1. maí okkar allra María Pétursdóttir skrifar 29. apríl 2021 12:30 Nú styttist í vorboðann góða, baráttudaginn okkar 1. maí. Við munum eflaust ekki geta gengið í hefðbundinni kröfugöngu en við getum hugsað um kjör okkar og breytt viðhorfinu til hagkerfisins. Ég mun halda hann hátíðlegan sem og fyrsta dag jöfnuðar í kærleikshagkerfinu sem Sósíalistaflokkur Íslands boðaði á sumardaginn fyrsta.. Eftir það ættu allir dagar að verða dagar jöfnuðar. Hvar er björgunarhringurinn? Við erum nefnilega kærleiksrík þjóð með stóran faðm á góðum dögum og við rekum samfélagið okkar í nafni velferðar en því miður með pískinn á bakinu og á hörkuna að vopni. Öryrkjar eiga þennan dag jafn mikið og hinar vinnandi stéttir enda eru langflestir öryrkjar með sögu af vinnumarkaðnum og sumir jafnvel búnir að þræla sér út við óeðlilegar aðstæður með þeim afleiðingum að þeir hafa fallið útbyrðis fyrir aldur fram. Ef þú veikist og dettur úr námi eða vinnu ertu oftast í langan tíma að finna björgunarhringinn nema veikindi þín séu þess betur skilgreind og valdi vel sýnilegri fötlun eða sjúkrahúsvist. Þó ekki svo sýnilegri að fólk sjái ekki persónuna á bak við fötlunina sem oft vill verða einnig. Og þú ert kannski á endanum dreginn á þurrt en í millitíðinni hefurðu orðið fyrir svo miklum súrefnisskorti að þú átt í öndunarerfiðleikum þegar kemur að landi. Já það er nefnilega allt of algengt að kerfið grípi ekki þá sem falla milli skers og báru og viðurkenni illa ósýnilega sjúkdóma. Munið þið eftir starfsgetumatinu? Ég held það sé einsdæmi að innleiða starfsgetumat án þess að talað sé um það upphátt eða það kallað sínu rétta nafni. Það er hins vegar það sem hefur gerst á Íslandi. Hér hefur markvisst verið dregið úr örorkumati og óvinnufært fólk fær ítrekaðar synjanir um örorku á þeim forsendum að endurhæfing sé ekki full reynd en það virðist sem fólki standi hún heldur ekki til boða nema að takmörkuðu leyti. Endurhæfingaúrræði VIRK hefur verið þokkalega öflugt við að kippa inn fólki sem verður fyrir veikindum en það passa þó heldur ekki allir inn í kassana sem þeir hafa smíðað þrátt fyrir að þar sé kannski gott starf unnið einnig. Þá er algengt að fólk sem veikist treysti sér ekki endilega strax í endurhæfingu heldur þarf það tíma til að láta sér batna nægilega vel fyrst. Þá er ekki hægt að snúa tila baka eftir synjun frá TR og þar er algjör skortur á úrræðum. Nú þegar hafa lagaheimildir lengt í þeim spotta sem fólk getur verið í endurhæfingu og TR virðist vinna nokkuð stíft eftir þeirri reglu að veita ekki yngra fólki en þrítugu örorkumat. Eins og það er sjálfsagt og kærleiksríkt að reyna að aðstoða fólk við að koma undir sig fótunum á ný í gegnum endurhæfingu þá er það ómanneskjulegt að gera það með því að halda fólki undir eða við fátæktarmörk á meðan á því stendur, hvað þá að synja veiku fólki alfarið um örorkumat ef endurhæfing hefur ekki skilað sér á skikkanlega löngum tíma. Hvar er virðingin við veikt fólk? Hvar er skilningurinn á aðstæðum fólks og raunsætt mat á vinnumarkaðnum. Ha, er öryrkjum að fækka? Þá eru vinnustaðir enn ekki að leggja sig fram um að bjóða öryrkjum hlutastörf þrátt fyrir að fleiri vilji vinna en hafa tækifæri til þess. Hvergi hefur þessi stefnubreyting verið rædd opinberlega og enn tala sjálfskipaðir spekingar, stjórnmálamenn og jafnvel fólk sem sjálft glímir við fötluna eða veikindi, og hefur étið það upp eftir hægrimönnum að hér sé að eiga sér stað gríðarleg fjölgun öryrkja. Það er beinlínis ósatt og afar ómanneskjulegur málflutningur. Ef við skoðum tölurnar á mælaborði TR síðust árin eða áratuginn sjáum við að það er engin aukning að eiga sér stað heldur áframhaldandi fækkun ef miðað er við fólksfjölda og kynslóðafjölgun. Æ fleiri þurfa því að leita til sinna sveitarfélaga eftir smánarlega lélegri mánaðarframfærslu til að eiga í sig og á. Þetta er gert á sama tíma og atvinnuleysi eykst vegna heimsfaraldurs. Í dag er þó skárra að vera á atvinnuleysisbótum en örorku eða endurhæfingastyrk hvað þá styrk frá sveitarfélaginu. En atvinnuleysisbætur eru þó ekki greiddar til langs tíma heldur atvinnulausir allt of oft einnig að enda á framfæri sveitarfélaganna. Þannig ríkir hér þegjandi samkomulag valdhafa um að reyna að svelta fólk til vinnu þrátt fyrir að vera óvinnuvært eða fá hreinlega enga atvinnu. Þá er öryrkjum enn haldið í örbyrð og er þeim gert að éta upp eigur sínar ef einhverjar eru. Viðbrunninn hafragrautur Fjármálaráðherra talar um hversu örlát þessi ríkisstjórn hafi verið við öryrkja og talar í hafragrautum niður til öryrkja við hvert tækifæri. Hann minnist ekkert á að hér hafi öryrkjar ekki þurft að greiða skatt fremur en þeir lægst launuðu árið 1997 en frá Davíðstíma og allt frá 1990 hefur skattbyrði lífeyrisþega og þeirra lægst launuðu aukist gríðarlega. Hvar er kærleikurinn í því og hvar þykist fólk sjá einhverjar brauðmylsnu bæta hag fólks. Kannski í röðinni hjá hjálparsamttökum sem hafa aldrei verið lengri en þetta árið? Nei, ef vel er að gáð er engin mylsna þar og þá hefur allt vatnið gufað upp af þessum blessaða hafragraut í kaupmáttarskerðingum eða hann brunnið við og er ekki upp í nös á ketti. Kærleikurinn borgar sig Það að reka samfélagið í sífelldum skorti og vansæld þar sem veikt og fatlað fólk hefur enga leið til að bæta hag sinn, hvorki líkamlega heilsu, veraldlegt umhverfi sitt eða sjálfstætt líf er dýr samfélag. Það er líka dýrt að sinna öldruðum illa og seint en það kostar tapaðar vinnustundir og heilsu hjá aðstandendum. Norrænar rannsóknir sýna það svart á hvítu að ef fjárfest er í kærleiksríku samfélagi skilar það sér í krónum og aurum. Þetta vita sósíalistar og boða því umsnúning á kerfunum okkur á þá leið að byggja undir fólk og aðstoða það við sjálfshjálp fremur en að kippa undan því fótunum með niðurskurði og skerðingum og láta það éta upp eignir sínar og tapa heilsu í harkinu. Sósíalismi er kærleiksrík stefna Það hefur ekki ein einasta þjóð í heimi fallið á hliðina við það að gera of vel við íbúa sína en margar þjóðir hafa fallið við hið gagnstæða eða að moka undir þá vel settu í formi skattalækkana og ívilnana ofan frá, eins og hér hefur verið gert. Við í sósíalistaflokknum viljum fjárfesta í heilsu, fjárfesta í snemmtækum inngripum og fjárfesta í kærleiksríku kerfi. Kerfi sem hefur innbyggða manngæsku og virðingu við fólk. Sumir vilja jafnvel kerfið burtu á þeim forsendum að það sé eitthvert bákn. Það þykir okkur sósíalistum af og frá. Það má hafa kerfi þokkalega einföld og ef þau virka fyrir fólkið eins og þau eiga að virka og eru hjálpleg en ekki niðurrífandi þá eru þau góð. Kerfið er heldur ekki eitthvað skrímsli sem kemur okkur ekki við þó búið sé að skrapa utan af því núna og jafnvel gera það óskiljanlegt í gegnum frjálshyggjutíma síðustu ára. Nei, kerfið er ekkert annað en samtakamáttur og samkomulag okkar almennings um að reka hér sameiginlegt samfélag. Reka hér mennta- og heilbrigðiskerfi, samgöngu- og nýsköpunarkerfi, dóms- og fjármálakerfi Já og síðast en ekki síst velferðar- og húsnæðiskerfi því það er eins og stjórnvöld vilji að við gleymum því að húsnæði sé mannréttindi. Við viljum kerfi sem miðast við velferð og jöfnuð en eykur ekki á sundrung og stéttaskiptingu og telur fólki trú um að það þurfi að skara fram úr eða þjást til að geta átt í sig og á. Þá viljum við auðlindir í eigu fólksins en ekki í vasa auðmanna auk þess sem almenningur þarf að taka völdin af auðmönnum svo hér sé hægt að halda hátíðlegan dag jöfnuðar og kærleika á hverjum degi. Við getum hæglega rekið hér gott, kærleiksríkt og styðjandi kerfi sem við verðum stolt af. Kjósum kærleika og jöfnuð manna á milli og kjósum því X-J í vor. Hægt er að lesa nánar um Kærleikshagkerfið hér. Og stefnur flokksins. Höfundur er er félagi í Sósíalistaflokks Íslands og formaður Málefnastjórnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Alþingiskosningar 2021 Mest lesið Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Hvers vegna er ungbarnadauði lægstur á Íslandi? Þórður Þórkelsson Skoðun Skoðun Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Sjá meira
Nú styttist í vorboðann góða, baráttudaginn okkar 1. maí. Við munum eflaust ekki geta gengið í hefðbundinni kröfugöngu en við getum hugsað um kjör okkar og breytt viðhorfinu til hagkerfisins. Ég mun halda hann hátíðlegan sem og fyrsta dag jöfnuðar í kærleikshagkerfinu sem Sósíalistaflokkur Íslands boðaði á sumardaginn fyrsta.. Eftir það ættu allir dagar að verða dagar jöfnuðar. Hvar er björgunarhringurinn? Við erum nefnilega kærleiksrík þjóð með stóran faðm á góðum dögum og við rekum samfélagið okkar í nafni velferðar en því miður með pískinn á bakinu og á hörkuna að vopni. Öryrkjar eiga þennan dag jafn mikið og hinar vinnandi stéttir enda eru langflestir öryrkjar með sögu af vinnumarkaðnum og sumir jafnvel búnir að þræla sér út við óeðlilegar aðstæður með þeim afleiðingum að þeir hafa fallið útbyrðis fyrir aldur fram. Ef þú veikist og dettur úr námi eða vinnu ertu oftast í langan tíma að finna björgunarhringinn nema veikindi þín séu þess betur skilgreind og valdi vel sýnilegri fötlun eða sjúkrahúsvist. Þó ekki svo sýnilegri að fólk sjái ekki persónuna á bak við fötlunina sem oft vill verða einnig. Og þú ert kannski á endanum dreginn á þurrt en í millitíðinni hefurðu orðið fyrir svo miklum súrefnisskorti að þú átt í öndunarerfiðleikum þegar kemur að landi. Já það er nefnilega allt of algengt að kerfið grípi ekki þá sem falla milli skers og báru og viðurkenni illa ósýnilega sjúkdóma. Munið þið eftir starfsgetumatinu? Ég held það sé einsdæmi að innleiða starfsgetumat án þess að talað sé um það upphátt eða það kallað sínu rétta nafni. Það er hins vegar það sem hefur gerst á Íslandi. Hér hefur markvisst verið dregið úr örorkumati og óvinnufært fólk fær ítrekaðar synjanir um örorku á þeim forsendum að endurhæfing sé ekki full reynd en það virðist sem fólki standi hún heldur ekki til boða nema að takmörkuðu leyti. Endurhæfingaúrræði VIRK hefur verið þokkalega öflugt við að kippa inn fólki sem verður fyrir veikindum en það passa þó heldur ekki allir inn í kassana sem þeir hafa smíðað þrátt fyrir að þar sé kannski gott starf unnið einnig. Þá er algengt að fólk sem veikist treysti sér ekki endilega strax í endurhæfingu heldur þarf það tíma til að láta sér batna nægilega vel fyrst. Þá er ekki hægt að snúa tila baka eftir synjun frá TR og þar er algjör skortur á úrræðum. Nú þegar hafa lagaheimildir lengt í þeim spotta sem fólk getur verið í endurhæfingu og TR virðist vinna nokkuð stíft eftir þeirri reglu að veita ekki yngra fólki en þrítugu örorkumat. Eins og það er sjálfsagt og kærleiksríkt að reyna að aðstoða fólk við að koma undir sig fótunum á ný í gegnum endurhæfingu þá er það ómanneskjulegt að gera það með því að halda fólki undir eða við fátæktarmörk á meðan á því stendur, hvað þá að synja veiku fólki alfarið um örorkumat ef endurhæfing hefur ekki skilað sér á skikkanlega löngum tíma. Hvar er virðingin við veikt fólk? Hvar er skilningurinn á aðstæðum fólks og raunsætt mat á vinnumarkaðnum. Ha, er öryrkjum að fækka? Þá eru vinnustaðir enn ekki að leggja sig fram um að bjóða öryrkjum hlutastörf þrátt fyrir að fleiri vilji vinna en hafa tækifæri til þess. Hvergi hefur þessi stefnubreyting verið rædd opinberlega og enn tala sjálfskipaðir spekingar, stjórnmálamenn og jafnvel fólk sem sjálft glímir við fötluna eða veikindi, og hefur étið það upp eftir hægrimönnum að hér sé að eiga sér stað gríðarleg fjölgun öryrkja. Það er beinlínis ósatt og afar ómanneskjulegur málflutningur. Ef við skoðum tölurnar á mælaborði TR síðust árin eða áratuginn sjáum við að það er engin aukning að eiga sér stað heldur áframhaldandi fækkun ef miðað er við fólksfjölda og kynslóðafjölgun. Æ fleiri þurfa því að leita til sinna sveitarfélaga eftir smánarlega lélegri mánaðarframfærslu til að eiga í sig og á. Þetta er gert á sama tíma og atvinnuleysi eykst vegna heimsfaraldurs. Í dag er þó skárra að vera á atvinnuleysisbótum en örorku eða endurhæfingastyrk hvað þá styrk frá sveitarfélaginu. En atvinnuleysisbætur eru þó ekki greiddar til langs tíma heldur atvinnulausir allt of oft einnig að enda á framfæri sveitarfélaganna. Þannig ríkir hér þegjandi samkomulag valdhafa um að reyna að svelta fólk til vinnu þrátt fyrir að vera óvinnuvært eða fá hreinlega enga atvinnu. Þá er öryrkjum enn haldið í örbyrð og er þeim gert að éta upp eigur sínar ef einhverjar eru. Viðbrunninn hafragrautur Fjármálaráðherra talar um hversu örlát þessi ríkisstjórn hafi verið við öryrkja og talar í hafragrautum niður til öryrkja við hvert tækifæri. Hann minnist ekkert á að hér hafi öryrkjar ekki þurft að greiða skatt fremur en þeir lægst launuðu árið 1997 en frá Davíðstíma og allt frá 1990 hefur skattbyrði lífeyrisþega og þeirra lægst launuðu aukist gríðarlega. Hvar er kærleikurinn í því og hvar þykist fólk sjá einhverjar brauðmylsnu bæta hag fólks. Kannski í röðinni hjá hjálparsamttökum sem hafa aldrei verið lengri en þetta árið? Nei, ef vel er að gáð er engin mylsna þar og þá hefur allt vatnið gufað upp af þessum blessaða hafragraut í kaupmáttarskerðingum eða hann brunnið við og er ekki upp í nös á ketti. Kærleikurinn borgar sig Það að reka samfélagið í sífelldum skorti og vansæld þar sem veikt og fatlað fólk hefur enga leið til að bæta hag sinn, hvorki líkamlega heilsu, veraldlegt umhverfi sitt eða sjálfstætt líf er dýr samfélag. Það er líka dýrt að sinna öldruðum illa og seint en það kostar tapaðar vinnustundir og heilsu hjá aðstandendum. Norrænar rannsóknir sýna það svart á hvítu að ef fjárfest er í kærleiksríku samfélagi skilar það sér í krónum og aurum. Þetta vita sósíalistar og boða því umsnúning á kerfunum okkur á þá leið að byggja undir fólk og aðstoða það við sjálfshjálp fremur en að kippa undan því fótunum með niðurskurði og skerðingum og láta það éta upp eignir sínar og tapa heilsu í harkinu. Sósíalismi er kærleiksrík stefna Það hefur ekki ein einasta þjóð í heimi fallið á hliðina við það að gera of vel við íbúa sína en margar þjóðir hafa fallið við hið gagnstæða eða að moka undir þá vel settu í formi skattalækkana og ívilnana ofan frá, eins og hér hefur verið gert. Við í sósíalistaflokknum viljum fjárfesta í heilsu, fjárfesta í snemmtækum inngripum og fjárfesta í kærleiksríku kerfi. Kerfi sem hefur innbyggða manngæsku og virðingu við fólk. Sumir vilja jafnvel kerfið burtu á þeim forsendum að það sé eitthvert bákn. Það þykir okkur sósíalistum af og frá. Það má hafa kerfi þokkalega einföld og ef þau virka fyrir fólkið eins og þau eiga að virka og eru hjálpleg en ekki niðurrífandi þá eru þau góð. Kerfið er heldur ekki eitthvað skrímsli sem kemur okkur ekki við þó búið sé að skrapa utan af því núna og jafnvel gera það óskiljanlegt í gegnum frjálshyggjutíma síðustu ára. Nei, kerfið er ekkert annað en samtakamáttur og samkomulag okkar almennings um að reka hér sameiginlegt samfélag. Reka hér mennta- og heilbrigðiskerfi, samgöngu- og nýsköpunarkerfi, dóms- og fjármálakerfi Já og síðast en ekki síst velferðar- og húsnæðiskerfi því það er eins og stjórnvöld vilji að við gleymum því að húsnæði sé mannréttindi. Við viljum kerfi sem miðast við velferð og jöfnuð en eykur ekki á sundrung og stéttaskiptingu og telur fólki trú um að það þurfi að skara fram úr eða þjást til að geta átt í sig og á. Þá viljum við auðlindir í eigu fólksins en ekki í vasa auðmanna auk þess sem almenningur þarf að taka völdin af auðmönnum svo hér sé hægt að halda hátíðlegan dag jöfnuðar og kærleika á hverjum degi. Við getum hæglega rekið hér gott, kærleiksríkt og styðjandi kerfi sem við verðum stolt af. Kjósum kærleika og jöfnuð manna á milli og kjósum því X-J í vor. Hægt er að lesa nánar um Kærleikshagkerfið hér. Og stefnur flokksins. Höfundur er er félagi í Sósíalistaflokks Íslands og formaður Málefnastjórnar.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun