Kveðja frá Bergmálshelli 4a (jarðhæð) Ágústa Ágústsdóttir skrifar 26. desember 2020 07:02 Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hálendisþjóðgarður Umhverfismál Ágústa Ágústsdóttir Mest lesið Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Verði þitt val, svo á jörðu sem á himni Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad skrifar Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson skrifar Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Frelsi til að búa þar sem þú vilt Sæunn Gísladóttir skrifar Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit skrifar Skoðun Grípum tækifærin og sköpum bjartari framtíð Ísak Leon Júlíusson skrifar Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar Skoðun Niðurskurðarhnífnum beitt á skólana Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Verði þitt val, svo á jörðu sem á himni Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Öryggis annarra vegna… Ingunn Björnsdóttir skrifar Skoðun Verðmæti leikskólans Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Íslenskur landbúnaður er ekki aðeins arfleifð heldur líka framtíð okkar Íslendinga Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Vítahringur ofbeldis og áfalla Paola Cardenas skrifar Skoðun Heilbrigð sál í hraustum líkama Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Að segja bara eitthvað Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Vegurinn heim Tinna Rún Snorradóttir skrifar Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Allt mannanna verk - orkuöryggi á Íslandi Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvert er planið? Þorleifur Hallbjörn Ingólfsson skrifar Skoðun Íslenskan heldur velli Stefán Atli Rúnarsson,Jóhann F K Arinbjarnarson skrifar Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Ný gömul menntastefna Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Skoðun Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Viðreisn fjölskyldunnar Heiða Ingimarsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu.
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Íslenskur landbúnaður er ekki aðeins arfleifð heldur líka framtíð okkar Íslendinga Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar
Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun