Fyrir hvað og á kostnað hvers verður Laxeldi í Seyðisfirði? Pétur Heimisson skrifar 9. apríl 2021 12:01 Sjókvíaeldi er hafið í Austfjörðum og stefnir í Seyðisfjörð. Er samfélagslegt mikilvægi eldisins slíkt, að það réttlæti umhverfisvána sem því fylgir? Áleitin spurning með hag samtímans í huga og ekki síður það hvernig við viljum skila lofti, landi og sjó til komandi kynslóða. Hvað réttlætir að Seyðisfjörður verði vígvöllur norsks laxeldis? Laxeldi Austfjarða er að miklu í norskri eigu og vígvallarsamlíkingin vísar í sögu norska eldisgeirans sem ekki síst er saga átaka hans og stjórnvalda, mest vegna umhverfisógnar tengdri opnum sjókvíum. Margt hefur verið reynt, sumt tekist vel, annað ekki og sitthvað viðgengst sem vekur siðferðislegar spurningar. Dæmi um það síðastnefnda í Noregi er ljósakerfi sem metur ágang laxalúsar og er ætlað að beina eldinu í átt að umhverfisvænni rekstri. Rautt ljós þýðir að lús frá eldinu er talin drepa yfir 30% gönguseiða villtra laxa og þá skal draga úr fjölda eldislaxa. Á gulu ljósi telst eldislús drepa 10 – 30% gönguseiða villtra laxa. Þá þarf ekki að fækka eldislaxi, en ekki má bæta í. Í hvaða annarri matvælaframleiðslu byggðri á eldi dýra yrði talið ásættanlegt að snýkjudýr sem greininni fylgdi dræpi allt að 30% ungviðis og það hjá næsta bónda? Hvort og í hvaða mæli lús eða önnur óáran yrði vandi í Seyðisfirði veit enginn, en áhyggjuefni er hve stutt er í frægar laxveiðiár Vopnafjarðar og enn styttra í Héraðssand þar sem nýstirnið Jökulsá á Dal mætir hafinu. Lítið ef nokkurt samráð hefur verið haft við þá sem byggja hag sinn á þessum ám. Mörgu er ósvarað um hættuna sem einu stærsta æðarvarpi í heiminum, í Loðmundarfirði, kann að stafa af sjókvíaeldi í Seyðisfirði. Lítt rannsakaðar fornminjar á botni fjarðarins, s.s. skútur eru enn eitt biðskyldumerkið. Að rækjusjómenn í norður Noregi tengi hrun í veiðum við laxeldi nærri miðum leiðir hugann að rækjuslóð í Héraðsflóa. Þeir taka lengi við, útlendu vasarnir ! - og sjórinn? Umhverfisvandi og stjórnlaus vöxtur laxeldis knýr norsk yfirvöld til að koma böndum á greinina. Eldisfólki finnst að sér þrengt og leitar í íslenska firði. Ekki síst hagsmunir norskra fjármagnseigenda knýja nú á um að Seyðisfjörður verði vettvangur fyrir opnar fljótandi sjókvíar. Þeir hagsmunir geta orðið asískir eða amerískir á morgun eins og reynslan í Noregi sýnir. Þar gengur eldið kaupum og sölum í þeim mæli að „núna er norska laxeldið orðið vettvangur fyrir viðskiptabrask“, svo mjög að einn virtasti blaðamaður á sviði sjávarútvegs þar notar „laxalýðveldi“ í stað bananalýðveldis um Noreg. Báðar tilvitnanir eru í norsku verðlaunabókinaUndir yfirborðinu, sem fjallar um norska laxeldisævintýrið. Við vitum að raunverulegur hagnaður af iðnaði sem lýtur slíku eignarhaldi ratar oft(ast) í útlenda vasa og skilar sér ekki sem skyldi til íslensks samfélags bæði nær og fjær. Æ fleiri tala um að framleiðsla skuli vera sjálfbær og náttúran njóta vafans. Í því ljósi eru opnar fljótandi sjókvíar bæði tímaskekkja og nátttröll. Náttúruverndarfólk hefur náð þeim árangri að þeirri skoðun vex fylgi að færa ætti eldi í lokaðar sjókvíar eða í landkvíar. Í áliti meirihluta atvinnuveganefndar Alþingis 17.maí 2019 (þjóðhátíðardagur Noregs 😊) með fiskeldislögunum, segir m.a.; Meiri hlutinn telur að ekki sé langt þangað til að eldi á frjóum laxi verði eingöngu stundað í lokuðum og hálflokuðum kvíum. Að því beri að stefna og í því skyni þarf á næstu árum að fara fram endurskoðun á lagaumhverfi fiskeldis þar sem tekið verður tillit til þeirra framfara sem hafa orðið, m.a. á eldisbúnaði. Úrgangslosun opinna sjókvía annars vegar og landkvía hins vegar er gerólík. Sumir segja þær fyrrnefndu losa sinn úrgang með málshættinum lengi tekur sjórinn við - kannski svolítið ýkt, eða er fótur fyrir því? Eigendur landkvía þrífa upp eftir sig líkt og aðrir sem ala dýr til matvælaframleiðslu. Sómi eða ósómi Múlaþings Laxeldi er hafið í Berufirði, Fáskrúðsfirði og Reyðarfirði, en ekki Seyðisfirði. Vinnu við skipulag haf- og strandsvæða fyrir Austurland er ekki lokið. Það eitt mælir sterklega gegn því að hefja laxeldi í Seyðisfirði. Að bíða ekki þess skipulags, jafngildir því að taka meðvitaða ákvörðun um að fótum troða mögulega hagsmuni annarra, bæði íbúa og rekstraraðila t.d. í ferðaþjónustu, auk náttúrunnar sjálfrar. Slíkt myndi ýta undir flokkadrætti og ósátt í litlu samfélagi sem væri neikvætt fyrir alla, líka eldisgeirann. Laxeldisfólk vill án efa sem mesta samfélagslega sátt um eldið þó kynningarleysi af þess hálfu hingað til beri þess lítt merki. Að framan er tæpt á því sem ég tel mæla gegn laxeldi í Seyðisfirði. Aðalatriðið er ónefnt, hið risastóra stöðvunarmerki sem íbúar á Seyðisfirði hafa sjálfir reist gegn öllum hugmyndum um laxeldi í firðinum. Að heil 55% þeirra skrifi undir svo afdráttarlausa yfirlýsingu gegn eldinu sem raun ber vitni leggur miklar skyldur á herðar kjörinna fulltrúa í Múlaþingi. Yfirlýsingin undirstrikar það mat fólks að í firðinum og frjóu frumkvöðlastarfi þar, ekki síst á sviði menningar, lista, ferðamennsku og afþreyingar búi miklir samfélagslegir möguleikar og að inn í þá mynd passi laxeldið einfaldlega ekki. Aðstandendur mótmælanna kynna sinn málstað á; www.va-felag.is Lýðræðisleg gildi og almenn virðing fyrir þeim veita mér þá vissu að ALLIR kjörnir fulltrúar í sveitarstjórn Múlaþings virði þetta stöðvunarmerki og tryggi rödd íbúanna áheyrn. Sjálfsögð og greiðfær leið til þess er að sveitarfélagið leggi til og vinni markvisst að því að eldisleyfunum verði vísað inn í vinnuna um skipulag haf- og strandsvæða. Það væri í anda þeirra laga sem Alþingi setti um fiskeldi fyrir tveimur árum. Þannig yrðu eldisleyfin vegin og metin með öðrum hagsmunum fólks, fjarðar og framtíðar. Sómi væri að slíku verklagi og ósómi að viðhafa það ekki. Höfundur er læknir fulltrúi VG í umhverfis- og framkvæmdaráði Múlaþings. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Múlaþing Fiskeldi Vinstri græn Pétur Heimisson Mest lesið Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Skoðun Verðugur bandamaður? Steinar Harðarson skrifar Sjá meira
Sjókvíaeldi er hafið í Austfjörðum og stefnir í Seyðisfjörð. Er samfélagslegt mikilvægi eldisins slíkt, að það réttlæti umhverfisvána sem því fylgir? Áleitin spurning með hag samtímans í huga og ekki síður það hvernig við viljum skila lofti, landi og sjó til komandi kynslóða. Hvað réttlætir að Seyðisfjörður verði vígvöllur norsks laxeldis? Laxeldi Austfjarða er að miklu í norskri eigu og vígvallarsamlíkingin vísar í sögu norska eldisgeirans sem ekki síst er saga átaka hans og stjórnvalda, mest vegna umhverfisógnar tengdri opnum sjókvíum. Margt hefur verið reynt, sumt tekist vel, annað ekki og sitthvað viðgengst sem vekur siðferðislegar spurningar. Dæmi um það síðastnefnda í Noregi er ljósakerfi sem metur ágang laxalúsar og er ætlað að beina eldinu í átt að umhverfisvænni rekstri. Rautt ljós þýðir að lús frá eldinu er talin drepa yfir 30% gönguseiða villtra laxa og þá skal draga úr fjölda eldislaxa. Á gulu ljósi telst eldislús drepa 10 – 30% gönguseiða villtra laxa. Þá þarf ekki að fækka eldislaxi, en ekki má bæta í. Í hvaða annarri matvælaframleiðslu byggðri á eldi dýra yrði talið ásættanlegt að snýkjudýr sem greininni fylgdi dræpi allt að 30% ungviðis og það hjá næsta bónda? Hvort og í hvaða mæli lús eða önnur óáran yrði vandi í Seyðisfirði veit enginn, en áhyggjuefni er hve stutt er í frægar laxveiðiár Vopnafjarðar og enn styttra í Héraðssand þar sem nýstirnið Jökulsá á Dal mætir hafinu. Lítið ef nokkurt samráð hefur verið haft við þá sem byggja hag sinn á þessum ám. Mörgu er ósvarað um hættuna sem einu stærsta æðarvarpi í heiminum, í Loðmundarfirði, kann að stafa af sjókvíaeldi í Seyðisfirði. Lítt rannsakaðar fornminjar á botni fjarðarins, s.s. skútur eru enn eitt biðskyldumerkið. Að rækjusjómenn í norður Noregi tengi hrun í veiðum við laxeldi nærri miðum leiðir hugann að rækjuslóð í Héraðsflóa. Þeir taka lengi við, útlendu vasarnir ! - og sjórinn? Umhverfisvandi og stjórnlaus vöxtur laxeldis knýr norsk yfirvöld til að koma böndum á greinina. Eldisfólki finnst að sér þrengt og leitar í íslenska firði. Ekki síst hagsmunir norskra fjármagnseigenda knýja nú á um að Seyðisfjörður verði vettvangur fyrir opnar fljótandi sjókvíar. Þeir hagsmunir geta orðið asískir eða amerískir á morgun eins og reynslan í Noregi sýnir. Þar gengur eldið kaupum og sölum í þeim mæli að „núna er norska laxeldið orðið vettvangur fyrir viðskiptabrask“, svo mjög að einn virtasti blaðamaður á sviði sjávarútvegs þar notar „laxalýðveldi“ í stað bananalýðveldis um Noreg. Báðar tilvitnanir eru í norsku verðlaunabókinaUndir yfirborðinu, sem fjallar um norska laxeldisævintýrið. Við vitum að raunverulegur hagnaður af iðnaði sem lýtur slíku eignarhaldi ratar oft(ast) í útlenda vasa og skilar sér ekki sem skyldi til íslensks samfélags bæði nær og fjær. Æ fleiri tala um að framleiðsla skuli vera sjálfbær og náttúran njóta vafans. Í því ljósi eru opnar fljótandi sjókvíar bæði tímaskekkja og nátttröll. Náttúruverndarfólk hefur náð þeim árangri að þeirri skoðun vex fylgi að færa ætti eldi í lokaðar sjókvíar eða í landkvíar. Í áliti meirihluta atvinnuveganefndar Alþingis 17.maí 2019 (þjóðhátíðardagur Noregs 😊) með fiskeldislögunum, segir m.a.; Meiri hlutinn telur að ekki sé langt þangað til að eldi á frjóum laxi verði eingöngu stundað í lokuðum og hálflokuðum kvíum. Að því beri að stefna og í því skyni þarf á næstu árum að fara fram endurskoðun á lagaumhverfi fiskeldis þar sem tekið verður tillit til þeirra framfara sem hafa orðið, m.a. á eldisbúnaði. Úrgangslosun opinna sjókvía annars vegar og landkvía hins vegar er gerólík. Sumir segja þær fyrrnefndu losa sinn úrgang með málshættinum lengi tekur sjórinn við - kannski svolítið ýkt, eða er fótur fyrir því? Eigendur landkvía þrífa upp eftir sig líkt og aðrir sem ala dýr til matvælaframleiðslu. Sómi eða ósómi Múlaþings Laxeldi er hafið í Berufirði, Fáskrúðsfirði og Reyðarfirði, en ekki Seyðisfirði. Vinnu við skipulag haf- og strandsvæða fyrir Austurland er ekki lokið. Það eitt mælir sterklega gegn því að hefja laxeldi í Seyðisfirði. Að bíða ekki þess skipulags, jafngildir því að taka meðvitaða ákvörðun um að fótum troða mögulega hagsmuni annarra, bæði íbúa og rekstraraðila t.d. í ferðaþjónustu, auk náttúrunnar sjálfrar. Slíkt myndi ýta undir flokkadrætti og ósátt í litlu samfélagi sem væri neikvætt fyrir alla, líka eldisgeirann. Laxeldisfólk vill án efa sem mesta samfélagslega sátt um eldið þó kynningarleysi af þess hálfu hingað til beri þess lítt merki. Að framan er tæpt á því sem ég tel mæla gegn laxeldi í Seyðisfirði. Aðalatriðið er ónefnt, hið risastóra stöðvunarmerki sem íbúar á Seyðisfirði hafa sjálfir reist gegn öllum hugmyndum um laxeldi í firðinum. Að heil 55% þeirra skrifi undir svo afdráttarlausa yfirlýsingu gegn eldinu sem raun ber vitni leggur miklar skyldur á herðar kjörinna fulltrúa í Múlaþingi. Yfirlýsingin undirstrikar það mat fólks að í firðinum og frjóu frumkvöðlastarfi þar, ekki síst á sviði menningar, lista, ferðamennsku og afþreyingar búi miklir samfélagslegir möguleikar og að inn í þá mynd passi laxeldið einfaldlega ekki. Aðstandendur mótmælanna kynna sinn málstað á; www.va-felag.is Lýðræðisleg gildi og almenn virðing fyrir þeim veita mér þá vissu að ALLIR kjörnir fulltrúar í sveitarstjórn Múlaþings virði þetta stöðvunarmerki og tryggi rödd íbúanna áheyrn. Sjálfsögð og greiðfær leið til þess er að sveitarfélagið leggi til og vinni markvisst að því að eldisleyfunum verði vísað inn í vinnuna um skipulag haf- og strandsvæða. Það væri í anda þeirra laga sem Alþingi setti um fiskeldi fyrir tveimur árum. Þannig yrðu eldisleyfin vegin og metin með öðrum hagsmunum fólks, fjarðar og framtíðar. Sómi væri að slíku verklagi og ósómi að viðhafa það ekki. Höfundur er læknir fulltrúi VG í umhverfis- og framkvæmdaráði Múlaþings.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun