Veiði

Illa gengið um fallega veiðistaði

Karl Lúðvíksson skrifar
Umgengnin við sum vötn og veiðistaði en því miður ekki til fyrirmyndar.
Umgengnin við sum vötn og veiðistaði en því miður ekki til fyrirmyndar. Mynd: Nökkvi Svavarsson
Það er fátt eins gaman og að koma að uppáhalds vatninu sínu snemma morguns til að kasta fyrir silung en þegar það fyrsta sem þú þarft að gera er að týna rusl er ánægjan oft skammvinn.

Við höfum heyrt frá mörgum veiðimönnum undanfarna daga sem láta okkur vita af slælegri umgengni við vötnin okkar og það er óskiljanlegt að veiðimenn gangi svona um. Sem betur fer á þetta aðeins við um örfáa aðila en sá subbuskapur sem fáir valda er á sumum veiðistöðum á við flokk manna. Dæmi um þetta er Elliðavatn en ruslið sem liggur við nesið er eitthvað sem á ekki að sjást. Bjórdósir, sígarettustuggar, nestisbréf og girni er meðal þess sem er skilið eftir eða troðið ofan í holur. Þingnesið sleppur heldur ekki og bakkinn beggja vegna við brúnna er eftir helgina eins og það hafi verið fleygt rusli í einhverri keppni.

Við Þingvallavatn er þetta sem betur fer ekki jafnslæmt en engu að síður þannig að þeir sem mæta á vinsæla staði byrja gjarnan á því að týna upp rusl áður en farið er til veiða. Hvað það er sem veldur því að einhverjir ganga svona illa um náttúru landins er alveg óskiljanlegt en þar sem mér þykir það ósennilegt að viðkomandi aðilar sjái að sér og mæti aftur til að týna upp eftir sig er spurning hvort við hin getum lagt hendur á plóg, tekið með okkur einn lítinn poka þegar við förum að veiða til að týna upprusl í kringum uppáhaldsveiðistaðina okkar?






×