Bögg Dr. Gunni skrifar 26. júní 2008 07:00 Ég tók strætó með hjólið upp á Akranes og hjólaði Hvalfjörðinn í bæinn. Það var frábært enda Hvalfjörður orðinn hjólareiðaparadís síðan göngin komu. Þetta voru sirka hundrað kílómetrar í brakandi blíðu og örfáir á ferli. Æðisgengið. Álverið á Grundartanga blasti við allan tímann og það böggaði mig ekki neitt. Það böggar mig dálítið að það skuli ekki hafa böggað mig meira. Kannski hefði ég átt að bölva allan tímann og steyta hnefann í átt að þessari forljótu verksmiðju. Hvað er eiginlega að mér? Ég gleymdi bara alveg að láta álverið fara í taugarnar á mér því ég glápti svo stíft upp í fjöllin og naut þess svo að vera einn með fíflum og sóleyjum. Ég gleymdi meira að segja að láta ómerkilegustu jurtina, lúpínuna, bögga mig. Hún er innflutt og allt of dugleg. Landið er smátt og smátt að verða ein bláhvít lúpínubreiða. Enn á ný er ætlast til að maður taki afstöðu í náttúruverndarmálunum. Heldurðu með Björk eða Friðriki Sophussyni? Ég vissi það ekki þá og veit það ekki nú, en einhvern veginn hallast ég að því að allt sé best í hófi. Og við eigum æðislegt land og eigum ekki að glopra því úr höndunum á okkur eins og skammsýn fífl. Það er erfitt að láta hlutina bögga sig úti í náttúrunni. Eiginlega vonlaust. Það er mun auðveldara í sollinum. Ég var ekki fyrr kominn inn á Þjóðveg eitt en böggið helltist yfir mig. Það er vonlaust að skrönglast þetta í vegarkantinum á hjóli. Örmjó rönd til að hjóla á við hliðina á aðvörunarrifflum og rosalegir trukkar á 120 í rassinum á manni. Ég óttaðist um líf mitt og var sjóðandi böggaður þegar ég slefaði loksins inn í Esjuskála. Satt að segja er allt of auðvelt að vera í linnulausu böggkasti í bænum. Umferðin eins og hún er, hrun góðærisins nær sífellt nýjum botni og allt hækkar á ógnarhraða nema kaupið manns. Bankastjórar heimta nýjar virkjanir og álver svo bankinn þeirra geti haldið áfram að skila sjö trilljón króna gróða á fyrsta ársfjórðungi og Gunnar í Krossinum er stöðugt vonbetri um að heimsendir sé loksins að bresta á með tilfallandi stuði fyrir fólk eins og hann. Úff. Engin furða að maður sakni böggleysis náttúrunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun Hvenær ætlarðu að flytja heim? Jón Þór Kristjánsson Skoðun Friðhelgar fótboltabullur Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Ég tók strætó með hjólið upp á Akranes og hjólaði Hvalfjörðinn í bæinn. Það var frábært enda Hvalfjörður orðinn hjólareiðaparadís síðan göngin komu. Þetta voru sirka hundrað kílómetrar í brakandi blíðu og örfáir á ferli. Æðisgengið. Álverið á Grundartanga blasti við allan tímann og það böggaði mig ekki neitt. Það böggar mig dálítið að það skuli ekki hafa böggað mig meira. Kannski hefði ég átt að bölva allan tímann og steyta hnefann í átt að þessari forljótu verksmiðju. Hvað er eiginlega að mér? Ég gleymdi bara alveg að láta álverið fara í taugarnar á mér því ég glápti svo stíft upp í fjöllin og naut þess svo að vera einn með fíflum og sóleyjum. Ég gleymdi meira að segja að láta ómerkilegustu jurtina, lúpínuna, bögga mig. Hún er innflutt og allt of dugleg. Landið er smátt og smátt að verða ein bláhvít lúpínubreiða. Enn á ný er ætlast til að maður taki afstöðu í náttúruverndarmálunum. Heldurðu með Björk eða Friðriki Sophussyni? Ég vissi það ekki þá og veit það ekki nú, en einhvern veginn hallast ég að því að allt sé best í hófi. Og við eigum æðislegt land og eigum ekki að glopra því úr höndunum á okkur eins og skammsýn fífl. Það er erfitt að láta hlutina bögga sig úti í náttúrunni. Eiginlega vonlaust. Það er mun auðveldara í sollinum. Ég var ekki fyrr kominn inn á Þjóðveg eitt en böggið helltist yfir mig. Það er vonlaust að skrönglast þetta í vegarkantinum á hjóli. Örmjó rönd til að hjóla á við hliðina á aðvörunarrifflum og rosalegir trukkar á 120 í rassinum á manni. Ég óttaðist um líf mitt og var sjóðandi böggaður þegar ég slefaði loksins inn í Esjuskála. Satt að segja er allt of auðvelt að vera í linnulausu böggkasti í bænum. Umferðin eins og hún er, hrun góðærisins nær sífellt nýjum botni og allt hækkar á ógnarhraða nema kaupið manns. Bankastjórar heimta nýjar virkjanir og álver svo bankinn þeirra geti haldið áfram að skila sjö trilljón króna gróða á fyrsta ársfjórðungi og Gunnar í Krossinum er stöðugt vonbetri um að heimsendir sé loksins að bresta á með tilfallandi stuði fyrir fólk eins og hann. Úff. Engin furða að maður sakni böggleysis náttúrunnar.
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun