Roskin ráðskona í lífshættu Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 12. mars 2008 03:00 Þrátt fyrir vitnisburðarsýki á háu stigi tókst mér eitt sinn á uppreisnarárum gelgjuskeiðsins að fá einkunnina 1,0 í handavinnu. Með fylgdi sú umsögn kennarans að þennan eina fengi ég aðeins fyrir gæsku hennar og miskunnsemi. Viðkvæmur unglingurinn var þannig metinn einskis virði þegar kom að handlagni með nál og þráð. Meira þurfti ekki til að brjóta endanlega niður sjálfstraust mitt í handmenntum enda varð hin eftirminnilega einkunn kvikindislegum foreldrum mínum kræsilegur efniviður í marga brandara á minn kostnað. Þá, ef ekki fyrr, ákvað ég að hæfileikarnir lægju bókmegin og handavinna kæmi ekki við sögu á framabrautinni. Þótt ég kunni annars ákaflega vel að meta fallega prjónlesið á börnin mín frá ömmunni er yndi af saumaskap mér jafn óskiljanlegt og sanskrít. Einmitt í síðustu viku fékk ég staðfestingu á því að textílvörur ætti að umgangast með varúð og skuli alls ekki liggja á glámbekk. Roskin ráðskona heimilisins hefur marga fjöruna sopið og er bæði lífsreynd og vitur miðað við að vera köttur. Hlutverk ungfrú Skottu innan fjölskyldunnar er einkum að vera fórnarlamb þess ofdekurs sem annars hefði eyðilagt börnin og hefur hún lagt metnað í að bera byrðar lífsins með reisn. Auk þess hlúir hún að tilfallandi sjúklingum með þægilegri nærveru sinni og er ævinlega boðin og búin til aðstoðar ef einhver ætlar að pakka inn afmælisgjöf eða sjóða ýsusporð. Skemmtilegust af öllu eru þó hin sjaldgæfu tækifæri þegar saumakarfan er dregin fram úr skúmaskoti, því þar ofaní eru geymd girnileg tvinnakefli. Alveg þangað til í síðustu viku þótti okkur fíkn kattarins í allskyns spotta fremur skopleg og þurftum ósjaldan að toga uppúr henni garn í metravís sem hún var í óðaönn að gleypa. Hið sakleysislega tvinnakefli sem gleymdist á borði hefur nú reynst vera sannkölluð dauðagildra. Kominn í magann á ketti með þráðaþrá vefur tvinninn sig um líffærin beittur eins og hnífur. Eftir bráðauppskurð liggur ungfrúin góða nú á gjörgæslu milli heims og helju með vökva í æð og næringu í sondu. Ef þetta væri einhver annar köttur og annað fólk myndi sorgarstigið trúlega flokkast undir móðursýki. Handavinna er háskaspil, aldrei skal ég festa tölu framar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Helvítis Píratarnir Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Braggablús Ölmu Eyþór Kristleifsson Skoðun Dýrkeypt jólagjöf Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Af hverju ætti ég að standa með kennurum? Stefán Birgir Jóhannesson Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun Heilbrigðiskerfi framtíðarinnar Victor Guðmundsson Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ísland - land tækifæranna Ragnhildur Jónsdóttir Skoðun Kosningabaráttan er kostuð af þér Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun
Þrátt fyrir vitnisburðarsýki á háu stigi tókst mér eitt sinn á uppreisnarárum gelgjuskeiðsins að fá einkunnina 1,0 í handavinnu. Með fylgdi sú umsögn kennarans að þennan eina fengi ég aðeins fyrir gæsku hennar og miskunnsemi. Viðkvæmur unglingurinn var þannig metinn einskis virði þegar kom að handlagni með nál og þráð. Meira þurfti ekki til að brjóta endanlega niður sjálfstraust mitt í handmenntum enda varð hin eftirminnilega einkunn kvikindislegum foreldrum mínum kræsilegur efniviður í marga brandara á minn kostnað. Þá, ef ekki fyrr, ákvað ég að hæfileikarnir lægju bókmegin og handavinna kæmi ekki við sögu á framabrautinni. Þótt ég kunni annars ákaflega vel að meta fallega prjónlesið á börnin mín frá ömmunni er yndi af saumaskap mér jafn óskiljanlegt og sanskrít. Einmitt í síðustu viku fékk ég staðfestingu á því að textílvörur ætti að umgangast með varúð og skuli alls ekki liggja á glámbekk. Roskin ráðskona heimilisins hefur marga fjöruna sopið og er bæði lífsreynd og vitur miðað við að vera köttur. Hlutverk ungfrú Skottu innan fjölskyldunnar er einkum að vera fórnarlamb þess ofdekurs sem annars hefði eyðilagt börnin og hefur hún lagt metnað í að bera byrðar lífsins með reisn. Auk þess hlúir hún að tilfallandi sjúklingum með þægilegri nærveru sinni og er ævinlega boðin og búin til aðstoðar ef einhver ætlar að pakka inn afmælisgjöf eða sjóða ýsusporð. Skemmtilegust af öllu eru þó hin sjaldgæfu tækifæri þegar saumakarfan er dregin fram úr skúmaskoti, því þar ofaní eru geymd girnileg tvinnakefli. Alveg þangað til í síðustu viku þótti okkur fíkn kattarins í allskyns spotta fremur skopleg og þurftum ósjaldan að toga uppúr henni garn í metravís sem hún var í óðaönn að gleypa. Hið sakleysislega tvinnakefli sem gleymdist á borði hefur nú reynst vera sannkölluð dauðagildra. Kominn í magann á ketti með þráðaþrá vefur tvinninn sig um líffærin beittur eins og hnífur. Eftir bráðauppskurð liggur ungfrúin góða nú á gjörgæslu milli heims og helju með vökva í æð og næringu í sondu. Ef þetta væri einhver annar köttur og annað fólk myndi sorgarstigið trúlega flokkast undir móðursýki. Handavinna er háskaspil, aldrei skal ég festa tölu framar.
Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun
Sálfræðiþjónusta: Ég var heppinn að pabbi hafi greinst með krabbamein Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun