Einstuðningur Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 16. janúar 2014 06:00 Ég hef varla þorað að taka að mér að skrifa gagnrýni nema sem litlu nemur. Eitt sinn skrifaði ég bókargagnrýni á vefsíðu og forðaðist að tala illa um bækurnar, og allra síst höfundana. Að hluta til vildi ég ekki særa höfundana en fyrst og fremst snerist þetta um mig og mínar tilfinningar. Ég vildi ekki eignast óvini. Eitt sá ég þó fljótt. Það er allt í lagi að skrifa illa um höfunda sem almennt er skrifað illa um án þess að lenda í vandræðum sjálfur. Sjálfelska mín = þátttaka í einelti. Svo er önnur hlið á þessu. Það er erfitt fyrir gagnrýnanda að skrifa neikvætt um listamenn sem eru hátt skrifaðir, sérstaklega ef þeir hafa notið velgengni erlendis. Þá lítur gagnrýnandinn út fyrir að vera afbrýðisamur. Það var áhætta sem ég þorði aldrei að taka. Ekki vildi ég líta út fyrir að vera öfundsjúkur og beina athyglinni að eigin vanköntum. Sjálfelska mín = þátttaka í einstuðningi. Þaðer mikið búið að tala um einelti í samfélaginu. Mér finnst einelti tómt mál um að tala (nema kannski hefðbundið skólalóðaeinelti sem má alveg tala um hreint út). Ég sé ekki tilgang í að tala um einelti þegar rót vandans er augljóslega sjálfselska. Ef við tölum bara um einelti sem vandann þá mun sjálfelskan brjótast út í hinum bróðurnum, einstuðningnum. Viðgetum kallað það einstuðning að flykkjast um málstað vegna þess að það er ekki kúl að vera á móti honum. Þannig var íslenska bankaútrásin, þannig er stuðningur við allt íslenskt sem meikar það í útlöndum og þannig er stuðningur við ýmis mannréttindasjónarmið – einstuðningur – ekki keyrður áfram á grundvelli manngæsku, vilja og allra síst rökhyggju heldur bara vegna þess að þú gætir átt yfir höfði þér árásir ef þú ert á móti. Íslendingareru stemningsþjóð. Hér þarf að gera allt með átökum, æðum og yfirkeyrslu. Við þurfum að muna að einstuðningur springur alltaf í hausinn á manni, sama hversu góður málstaðurinn er. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson Skoðun
Ég hef varla þorað að taka að mér að skrifa gagnrýni nema sem litlu nemur. Eitt sinn skrifaði ég bókargagnrýni á vefsíðu og forðaðist að tala illa um bækurnar, og allra síst höfundana. Að hluta til vildi ég ekki særa höfundana en fyrst og fremst snerist þetta um mig og mínar tilfinningar. Ég vildi ekki eignast óvini. Eitt sá ég þó fljótt. Það er allt í lagi að skrifa illa um höfunda sem almennt er skrifað illa um án þess að lenda í vandræðum sjálfur. Sjálfelska mín = þátttaka í einelti. Svo er önnur hlið á þessu. Það er erfitt fyrir gagnrýnanda að skrifa neikvætt um listamenn sem eru hátt skrifaðir, sérstaklega ef þeir hafa notið velgengni erlendis. Þá lítur gagnrýnandinn út fyrir að vera afbrýðisamur. Það var áhætta sem ég þorði aldrei að taka. Ekki vildi ég líta út fyrir að vera öfundsjúkur og beina athyglinni að eigin vanköntum. Sjálfelska mín = þátttaka í einstuðningi. Þaðer mikið búið að tala um einelti í samfélaginu. Mér finnst einelti tómt mál um að tala (nema kannski hefðbundið skólalóðaeinelti sem má alveg tala um hreint út). Ég sé ekki tilgang í að tala um einelti þegar rót vandans er augljóslega sjálfselska. Ef við tölum bara um einelti sem vandann þá mun sjálfelskan brjótast út í hinum bróðurnum, einstuðningnum. Viðgetum kallað það einstuðning að flykkjast um málstað vegna þess að það er ekki kúl að vera á móti honum. Þannig var íslenska bankaútrásin, þannig er stuðningur við allt íslenskt sem meikar það í útlöndum og þannig er stuðningur við ýmis mannréttindasjónarmið – einstuðningur – ekki keyrður áfram á grundvelli manngæsku, vilja og allra síst rökhyggju heldur bara vegna þess að þú gætir átt yfir höfði þér árásir ef þú ert á móti. Íslendingareru stemningsþjóð. Hér þarf að gera allt með átökum, æðum og yfirkeyrslu. Við þurfum að muna að einstuðningur springur alltaf í hausinn á manni, sama hversu góður málstaðurinn er.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun