Kolruglaður kjötmarkaður Ólafur Þ. Stephensen skrifar 4. ágúst 2011 07:30 Í grein Þórólfs Matthíassonar hagfræðiprófessors í Fréttablaðinu í gær, sem víða hefur verið til umfjöllunar, hrekur hann alls konar vitleysu sem haldið er fram um útflutning á sauðfjárafurðum. Þórólfur sýnir þannig fram á að það er rangt sem haldið hefur verið fram, að skattgreiðendur niðurgreiði ekki lengur útflutning kindakjöts. Þótt útflutningsbætur hafi verið aflagðar fyrir tæpum tveimur áratugum eru enn greiddar „beingreiðslur“ og „gæðastýringarálag“ (tvö af þessum gegnsæju orðum í landbúnaðarfrumskóginum) til bænda. Ef litið er á hlutfall þess kjöts innan „greiðslumarks“ sem flutt er út, fara 400 til 1200 milljónir af fé skattgreiðenda til að borga með útfluttu lambakjöti, samkvæmt útreikningi prófessorsins. Þórólfur bendir á að útflutningurinn, svo og sú venja að henda lambakjöti sem selst ekki í búðum, í stað þess að lækka verðið á því rétt fyrir síðasta söludag, haldi uppi verðinu á lambakjöti innanlands. Þetta setur rökstuðninginn fyrir nýlegri hækkun á lambakjöti á innanlandsmarkaði í athyglisvert ljós: Kjöti er hent fremur en að lækka á því verðið. Lambakjöt er flutt út með styrk frá neytendum (sem eru sama fólkið og skattgreiðendur). Þannig er verði innanlands líka haldið uppi. Rökin fyrir enn frekari verðhækkun eru hins vegar að útflutningurinn gangi svo vel. Þannig er verðhækkun á kjöti sem íslenzkir neytendur hafa niðurgreitt ofan í útlendinga orðin rök fyrir því að þeir eigi að borga ennþá meira. Við það má bæta að samtökum bænda finnst alveg sjálfsagt að þeir fái að flytja út kjöt án tolla, til dæmis á markað í Evrópusambandslöndunum, en þau eru alveg á móti því að kjöt sé flutt inn til Íslands án tolla. Svona röksemdafærsla viðgengst hvergi nema á hinum kolruglaða búvörumarkaði. Þórólfur Matthíasson hrekur fleiri vitleysur; til dæmis þá að útflutningur lambakjöts skapi dýrmætar gjaldeyristekjur. Ríkisstyrkirnir sem koma til þýða að peningarnir eru fyrst sendir upp í sveit, áður en þeir koma heim aftur sem gjaldeyristekjur. Og til að framleiða kjöt til útflutnings þarf heilmikinn innflutning; áburð, olíu, vélar, fóður og þar fram eftir götunum. Því að þótt bændur vilji sem minnstan innflutning í nafni matvælaöryggis, hefur hvorki tekizt að koma á olíu- né dráttarvélaöryggi. Ávinningurinn af útflutningnum er því sáralítill í samanburði við aðrar útflutningsgreinar. Íslenzkt kindakjöt er frábær vara, sem á með réttu að selja um allan heim, ekki bara á Íslandi. En væri okkur öllum, líka framleiðendum lambakjöts, ekki greiði gerður með því að losa framleiðsluna og söluna út úr þessu fáránlega kerfi og innleiða viðskiptafrelsi í landbúnaðinum eins og öðrum greinum? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson Skoðun
Í grein Þórólfs Matthíassonar hagfræðiprófessors í Fréttablaðinu í gær, sem víða hefur verið til umfjöllunar, hrekur hann alls konar vitleysu sem haldið er fram um útflutning á sauðfjárafurðum. Þórólfur sýnir þannig fram á að það er rangt sem haldið hefur verið fram, að skattgreiðendur niðurgreiði ekki lengur útflutning kindakjöts. Þótt útflutningsbætur hafi verið aflagðar fyrir tæpum tveimur áratugum eru enn greiddar „beingreiðslur“ og „gæðastýringarálag“ (tvö af þessum gegnsæju orðum í landbúnaðarfrumskóginum) til bænda. Ef litið er á hlutfall þess kjöts innan „greiðslumarks“ sem flutt er út, fara 400 til 1200 milljónir af fé skattgreiðenda til að borga með útfluttu lambakjöti, samkvæmt útreikningi prófessorsins. Þórólfur bendir á að útflutningurinn, svo og sú venja að henda lambakjöti sem selst ekki í búðum, í stað þess að lækka verðið á því rétt fyrir síðasta söludag, haldi uppi verðinu á lambakjöti innanlands. Þetta setur rökstuðninginn fyrir nýlegri hækkun á lambakjöti á innanlandsmarkaði í athyglisvert ljós: Kjöti er hent fremur en að lækka á því verðið. Lambakjöt er flutt út með styrk frá neytendum (sem eru sama fólkið og skattgreiðendur). Þannig er verði innanlands líka haldið uppi. Rökin fyrir enn frekari verðhækkun eru hins vegar að útflutningurinn gangi svo vel. Þannig er verðhækkun á kjöti sem íslenzkir neytendur hafa niðurgreitt ofan í útlendinga orðin rök fyrir því að þeir eigi að borga ennþá meira. Við það má bæta að samtökum bænda finnst alveg sjálfsagt að þeir fái að flytja út kjöt án tolla, til dæmis á markað í Evrópusambandslöndunum, en þau eru alveg á móti því að kjöt sé flutt inn til Íslands án tolla. Svona röksemdafærsla viðgengst hvergi nema á hinum kolruglaða búvörumarkaði. Þórólfur Matthíasson hrekur fleiri vitleysur; til dæmis þá að útflutningur lambakjöts skapi dýrmætar gjaldeyristekjur. Ríkisstyrkirnir sem koma til þýða að peningarnir eru fyrst sendir upp í sveit, áður en þeir koma heim aftur sem gjaldeyristekjur. Og til að framleiða kjöt til útflutnings þarf heilmikinn innflutning; áburð, olíu, vélar, fóður og þar fram eftir götunum. Því að þótt bændur vilji sem minnstan innflutning í nafni matvælaöryggis, hefur hvorki tekizt að koma á olíu- né dráttarvélaöryggi. Ávinningurinn af útflutningnum er því sáralítill í samanburði við aðrar útflutningsgreinar. Íslenzkt kindakjöt er frábær vara, sem á með réttu að selja um allan heim, ekki bara á Íslandi. En væri okkur öllum, líka framleiðendum lambakjöts, ekki greiði gerður með því að losa framleiðsluna og söluna út úr þessu fáránlega kerfi og innleiða viðskiptafrelsi í landbúnaðinum eins og öðrum greinum?
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun