„Lárus hefur meðal annars unnið hjá Össur en hann lærði sjúkraskósmíði í Svíþjóð. Ef ég man rétt útskrifaðist á sínum tíma með hæstu einkunn sem gefin hafði verið við skólann sem hann var í.“
Aðspurður um hvers vegna þetta kom til segir Egill að þeir bræður hafi lengi leitað að vönduðum inniskóm til að selja í verslunum en hafi ekki dottið niður á neitt sem þeim leist báðum nógu vel á.
„Þar sem við höfum nú alltaf verið nokkuð framkvæmdaglaðir lá auðvitað beinast við að gerast inniskóahönnuðir,“ segir Egill og hlær.
„En svona að öllu gríni slepptu þá varð þetta að miklu stærra verkefni en við lögðum upp með og það að fá Lárus í lið með okkur var mikill happafengur.“
Í öðru sæti á eftir bókinni
Egill segir að það sé auðvitað ekki nóg að inniskór líti vel út því þeir verði að gera sitt gagn líka og í því sambandi má nefna þægindi og eins að vera góðir fyrir heilsuna.
„Innleggin í skónum eru einmitt mjög vönduð og Lárus er auðvitað töframaður í sínu fagi og úr varð níu svæða nuddinnlegg sem dregur úr spennu og örvar blóðflæði. Er hægt að biðja eitthvað meira undir tréð eftir allt jólaamstrið? Ég held ekki, enda hefur það sýnt sig í gegnum árin að inniskór eru alltaf að skora hátt þegar jólagjöfum og oftar en ekki í öðru sæti á eftir bókinni,“ segir Egill.
Náttföt og þægilegur fatnaður gera það víst líka og aðspurður segist Egill ekki hafa í hyggju að gerast fatahönnuður í ofanálag.
„Það er nú samt aldrei að vita hvað við bræður tökum upp á.“
