Gleðilegar vetrarsólstöður Hildur Sverrisdóttir skrifar 21. desember 2013 06:00 Aðventuljósin okkar eru þannig tilkomin að heildsali flutti þau inn frá Svíþjóð á sjöunda áratugnum og þau komust fljótt í mikinn og landlægan móð. Sem sagt eitt af æðum landsmanna sem enduðu ekki á haugunum. Ljósin minna á gyðingdóm en skírskota í raun til þeirrar hefðar í Svíþjóð að lýsa upp skammdegið frá Lúsíudeginum 13. desember sem var stysti dagur ársins í gregorísku tímatali. Þá ríkti nóttin á norðurhveli jarðar og fólk þarfnaðist komandi ljóss. Í þessum vetrarmyrka parti heimsins hefur alla tíð verið haldið upp á þessi tímamót. Skírskotun til þeirra fornu hátíðahalda ljóssins hefur alltaf verið samofin jólahátíðinni. Ef hátíðahöldin snerust eingöngu um fæðingu Jesú mætti í gamni giska á að við aftansönginn væru kirkjugestir makaðir í myrru og reykelsisanganin liðaðist um kirkjuskipið. Og órjúfanlegur þáttur í jólahaldinu væri að heimsækja eins og eitt fjárhús – já eða fæðingardeild Landspítalans. En jólahaldið er óhugsandi án allra okkar skírskotana til fornrar tilbeiðslu birtunnar með mismunandi jólaljósum. Íslendingar eru mistrúaðir en það er þegjandi samkomulag um að flestir haldi jól. Einhverjir finna sig síður í Jesúhátíðahöldunum en alveg eins og hver fjölskylda hefur sinn háttinn á því hvernig eigi að blanda jólaölið geta sumir yljað sér við að það er ekki síður arfur okkar sem búum í vetrarmyrkrinu að fagna komu ljóssins. Þetta getur farið ágætlega saman eins og saga aðventuljósanna ber með sér. Þessi stund, þegar skammdegið nær hámarki og daginn fer loksins að lengja á ný, kallast vetrarsólstöður og eru í dag, nánar tiltekið kl. 17.11. Í dag getum við því fagnað eins og forfeður okkar í aldanna rás að birtan sigrar myrkrið. Hver vill ekki fagna því? Þessi tímamót ættu að kalla á sérstakan hátíðisdag fyrir okkur vetrarmyrkurverurnar. Það hefur komið í ljós að Íslendingar hafa vaknað til vinnu alltof snemma í svartamyrkri og því á að skoða að breyta klukkunni. Rakið að halda almennilega upp á þennan stysta dag ársins til dæmis með því að þá sé bókstaflega og eingöngu unnið myrkranna á milli. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Sverrisdóttir Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun
Aðventuljósin okkar eru þannig tilkomin að heildsali flutti þau inn frá Svíþjóð á sjöunda áratugnum og þau komust fljótt í mikinn og landlægan móð. Sem sagt eitt af æðum landsmanna sem enduðu ekki á haugunum. Ljósin minna á gyðingdóm en skírskota í raun til þeirrar hefðar í Svíþjóð að lýsa upp skammdegið frá Lúsíudeginum 13. desember sem var stysti dagur ársins í gregorísku tímatali. Þá ríkti nóttin á norðurhveli jarðar og fólk þarfnaðist komandi ljóss. Í þessum vetrarmyrka parti heimsins hefur alla tíð verið haldið upp á þessi tímamót. Skírskotun til þeirra fornu hátíðahalda ljóssins hefur alltaf verið samofin jólahátíðinni. Ef hátíðahöldin snerust eingöngu um fæðingu Jesú mætti í gamni giska á að við aftansönginn væru kirkjugestir makaðir í myrru og reykelsisanganin liðaðist um kirkjuskipið. Og órjúfanlegur þáttur í jólahaldinu væri að heimsækja eins og eitt fjárhús – já eða fæðingardeild Landspítalans. En jólahaldið er óhugsandi án allra okkar skírskotana til fornrar tilbeiðslu birtunnar með mismunandi jólaljósum. Íslendingar eru mistrúaðir en það er þegjandi samkomulag um að flestir haldi jól. Einhverjir finna sig síður í Jesúhátíðahöldunum en alveg eins og hver fjölskylda hefur sinn háttinn á því hvernig eigi að blanda jólaölið geta sumir yljað sér við að það er ekki síður arfur okkar sem búum í vetrarmyrkrinu að fagna komu ljóssins. Þetta getur farið ágætlega saman eins og saga aðventuljósanna ber með sér. Þessi stund, þegar skammdegið nær hámarki og daginn fer loksins að lengja á ný, kallast vetrarsólstöður og eru í dag, nánar tiltekið kl. 17.11. Í dag getum við því fagnað eins og forfeður okkar í aldanna rás að birtan sigrar myrkrið. Hver vill ekki fagna því? Þessi tímamót ættu að kalla á sérstakan hátíðisdag fyrir okkur vetrarmyrkurverurnar. Það hefur komið í ljós að Íslendingar hafa vaknað til vinnu alltof snemma í svartamyrkri og því á að skoða að breyta klukkunni. Rakið að halda almennilega upp á þennan stysta dag ársins til dæmis með því að þá sé bókstaflega og eingöngu unnið myrkranna á milli.
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun