Að­eins þremur af hverjum tíu starfs­mönnum hrósað síðustu daga

Auðunn segir eina áhrifaríkustu og ódýrustu leiðina til að auka framlag starfsfólks felist í að veita starfsfólki hrós eða viðurkenningu fyrir vel unnin störf.

„Þetta hafa rannsóknir Gallup sýnt hvað eftir annað. Samt er það svo að þetta tæki er vannýtt á flestum vinnustöðum,“ segir Auðunn.

Í Atvinnulífinu í dag og á morgun er fjallað um lykilatriði í starfsmannahaldi og því að halda í gott starfsfólk og hvetja það til dáða.

Já, það þarf að hrósa

Á föstudag mun Stjórnendaráðgjöf Gallup standa fyrir morgunverðarfundi þar sem fjallað verður um endurgjöf í vinnunni, ávinning, áskoranir og leiðir til að skapa heilbrigt og hvetjandi starfsumhverfi.

Rannsóknir Gallup sýna að starfsfólk sem fær hrós í samræmi við þeirra þarfir og væntingar er:

56% ólíklegra til að vera að leita sér að annarri vinnu

4 sinnum líklegra til að vera helgað í starfi

3 sinnum líklegra til að vera tilfinningalega tengt vinnustaðnum

4 sinnum líklegra til að mæla með vinnustaðnum sem frábærum vinnustað

4 sinnum líklegra til að finnast það tilheyra vinnustaðnum

5 sinnum líklegra til finnast það geta vaxið innan vinnustaðarins

En er nauðsynlegt að gefa hrós á sjö daga fresti?

„Einfalda svarið er „já,“ segir Auðunn. Því samkvæmt rannsóknum Gallup er mjög sterk fylgni milli þess hversu oft starfsfólk fær hrós eða viðurkenningu og hversu helgað starfsfólk er í starfi. Því oftar sem starfsfólk fær hrós, því helgaðra er það.

En hrós er ekki það sama og hrós segir Auðunn

„Hrósið þarf að hafa merkingu og hrósið þarf að vera í samræmi við þarfir starfsfólks og þær frammistöðuvæntingar sem gerðar eru. Ef stjórnendum tekst að tryggja þetta þá eru áhrifin ótvíræð.“

Þá segir Auðunn lykilatriðið vera að hrósið sé í samræmi við þarfir og væntingar sem gerðar eru til starfsfólks.

„Þess vegna skiptir máli að eiga samtal við sitt starfsfólk um það hvernig það vill fá hrós. Við erum öll ólík og viljum fá hrós á mismunandi hátt. En aðeins 10% starfsfólks hefur verið spurt af sínum yfirmanni hvernig þau vilja láta hrósa sér.“

Kynslóðamunur og kröfur um hrós

Auðunn segir algenga spurningu vera þá hvort mikill munur sé á milli kynslóða og oft gefi fólk sér það að það sé yngri kynslóðin sem vilji alltaf vera að láta hrósa sér.

„Samkvæmt rannsóknum Gallup þá er þetta að sumu leyti rétt,“ segir Auðunn því samkvæmt könnun Gallup sýna niðurstöður eftirfarandi:

Spurt er hvort starfsfólk vildi fá hrós eða viðurkenningu nokkrum sinnum í mánuði.

Niðurstöðurnar greindu að nærri 80% fólks sem er fætt eftir 1989 vildi fá hrós það oft en einungis 45% fólks sem tilheyra Uppgangskynslóðinni (fólk fætt 1946 til 1964) og 55% fólks sem tilheyra X-kynslóðinni (fædd 1965 til 1980).

„En X-kynslóðin situr einmitt við stjórnvölinn í dag og því er það áskorun fyrir þá kynslóð að uppfylla þarfir yngri kynslóða sem gera aðrar kröfur en sú kynslóð sem stýrir ferðinni,“ segir Auðunn og bætir við:

„Þegar við tölum við stjórnendur er algengt að þeim finnist kröfur um hrós of miklar. Þeir hræðast að veita of mikið hrós sem verður þá með tímanum bæði innihaldslaust og merkingarlaust. Það er rétt hjá þeim að hrós má hvorki vera innihaldslaust né merkingarlaust, en rannsóknir greina að það er ekki verið að mæta eftirspurn. . Fólk hefur djúpa þörf fyrir viðurkenningu sem er langt í frá uppfyllt á vinnustöðum landsins. Þá átta þeir sig ekki heldur á því hversu djúpstæð jákvæð áhrif þeir myndu hafa ef þeir gæfu sér tíma til að veita störfum fólks athygli og viðurkenningu.“

Lausnin á þessu segir Auðunn vera þá að byggja upp hrós sem hluta af vinnustaðamenningu.

„Og að það ríki traust á milli starfsfólks þannig að bæði stjórnendur og starfsfólk treysti sér til að geta hrósað hvort öðru.“

Auðunn mælir því með því að stjórnendur spyrji sig spurninga eins og:

Hvað er frammúrskarandi frammistaða í starfinu?“ Hvaða kröfur geri ég? Hvaða frammistaða er umfram þær grunnkröfur sem starfið gerir? 

Þá þurfa bæði stjórnendur og starfsfólk að spyrja sig „hvernig vil ég láta hrósa mér?“ og þá líka „hvað er hrós í mínum huga?“

Að sögn Auðuns eru vísbendingar um að Íslendingar séu jafnvel sparari á hrósin en aðrar þjóðir.

„Það er mjög áhugavert að þrátt fyrir að það séu mjög skýr áhrif þess að vera með hrósmenningu á vinnustað að aðeins 20% stjórnenda í Bandaríkjum segja að þeirra vinnustaður leggi áherslu á hrósmenningu á sínum vinnustað. Líklega er hlutfallið minna hér á Íslandi. Því samkvæmt rannsóknum Gallup á Íslandi þá eru Íslendingar síður líklegir til að gefa samstarfsfólki sínu hrós en almennt - miðað við gagnabanka Gallup.“