Sá veldur sem á heldur 16. september 2005 00:01 Borgarstjórnarkosningar - Þorleifur Gunnlaugsson Nokkrir Samfylkingarmenn og stuðningsmenn þeirra hafa verið iðnir við að gera því skóna að Sjálfstæðisflokkurinn nái völdum í Reykjavík í næstu borgarstjórnarkosningum. Þannig skrifar Heimir Már Pétursson til dæmis grein í Fréttablaðið 25. ágúst. Þar sveiflast hann á milli þess að ætla að mynda breiðfylkingu R-listafólks yfir í að segja að "ef grafararnir vinstra megin línunnar ná undirtökunum með gamaldags Steingríms J-allaballatuggu um að "vinna saman eftir kosningar " mun ég kjósa Sjálfstæðisflokkinn" . Sem sagt, ef ekki næst samstaða um R-listann er samstarf félagshyggjuaflanna í Reykjavík fyrir bí. Er það virkilega svo að nú megi menn ekki lengur tala um að vinna saman eftir kosningar? Þessu er ég algerlega ósammála. Ég vil að VG starfi með félagshyggjuöflunum í Reykjavík. Greinilegt er að mörgum var það tilfinningamál að upp úr R-listasamstarfinu skyldi slitna og væri sennilega skynsamlegt, að áhugamenn um áframhaldandi samstarf um stjórn Reykjavíkurborgar, gerist ekki mjög dómharðir í garð samstarfsaðila sinna þótt sitthvað hafi verið látið fjúka í hita leiksins. Það þýðir þó ekki að þegja eigi um efnislegan ágreining. Að sjálfsögðu á að ræða hann. Það getur aldrei verið slæmt að færa rök fyrir máli sínu. Ég neita því ekki að mér þótti nokkurri furðu sæta að heyra að nú væri það talið ólýðræðislegt að stjórnmálaflokkarnir, sem aðild eiga að Reykjavíkurlistanum, færu með hans mál; flokkarnir (og þá helst VG) voru kallaðir klíkur - talað var um að fámennir hópar (þ.e. félagsfundir VG) tækju ákvörðun fyrir hönd Reykvíkinga; nú riði á, sögðu einkum Samfylkingarmenn, að borgarfulltrúar R-listans og þá ekki síst, borgarstjórinn, leiðtoginn, yrði valinn í opnu prófkjöri. Við í VG viljum vissulega val á fulltrúum en við höfum sameinast um að leyfa ekki auglýsingar og viljum þar með forðast peningaaustur og lýðskrum. Þá leggjum við á það áherslu að lýðræði eigi að vera virkt allt kjörtímabilið, ekki einvörðungu þau sekúndubrot sem kjörseðillinn, hvort srm það er prófkjörseðillinn eða bæjarstjórnarkjörseðillinn er er að detta niður í kjörkassann. Í fljótu bragði getur prófkjör og leiðtogaval virst lýðræðislegt en hæglega getur það þó snúist upp í andhverfu sína. Í fyrsta lagi eru prófkjör iðulega svo kostnaðarsöm að það er einvörðungu á færi atvinnupólitíkusa og þeirra sem hafa góð efni að taka þátt. Varla telst það lýðræðislegt. Í öðru lagi er hætt við því að það gerist að þeir sem kjörnir eru til forystu, "leiðtogarnir" telji sig lausa allra mála fram að næstu kosningum. Vissluega má segja að þá komi að skuldadögum. Að mínu mati eiga stjórnmálamenn hins vegar að finna fyrir lýðræðislegu aðhaldi allt kjörtímabilið. Aðeins nánar að þessu. R-listinn er ekki félag, hann er ekki með félagatal, stjórn né heldur hann fundi á milli kosninga. Almennir stuðningsmenn hans hafa enga aðkomu að störfum hans. Samkvæmt uppskrift Samfylkingarinnar væru borgarfulltrúar, kjörnir í opnu prófkjöri, einráðir og "ósnertanlegir" á milli kosninga. Borgarstjóri kjörin í opnu prófkjöri gæti þessvegna setið í óþökk meirihlutans. Í gagnrýni sinni á VGR vilja andstæðingar okkar meina að félögunum sé stjórnað eins og strengjabrúðum af fámennri flokkseigendaklíku. Sennilega gengur þeim sem þessu halda fram ekkert illt til. Þetta er einfaldlega það sem þeir eru sjálfir vanir úr eigin flokki. Einn mikilvægasti þáttur einræðislegra vinnubragða er að stjórna því sem tekið er á dagskrá. Ég tók til að mynda eftir því að þegar "Þórólfsmálið" var uppi hélt Samfylkingin einn félagsfund. Hann var að mig minnir um skipulagsmál. Á sama tíma logaði allt í fundahöldum hjá VGR. Það sama hefur verið upp á teningnum í hinum ýmsu málum, og hefur það gilt bæði um mál þar sem fólk hefur viljað koma gagnrýni á framfæri eða hvetja fulltrúa sína til að gera enn betur. Allt frá, málefnum húsnæðislausra, Tjarnarkjallaranum til sölunnar á hlutnum í Landsvirkjun. Hafi verið vilji til að taka mál á dagsskrá, hefur það verið gert og málin afgreidd á lýðræðislegan hátt. Alltaf hafa það verið félagarnir í Reykjavík, iðulega á mjög fjölmennum fundum, sem tóku af skarið. Þetta gilti einnig um viðræður um framhald R-listans nú í sumar. Lýðræðislega kjörin stjórn skipaði 3ja manna viðræðnefnd (2 úr stjórn og einn frá stjórn ungliða) og var sú skipan síðan staðfest af félagsfundi. Viðræðunefnd VGR hafði stöðugt samráð við stjórn, samráðsfundi og félagsfundi og að lokum var málið afgreitt af félögunum með yfirgnæfandi meirihluta athvæða. Ég held að ef menn skoða þessi mál af sanngirni og yfirvegun hljóti menn að sjá að það sem fyrir okkur í VG vakir, er að efla lýðræðislegt aðhald í borginni. Ég hef orðið var við það að kjósendur í Reykjavík gera sér upp til hópa grein fyrir því að VG vill starfa á opinn og lýðræðislegan hátt. Í þjóðarpúlsi Gallúp sem tekin er á lokasspretti R-listaviðræðnanna mælist VG með 19% fylgi. Í Reykjavík verður enginn félagshyggjumeirihluti án VG. Slíkan meirihluta vill Vinstrihreyfingin grænt framboð hins vegar. Þessu takmarki getum við náð ef við leggjum okkur fram um það. Nú er mál að linni ásökunum, úrtölum og bölbænum. Það er staðreynd að flokkarnir bjóða fram hver um sig næsta vor. Þetta finnst sumum gott, öðrum ekki. Það á við um fólk í öllum þeim flokkum sem hlut eiga að máli. En þetta er staðreynd sem menn þurfa að horfast í augu við. Með því að halda því fram að bjóði flokkarnir fram í sitt hvoru lagi séu þeir að afhenda Sjálfstæðisflokknum völdin er verið að grafa undan möguleikum okkar og afhenda Íhaldinu borgina. Það er ábyrgðarhlutur sem raunverulegir félagshyggjumenn geta ekki leyft sér. Félagshyggjuöflin í Reykjavík mega hvorki leyfa sér uppgjöf né daður við Íhaldið. Staðreyndin er sú að með því að snúa bökum saman höfum við möguleika á að halda borginni. Allt er nú undir okkur sjálfum komið. Sá veldur sem á heldur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Skoðun Mest lesið Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Skoðun Skoðun Þegar orkuöflun er sett á ís - dæmið frá Suður-Afríku Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í Kópavogi í fyrsta sæti Halla Björg Evans skrifar Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson skrifar Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen skrifar Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson skrifar Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Borgarstjórnarkosningar - Þorleifur Gunnlaugsson Nokkrir Samfylkingarmenn og stuðningsmenn þeirra hafa verið iðnir við að gera því skóna að Sjálfstæðisflokkurinn nái völdum í Reykjavík í næstu borgarstjórnarkosningum. Þannig skrifar Heimir Már Pétursson til dæmis grein í Fréttablaðið 25. ágúst. Þar sveiflast hann á milli þess að ætla að mynda breiðfylkingu R-listafólks yfir í að segja að "ef grafararnir vinstra megin línunnar ná undirtökunum með gamaldags Steingríms J-allaballatuggu um að "vinna saman eftir kosningar " mun ég kjósa Sjálfstæðisflokkinn" . Sem sagt, ef ekki næst samstaða um R-listann er samstarf félagshyggjuaflanna í Reykjavík fyrir bí. Er það virkilega svo að nú megi menn ekki lengur tala um að vinna saman eftir kosningar? Þessu er ég algerlega ósammála. Ég vil að VG starfi með félagshyggjuöflunum í Reykjavík. Greinilegt er að mörgum var það tilfinningamál að upp úr R-listasamstarfinu skyldi slitna og væri sennilega skynsamlegt, að áhugamenn um áframhaldandi samstarf um stjórn Reykjavíkurborgar, gerist ekki mjög dómharðir í garð samstarfsaðila sinna þótt sitthvað hafi verið látið fjúka í hita leiksins. Það þýðir þó ekki að þegja eigi um efnislegan ágreining. Að sjálfsögðu á að ræða hann. Það getur aldrei verið slæmt að færa rök fyrir máli sínu. Ég neita því ekki að mér þótti nokkurri furðu sæta að heyra að nú væri það talið ólýðræðislegt að stjórnmálaflokkarnir, sem aðild eiga að Reykjavíkurlistanum, færu með hans mál; flokkarnir (og þá helst VG) voru kallaðir klíkur - talað var um að fámennir hópar (þ.e. félagsfundir VG) tækju ákvörðun fyrir hönd Reykvíkinga; nú riði á, sögðu einkum Samfylkingarmenn, að borgarfulltrúar R-listans og þá ekki síst, borgarstjórinn, leiðtoginn, yrði valinn í opnu prófkjöri. Við í VG viljum vissulega val á fulltrúum en við höfum sameinast um að leyfa ekki auglýsingar og viljum þar með forðast peningaaustur og lýðskrum. Þá leggjum við á það áherslu að lýðræði eigi að vera virkt allt kjörtímabilið, ekki einvörðungu þau sekúndubrot sem kjörseðillinn, hvort srm það er prófkjörseðillinn eða bæjarstjórnarkjörseðillinn er er að detta niður í kjörkassann. Í fljótu bragði getur prófkjör og leiðtogaval virst lýðræðislegt en hæglega getur það þó snúist upp í andhverfu sína. Í fyrsta lagi eru prófkjör iðulega svo kostnaðarsöm að það er einvörðungu á færi atvinnupólitíkusa og þeirra sem hafa góð efni að taka þátt. Varla telst það lýðræðislegt. Í öðru lagi er hætt við því að það gerist að þeir sem kjörnir eru til forystu, "leiðtogarnir" telji sig lausa allra mála fram að næstu kosningum. Vissluega má segja að þá komi að skuldadögum. Að mínu mati eiga stjórnmálamenn hins vegar að finna fyrir lýðræðislegu aðhaldi allt kjörtímabilið. Aðeins nánar að þessu. R-listinn er ekki félag, hann er ekki með félagatal, stjórn né heldur hann fundi á milli kosninga. Almennir stuðningsmenn hans hafa enga aðkomu að störfum hans. Samkvæmt uppskrift Samfylkingarinnar væru borgarfulltrúar, kjörnir í opnu prófkjöri, einráðir og "ósnertanlegir" á milli kosninga. Borgarstjóri kjörin í opnu prófkjöri gæti þessvegna setið í óþökk meirihlutans. Í gagnrýni sinni á VGR vilja andstæðingar okkar meina að félögunum sé stjórnað eins og strengjabrúðum af fámennri flokkseigendaklíku. Sennilega gengur þeim sem þessu halda fram ekkert illt til. Þetta er einfaldlega það sem þeir eru sjálfir vanir úr eigin flokki. Einn mikilvægasti þáttur einræðislegra vinnubragða er að stjórna því sem tekið er á dagskrá. Ég tók til að mynda eftir því að þegar "Þórólfsmálið" var uppi hélt Samfylkingin einn félagsfund. Hann var að mig minnir um skipulagsmál. Á sama tíma logaði allt í fundahöldum hjá VGR. Það sama hefur verið upp á teningnum í hinum ýmsu málum, og hefur það gilt bæði um mál þar sem fólk hefur viljað koma gagnrýni á framfæri eða hvetja fulltrúa sína til að gera enn betur. Allt frá, málefnum húsnæðislausra, Tjarnarkjallaranum til sölunnar á hlutnum í Landsvirkjun. Hafi verið vilji til að taka mál á dagsskrá, hefur það verið gert og málin afgreidd á lýðræðislegan hátt. Alltaf hafa það verið félagarnir í Reykjavík, iðulega á mjög fjölmennum fundum, sem tóku af skarið. Þetta gilti einnig um viðræður um framhald R-listans nú í sumar. Lýðræðislega kjörin stjórn skipaði 3ja manna viðræðnefnd (2 úr stjórn og einn frá stjórn ungliða) og var sú skipan síðan staðfest af félagsfundi. Viðræðunefnd VGR hafði stöðugt samráð við stjórn, samráðsfundi og félagsfundi og að lokum var málið afgreitt af félögunum með yfirgnæfandi meirihluta athvæða. Ég held að ef menn skoða þessi mál af sanngirni og yfirvegun hljóti menn að sjá að það sem fyrir okkur í VG vakir, er að efla lýðræðislegt aðhald í borginni. Ég hef orðið var við það að kjósendur í Reykjavík gera sér upp til hópa grein fyrir því að VG vill starfa á opinn og lýðræðislegan hátt. Í þjóðarpúlsi Gallúp sem tekin er á lokasspretti R-listaviðræðnanna mælist VG með 19% fylgi. Í Reykjavík verður enginn félagshyggjumeirihluti án VG. Slíkan meirihluta vill Vinstrihreyfingin grænt framboð hins vegar. Þessu takmarki getum við náð ef við leggjum okkur fram um það. Nú er mál að linni ásökunum, úrtölum og bölbænum. Það er staðreynd að flokkarnir bjóða fram hver um sig næsta vor. Þetta finnst sumum gott, öðrum ekki. Það á við um fólk í öllum þeim flokkum sem hlut eiga að máli. En þetta er staðreynd sem menn þurfa að horfast í augu við. Með því að halda því fram að bjóði flokkarnir fram í sitt hvoru lagi séu þeir að afhenda Sjálfstæðisflokknum völdin er verið að grafa undan möguleikum okkar og afhenda Íhaldinu borgina. Það er ábyrgðarhlutur sem raunverulegir félagshyggjumenn geta ekki leyft sér. Félagshyggjuöflin í Reykjavík mega hvorki leyfa sér uppgjöf né daður við Íhaldið. Staðreyndin er sú að með því að snúa bökum saman höfum við möguleika á að halda borginni. Allt er nú undir okkur sjálfum komið. Sá veldur sem á heldur.
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun
Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar
Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun