Tryggvi Þór, þjáningarbróðir Atli Fannar Bjarkason skrifar 21. maí 2011 07:00 Alþingismaðurinn Tryggvi Þór Herbertsson upplýsti í viðtali í vikunni að laun þingmanna séu allt of lág. Sérstaklega fyrir þá sem störfuðu áður í fjármagnsþrútnari geirum þjóðfélagsins og eru vanir ákveðnum lífskjaraviðmiðum, sem urðu til vegna góðrar menntunnar og hárra launa. Átakanlegt var að fylgjast með umræðunni sem skapaðist í kjölfarið. Fólk virðist ekki hafa samúð með Tryggva Þór sem þarf að sætta sig við rúma hálfa milljón í grunnlaun á mánuði og einhverja hundraðþúsundkalla í viðbót við það. Samúð mín gagnvart Tryggva Þór er djúpstæð, enda veit ég hvernig honum líður. Ég hef einnig þurft að sætta mig við breytt lífskjaraviðmið, en lífstíll minn hefur tekið stakkaskiptum í kjölfar launalækkanna sem fylgdu hruninu; ég fer sjaldnar með fötin mín í þvottahús og neyðist til að þvo oftar sjálfur, ég kaupi bensín í smáum skömmtum í stað þess að fylla á tankinn og hugmyndir mínar um að ráða aðstoðarmann eru í besta falli fjarlægur og óframkvæmanlegur draumur. Erfiðast var að kveðja kostnaðarsamt verkefni sem hófst í góðærinu. Draumurinn var nefnilega að fara í nýtt sokkapar á hverjum degi til æviloka. Ekkert jafnast á við tilfinninguna að finna nánast ósnert pólíester þrýstast upp að löppinni á mjúkan, en þó stífan hátt sem notað sokkapar leikur ekki eftir. Á sólríkum útborgunardegi lét ég drauminn rætast og gekk stoltur út úr ónefndri verslun með 40 sokkapör í poka. Rúmur mánuður af nýjum sokkum beið mín. Mánuður drauma minna. Skömmu síðar fór hér allt til fjandans. Launin lækkuðu, kaupmáttur rýrnaði og verð á innfluttum gæðasokkum rauk upp. Skýjaborgin var hrunin og eftir sat ég með gríðarlegt magn af notuðum sokkum sem ég neyðist til að þrífa eftir notkun og endurnýta þar til þeir slitna. Þvílík martröð. Þjáningarbróðir minn, Tryggvi Þór, veit eflaust hvernig mér líður. Aðeins hann og meðbræður okkar úr efri millistétt vita hvar dagar lífs míns hafa nýjum sokkum sínum glatað. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun
Alþingismaðurinn Tryggvi Þór Herbertsson upplýsti í viðtali í vikunni að laun þingmanna séu allt of lág. Sérstaklega fyrir þá sem störfuðu áður í fjármagnsþrútnari geirum þjóðfélagsins og eru vanir ákveðnum lífskjaraviðmiðum, sem urðu til vegna góðrar menntunnar og hárra launa. Átakanlegt var að fylgjast með umræðunni sem skapaðist í kjölfarið. Fólk virðist ekki hafa samúð með Tryggva Þór sem þarf að sætta sig við rúma hálfa milljón í grunnlaun á mánuði og einhverja hundraðþúsundkalla í viðbót við það. Samúð mín gagnvart Tryggva Þór er djúpstæð, enda veit ég hvernig honum líður. Ég hef einnig þurft að sætta mig við breytt lífskjaraviðmið, en lífstíll minn hefur tekið stakkaskiptum í kjölfar launalækkanna sem fylgdu hruninu; ég fer sjaldnar með fötin mín í þvottahús og neyðist til að þvo oftar sjálfur, ég kaupi bensín í smáum skömmtum í stað þess að fylla á tankinn og hugmyndir mínar um að ráða aðstoðarmann eru í besta falli fjarlægur og óframkvæmanlegur draumur. Erfiðast var að kveðja kostnaðarsamt verkefni sem hófst í góðærinu. Draumurinn var nefnilega að fara í nýtt sokkapar á hverjum degi til æviloka. Ekkert jafnast á við tilfinninguna að finna nánast ósnert pólíester þrýstast upp að löppinni á mjúkan, en þó stífan hátt sem notað sokkapar leikur ekki eftir. Á sólríkum útborgunardegi lét ég drauminn rætast og gekk stoltur út úr ónefndri verslun með 40 sokkapör í poka. Rúmur mánuður af nýjum sokkum beið mín. Mánuður drauma minna. Skömmu síðar fór hér allt til fjandans. Launin lækkuðu, kaupmáttur rýrnaði og verð á innfluttum gæðasokkum rauk upp. Skýjaborgin var hrunin og eftir sat ég með gríðarlegt magn af notuðum sokkum sem ég neyðist til að þrífa eftir notkun og endurnýta þar til þeir slitna. Þvílík martröð. Þjáningarbróðir minn, Tryggvi Þór, veit eflaust hvernig mér líður. Aðeins hann og meðbræður okkar úr efri millistétt vita hvar dagar lífs míns hafa nýjum sokkum sínum glatað.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun