Fjörugt en formúlubundið tvíeyki
The Hitman's Bodyguard er klárt dæmi um bíómynd sem væri argasta tímasóun ef lykildúóið á skjánum smylli ekki saman.
Gagnrýni
Gagnrýni á kvikmyndum, bókmenntum, tónlist, leikhúsverkum og fleiru.
Jóhann Sebastian Hersch, ha?
Frábær flutningur og tónlist, en bilun í hljóðkerfi varpaði skugga á.
Turninn sem féll áður en hann var risinn
Kvikmyndir byggðar á bókum Stephens King eru næstum því heill bíógeiri út af fyrir sig. Útkomurnar hafa verið eins fjölbreyttar og þær hafa verið misjafnar að gæðum.
Norðurljós í Norðurljósum
Lífleg tónlist og frábær hljóðfæraleikur; einkar skemmtilegir tónleikar.
Góð lög, verri flutningur
Góðar lagasmíðar, en einhæfar útsetningar og flatur söngur olli vonbrigðum á upphafstónleikum Djasshátíðar Reykjavíkur.
Öðruvísi og skaðvænleg
Áhrifarík og sérstök en á köflum dálítið þreytandi frásögn af óhugnanlegri veröld.
Enginn venjulegur söngur og hrífandi víóluleikur
Meistaralegur söngur og hrífandi víóluleikur, áhugavert verkefnaval.
Fjörugt ferðalag um hugmyndaheim og samfélag
Bráðskemmtilegt ferðalag um samfélag og samtíma höfundar sem á framtíðina fyrir sér.
Magnþrungin saga hetjudáða og kraftaverka
Nafnið Christopher Nolan er í dag löngu orðið að tákni um ákveðin gæði. Þessi breski leikstjóri og handritshöfundur er á meðal þeirra fremstu í sínu fagi þegar markmiðið er að tvinna saman hugmyndaríkar spennusögur eða öflugt sjónarspil við marglaga efnivið sem sækir oft í athyglisverð þemu.
Frjótt ímyndunarafl, fullkomin tækni
Einhverjir bestu djasstónleikar sem hér hafa verið haldnir.
Klisjur sem virkuðu
Mínímalísk tónlist, væmin og klisjukennd en snyrtilega sett fram; flutningurinn var magnaður og útsetningarnar flottar.
Stórkostlegur endir á flottum þríleik
Tæp fimmtíu ár eru liðin frá því að upprunalega Apaplánetu-myndin með Charlton Heston leit dagsins ljós. Það sem byrjaði í fyrstu sem sjálfstæð aðlögun á skáldsögu höfundarins Pierre Boulle varð fljótt að vinsælum myndaflokki, sem hefur þróast merkilega síðan þá, rétt eins og tæknin og aðferðirnar sem hafa farið í það að gæða apana lífi.
Söngkonan geiflaði sig og gretti
Glæsilegir tónleikar með mögnuðum söng og flottri tónlist.
Eitthvað sem gerir okkur að því sem við erum
Virkilega forvitnileg, en ekki gallalaus, fyrsta bók höfundar sem spennandi verður að fylgjast með í framtíðinni.
Skemmtilegur ferðafélagi
Margar áhugaverðar og skemmtilegar sögur en aðrar síðri en heildin þó tilvalinn ferðafélagi í sumar.
Massakeyrsla, mjúkur töffari og trufluð tónlist
Stílísk úrvinnsla, rjúkandi orka, flottir leikarar og æðisleg stemning. Erfitt verður að finna ferskari mynd í sumar.
Langar raðir flytjenda og tónleikagesta
Lokatónleikar Reykjavík Midsummer Music voru líflegir og áheyrilegir.
Stundum heppin, stundum ekki
Verk með nokkrum útvörpum eftir John Cage og spuni Davíðs Þórs Jónssonar kom ágætlega út, en annað ekki.
Upphafin andakt, en líka spenna og fjör
Tvö píanó saman hljómuðu ekki sérlega skýrt, en flest annað var skemmtilegt og verk eftir Arvo Pärt voru guðdómleg.
Undir áhrifum ástar og „eitís“-tónlistar
Segja má að Sing Street sé afbragðsdæmi um hvernig skal gera klisjukennda sögu ferska, enda mynd sem geislar af mikilli hlýju, bjartsýni og ást á tónlistarsköpun þannig að það verður erfitt að standast unglinga- og nostalgíutöfra hennar.
Valdið man framtíðina
Vel skrifuð, einföld en sterk skáldsaga sem spyr margra og áleitinna spurninga.
Óvænt tilþrif, oftast spennandi
Þrátt fyrir slæma byrjun var þetta áhugaverð og metnaðarfull dagskrá.
Yfirnáttúrulegur kjánahrollur
Í The Mummy er frásögnin ekki bara þvæld heldur hefur leikstjórinn enga hugmynd um hvaða takmark hann hefur sett sér; hvort myndin eigi að vera spennutryllir, gamansöm hrollvekja, ævintýraleg ástarsaga eða löng stikla fyrir komandi stefnur og strauma í þessum Dark Universe myndabálki.
Einfalt líf í flóknum heimi
Einföld en áhrifarík og vel skrifuð frásögn sem á fullt erindi við samtímann.
Talnaspeki og táknfræði í h-moll messu Bachs
Flutningurinn á h-moll messu Bachs var hinn skemmtilegasti.
Undrakonan harða og söguklisjurnar
Súr er tilhugsunin um að komið sé árið 2017 og enn þá hafi ekki verið gerð framúrskarandi ofurhetjumynd með kvenpersónu í burðarhlutverki. Eins er furðulegt að tekið hefur þetta langan tíma að fá Wonder Woman á bíótjaldið, miðað við vinsældir hennar og "legasíu“. Að vísu stendur DC-teymið sig strax betur en keppinautarnir hjá Marvel-stúdíóinu, sem getið hefur af sér heilar fimmtán bíómyndir án þess að hafa konu í lykilfókus.
Fjörugir sjóræningjar í þreyttum endurtekningum
Peningurinn sést allur á tjaldinu og myndin á sína spretti, en Depp og félagar endurvinna gamlar formúlur og virðast ekki sjá að bestu dagar Jacks Sparrow eru löngu liðnir.
Aftur og aftur og enn á ný
Langdregnir tónleikar með afar misjafnri tónlist.
Mest lesið
