John Snorri, sem staddur er í um 7800 metra hæð, ræddi stöðuna og gönguna á toppinn í Bítinu á Bylgjunni í morgun. Hann, ásamt ferðafélögum sínum, er kominn upp í fjórðu búðir leiðarinnar en einhverjar tafir hafa verið á göngunni.
Hópurinn náði ekki upp í hinar hefðbundnu fjórðu búðir í gær heldur hafði næturstað örlítið fyrr á leiðinni. Stefnan er tekin á toppinn klukkan fjögur eftir hádegi að íslenskum tíma.
„Við ætlum að leggja af stað á toppinn klukkan tíu að pakistönskum tíma í kvöld semsagt, eftir einhverja níu klukkutíma,“ segir John Snorri frá fjórðu búðum á K2.
Hann segir gönguna hafa reynt mjög á líkamann og þá hefur andlega hliðin einnig fengið að finna fyrir því.
„Skrokkurinn er farinn að segja vel til sín, þetta tekur virkilega á. Ég er farinn að finna að ég er búinn að léttast um mörg kíló,“ segir John Snorri en leggur einnig mikið upp úr andlega þætti þrekraunarinnar.
„Já, það er svona að reyna svona mikið á sig og ganga svona langt á sjálfan sig, þá er það bara hugurinn sem tekur mann síðasta spölinn upp.“
Aðstæður á fjallinu eru erfiðar en mjög snjóþungt hefur verið á leiðinni upp. Göngumenn eru afar þreyttir og tókst því ekki að ná toppnum í dag eins og áætlað var. Þá hefur stór hluti hópsins snúið við og er á leið aftur niður.
„Við ætluðum að toppa í dag en vorum komin svo seint í gær, það voru allir úrvinda sem voru komnir hingað,“ segir John Snorri.
„Aðrir í hópnum sem ætluðu að reyna við toppinn í dag, þeir sneru allir við, við fórum upp í mjög slæmu veðri en dagurinn í dag er góður. Þetta átti að vera toppadagurinn okkar og það er mjög gott veður núna. Þið ættuð að sjá útsýnið hjá mér núna.“
Erfiður kafli leiðarinnar er nú framundan hjá John Snorra og gönguhópum hans en skipuleggja þarf gönguna vel. John Snorri segir þó allt líta mjög vel út og að hópurinn sé í góðu líkamlegu ástandi, enginn glími við háfjallaveiki eða annað slíkt.
Aðspurður hvort hann eigi næga orku eftir í líkamanum fyrir þrekvirki kvöldsins segir John Snorri að hvíld í búðunum sé mikilvæg.
„Maður er svosem ekki að safna neinni orku en maður hvílist aðeins og nær að nærast og ná upp vökvatapinu. Það er voðalega mikið vökvatap á leiðinni þannig að maður verður aðeins betur undirbúinn þó að maður nái kannski ekki að hvíla líkamann eins og þú segir, maður er í nánast átta þúsund metra hæð.“
Mikil snjóflóðahætta en hugsar til fjölskyldunnar
John Snorri játar að gangan reyni ekki síður á tilfinningar göngumanna en líkama þeirra en við gönguna leitar hugur hans iðulega til fjölskyldunnar.
„Ég er rosa meyr. Það þarf lítið til að maður klökkni, maður er búinn að ganga mikið á sjálfan sig og markmiðið er innan seilingar. Á þessum tíma á morgun þá er ég væntanlega kominn aftur hingað niður í camp fjóra þannig að þetta snertir mig mjög mikið,“ segir John Snorri.
Hann segist enn fremur glíma við allan ótta á fjallinu með skynsemi að vopni en mikil snjóflóðahætta er á gönguleiðinni.
„Í gær þegar við vorum að labba upp þá var vont veður og maður sá ekki langt út frá sér en maður heyrði samt snjóflóð, þau voru í fjarska, og maður hugsar alltaf til þess að maður getur alltaf lent í snjóflóði,“ segir John Snorri en árin 2008 og 2013 létust göngumenn á K2 í snjóflóðum.
Þá ítrekar John Snorri að einn erfiðasti hjalli ferðarinnar sé enn eftir – niðurleiðin.
„Flest slysin á K2 hafa einmitt verið á niðurleiðinni. Og það má segja að þegar maður er á leiðinni niður þá er maður að snúa baki í fjallið og þá er miklu erfiðara að vera var um sig varðanda snjóflóð og grjóthrun.“
Gangan hefur verið John Snorra erfiðari en hann bjóst við en um leið mikilfenglegri. Hann leggur ríka áherslu á að honum líði vel og þá segir hann andrúmsloftið í gönguhópnum gott en með í för eru níu sjerpar, þrír Kínverjar og bandarísk kona.
„Já, ég er svo heppinn, en aðrir kannski óheppnir, að það veiktust tveir í mínum hóp þannig að sjerparnir eru fleiri. Það gerir það kannski auðveldara en snjórinn er fimmtíu til sjötíu sentímetra djúpur, mjúkur og laus snjór, en þeir hafa unnið hérna eins og tannhjól,“ segir John Snorri sem er afar þakklátur fyrir sjerpana.
Stundin á toppnum verður ólýsanleg
En hvernig hefur garpurinn ímyndað sér hina langþráðu stund á toppnum?
„Ég held að hún verði ólýsanleg. Þegar ég er að hugsa um þetta þá hef ég reynt að hugsa um sjálfan mig á toppnum. Oft er hún misjöfn, stundum er maður svo þreyttur og bugaður á toppnum að tilfinningarnar koma þegar maður er kominn niður, en mér líður rosalega vel núna þannig að ég held að tilfinningin verði stórkostleg.“
John Snorri stefnir á að leggja af stað á toppinn klukkan 10 í kvöld að staðartíma eða klukkan fjögur um eftirmiðdaginn að íslenskum tíma. Hann gengur fyrir Líf, styrktarfélag kvennadeildar Landspítalans en ægt er að leggja málefninu lið inni á heimasíðunni Lífsspor.
Viðtalið við John Snorra í Bítinu má hlusta á í heild sinni í spilaranum hér að neðan.
