastofnun VG til að standa við skuldbindingar gagnvart fötluðu fólki. Því fólki er enda enginn greiði gerður með að vera notað sem skálkaskjól í innleiðingu stofnunar með allt aðrar áherslur. Ísland er þegar með nóg af mannréttindastofnunum, þ.m.t. Mannréttindaskrifstofu Íslands. Við bætast svo pólitískar mannréttindastofnanir sveitarfélaga og Háskóla Íslands. Næst nefndi þingflokksformaðurinn að stofnanir eins og Jafnréttisstofa hefðu mun fleiri og meira íþyngjandi valdheimildir en Mannréttindastofnun. Það mátti skilja á þingflokksformanninum að það sæi ekki á svörtu miðað við þær eftirlitsheimildir sem stjórnvöld hefðu þegar útdeilt. Blaðamaðurinn var þó nógu vel með á nótunum til að spyrja um hinar yfirgengilegu [mitt orðalag] valdheimildir sem nýju stofnuninni eru veittar í 7. grein laganna. Nokkuð sem VG hefur státað sig af. Svarið var eftirfarandi: „Já það er samkvæmt þessum blessuðu Parísarviðmiðum – en þar sem Mannréttindastofnun er ekki stjórnvald hefur hún engar valdheimildir til að krefjast neinna gagna í raun – annað en aðrar eftirlitsstofnanir eins og Jafnréttisstofa sem getur krafist gagna að viðlögðum sektum og öðru.” Þarna gefur þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins til kynna að fólk þurfi í rauninni ekki að hlýða þeim valdheimildum sem þingmaðurinn var að veita nýju stofnuninni. Staða Nýhaldsins og samstarfsflokka Eins og ég hef nefnt áður hef ég nokkrar áhyggjur af stöðu Nýhaldsins og því að flokkurinn virðist hafa gleymt ýmsum grundvallargildum „gamla góða íhaldsins”. Það virðist raunar sammerkt með öllum stjórnarflokkunum að þeir hafi gleymt góðum og gegnum prinsippum forveranna. En aðeins Nýhaldið lýsir sér sem hjálparvana fórnarlambi sögunnar. Það á ekki bara við um þau tilvik þar sem þeim gremst að Miðflokkurinn hafi ekki stoppað þá af. Einnig er nefnt að flokkurinn hafi lent í slæmum félagsskap og geti ekkert í því gert en auk þess virðast forsprakkarnir álíta sig þræla þess að hafa innleitt alls konar vitleysu á fyrri stigum og hana þurfi að klára. Tískufrömuðurinn Einn þeirra sem hafa viljað tolla í tískunni í breyttum flokki er Björn Bjarnason sem ásamt skjólstæðingi sínum, loftslagsráðherranum, er allra manna duglegastur við að kenna Miðflokknum og Framsóknarflokki áranna 2009-2016 um vandræði Sjálfstæðisflokksins. Lengst af byggði Björn þessa heimsmynd sína á tveimur sögum. Hvorug er sönn og báðar hafa verið margleiðréttar. En Björn lætur það ekki stoppa sig og virðist telja að sannleiksgildið aukist ef hann endurtekur sögurnar nógu oft. Björn virðist svo verða heldur illkvittnari með árunum. Jafnvel mætti ætla að markmiði væri að réttlæta áratugagamalt uppnefni Össurar Skarphéðinssonar með því að reka eins manns „skrímsladeild”. Fyrir vikið hefur Björn bætt við nýjum sögum, m.a. skröksögum um útlendingamál og téða Mannréttindastofnun. E.t.v. er honum bara ofarlega í huga nálgun Lyndons B. Johnson þegar kosningastjóri hans sagði: „Við getum ekki sagt þetta Lyndon, þú veist að þetta er ekki satt”. Johnson svaraði þá með þjósti: „Auðvitað er þetta ekki satt” og bætti svo við hinum kunna frasa: „But let's make the bastard deny it!” Ef sú er ekki raunin má Björn vita að hann er hvenær sem er velkominn í hinn vinsæla hlaðvarpsþátt Sjónvarpslausa fimmtudaga þar sem hann má segja sögurnar sínar óáreittur og bregðast svo við leiðréttingunum. Birni er frjálst að hafa þingflokksformanninn með sér til halds og trausts. Tillaga að lausn Sem maður friðar og framfara ætla ég þó að halda áfram tilraunum til að reyna að veita forsprökkum Sjálfstæðisflokksins, nýjum og gömlum, góð ráð. Það er mér líklega að útgjaldalausu því þeir fara ekki eftir góðum ráðum ótilneyddir. Ráðin eru þessi: Takið ykkur tak. Hættið að einblína á Miðflokkinn og kenna honum um vandræði ykkar. Hugið að Sjálfstæðisflokknum. Verið stoltir af því góða í stefnu flokksins í gegnum tíðina og árangrinum sem af því hlaust. Finnið aftur prinsippin. Eða leit flokkurinn ekki á sig sem eins konar varðlið borgaralegra gilda? Hví að eyða tímanum í að réttlæta eftirgjöf flokksins og ráðast á þá sem ekki hafa gefist upp. Ekki ráðast á slökkviliðið á meðan allt brennur á bak við ykkur og borgaraleg gildi eiga í vök að verjast. Ég segi við ykkur það sama og ég segi við við trausta framsóknarmenn af gamla skólanum og annað skynsemishyggjufólk: Komið með okkur í baráttuna fyrir gömlu góðu grundvallargildunum og framtíð Íslands. Það ætti að vera forgangsverkefni allra. Höfundur er formaður Miðflokksins.
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun