Hjónin Ragnar V. Jónsson og Júlíana Erlendsdóttir stofnuðu Þórscafé árið 1946 en í umfjöllun Morgunblaðsins árið 1986 kemur fram að með stofnun staðarins hafi verið brotið blað í sögu skemmtanalífs í Reykjavík. Þau hjón voru á vissan hátt brautryðjendur í veitingahúsarekstri eftirstríðsáranna, þar sem nýr tími kallaði á breytt viðhorf og ferskar hugmyndir.
Fyrstu árin var starfsemin til húsa að Laugavegi 105. Árið 1954 byrjaði KK-sextettinn að spila í Þórscafé fimm kvöld vikunnar og átti það stóran þátt í því að staðurinn varð eftirsóttasta danshús borgarinnar. Seinna meir áttu Lúdo og Stefán eftir að taka við og naut sveitin ekki síðri vinsælda.
„Opið var á hverju kvöldi — tvisvar í viku voru gömlu dansamir og hin kvöldin nýju dansamir. Mæltist það fyrirkomulag vel fyrir á þessum árum og var yfirleitt fullt hús á hverju kvöldi.“
Engar vínveitingar fyrstu árin
Árið 1958 flutti Þórscafé í eigið húsnæði að Brautarholti 20. Á nýja staðnum var reksturinn með svipuðu sniði og á þeim gamla.
Í grein sem birtist í Þjóðviljanum í júlí árið 1960 segir meðal annars:
„Undanfarin ár hafa nýir dansstaðir sprottið upp hér í Reykjavík, hver á fætur öðrum og þeir gömlu hafa smátt og smátt dalað niður og misst sína föstu gesti að mestu. Þó er einn gamall staður, að vísu í nýjum og glæsilegum húsakynnum, sem á sífellt vaxandi vinsældum að fagna, en það er Þórskaffí. Þeir sem þangað koma eru sammála um, að skemmtilegri og betri dansstaður sé vandfundinn, þó víðar væri leitað en hér í Reykjavík .“
Samkvæmt lögum á þessum tíma voru hótelin einu staðirnir sem höfðu leyfi til vínveitinga. Þórscafé bauð því ekki upp á vínveitingar fyrr en árið 1976 þegar staðurinn fékk vínveitingaleyfi. Um svipað leyti gekk staðurinn í gegnum miklar breytingar og meðal annars var opnað glæsilegt diskótek á neðri hæðinni.
Skömmu eftir breytingarnar byrjaði Þórscafé einnig að vera með skemmtidagskrá yfir vetrartímann og muna margir eftir Þórskabarett, með þeim Halla og Ladda.
Ungir krakkar, misyndismenn og erlendir sjóliðar
Helga Sigþórsdóttir dægurlagasöngkona steig reglulega á svið í Þórscafé á árunum 1969 til 1972 og í pistli á heimasíðu sinni rifjar hún þann tíma:
„Þórskaffi var, fyrir tíma Glaumbæjar, vagga þróunartímabils í dægurlagatónlist. Í þessum fábrotna, galopna sal með sviði, dansgólfi og lítilli bareiningu voru að auki eingöngu borð og stólar. Staðurinn var “vínlaus” en inngangeyrir hár ef miðað var við vínveitingastaðina. Í þessu hráa umhverfi þróaðist KK sextettinn og spilaði með söngkonunum Sigrúnu Jónsdóttur og Ellý Vilhjálms. Músikin breyttist og í stað smekklegra útsetninga Ólafs Gauks og Jóns Sigurðssonar kom rokksveitin Lúdó og Stefán og tók við en sú hjómsveit varð vinsælust meðal unga fólksins eftir að KK sextett hætti. Árin liðu, en Þórskaffi hélt vinsældum sínum fyrri part viku, enda eini skemmtistaðurinn sem var opinn til kl.1:00 þau kvöld.“
Helga minnist þess að þeir sem sóttu staðinn fyrri part vikunnar samanstóðu af sjómönnum, sem vildu skemmta sér í landi, leigubílstjórum og öðrum starfshópum, sem unnu um helgar. Þegar erlend herskip komu til Reykjavíkur fylltist staðurinn af sjóðliðum og yfirmönnum.
„Þarna voru líka ungir krakkar sem vegna aldurs fengu ekki inngöngu í vínveitingahúsin. Einnig slæddust þarna inn á milli þekktir misyndismenn, sem héldu hópinn og sátu oft við sama borðið innarlega í salnum.“
Þórscafé breyttist og þróaðist eftir tíðarandanum og þegar líða fór undir lok níunda áratugarins voru vinsældir staðarins farnar að dala. Staðnum var lokað árið 1991 og næstu árin var þar Hitt húsið með starfsemi sína. Árið 1998 opnaði annar staður undir nafninu Þórscafé í húsinu, en starfsemin var þó af öðrum toga þar sem um var að ræða nektardansstað. Síðar meir var Baðhús Lindu Pé rekið í húsnæðinu en í dag er þar íbúðarhús.
Meðfylgjandi myndir eru í eigu Ljósmyndasafns Reykjavíkur.
Um Ljósmyndasafnið
Ljósmyndasafn Reykjavíkur er miðstöð ljósmynda þar sem fortíðin og nútíminn mætast. Markmið safnsins er að varðveita, safna og sýna bæði sögulega og samtímaljósmyndun í listrænu, félags- og menningarlegu samhengi. Í Ljósmyndasafni Reykjavíkur eru nú varðveittar um 6,5 milljónir ljósmynda af ýmsum stærðum og gerðum. Elstu myndirnar eru frá því um 1860 og þær yngstu frá 2020. Ljósmyndasafn Reykjavíkur setur upp á annan tug sýninga ár hvert. Markmiðið er að kynna íslenska ljósmyndara og koma á framfæri, sýna verk úr safneign sem og að sýna verk erlendra ljósmyndara.
