Orðin tóm Magnús Guðmundsson skrifar 29. janúar 2018 07:00 Mál unga flóttamannsins sem varð fyrir hrottafenginni líkamsárás á Litla-Hrauni af hálfu nokkurra fanga er íslenskum stjórnvöldum til háborinnar skammar. Allt frá árinu 2016 þegar drengurinn kom hingað til lands ásamt félaga sínum, báðir börn og fylgdarlausir hælisleitendur, hefur hann mátt þola óviðunandi framgöngu af hálfu íslenska ríkisins. Framgöngu sem dregur upp mynd af okkur sem þjóð sem þarf að horfast í augu við eigin fordóma, slælega framgöngu í málefnum hælisleitenda og innflytjenda og gera í kjölfarið róttækar breytingar til betri vegar. Raunasaga drengsins sem varð fyrir líkamsárásinni á Litla-Hrauni verður ekki rakin hér í smáatriðum. Upp úr stendur þó að hann var látinn sæta aldursgreiningu á tönnum, sem er eitthvað sem mannréttindasamtök hafa lagst eindregið gegn enda niðurstöður óáreiðanlegar, en í kjölfarið var ákveðið að hann fengi að njóta vafans. Slík varð þó ekki raunin þegar á hólminn var komið heilu ári síðar og voru drengnum þá gefnir 30 dagar til þess að koma sér úr landi eða að öðrum kosti vera sendur aftur til Marokkó í lögreglufylgd. Afleiðingin var sú að drengurinn endaði örvinglaður og auralaus á götunni og reyndi ítrekað að komast um borð í skip á leið til Kanada. Í framhaldi var drengurinn svo hnepptur í gæsluvarðhald og loks vistaður innan um harðsvíraða glæpamenn á Litla-Hrauni þar sem hann varð fyrir hrottalegri líkamsárás í síðustu viku. Talið er að árásin hafi átt sér stað annaðhvort vegna kynþáttahaturs eða þess að drengurinn var vistaður á deild fyrir kynferðisbrotamenn. Hvort sem er rétt, þá er ljóst að vistunin var á ábyrgð íslenskra stjórnvalda sem einfaldlega virðast of oft fótumtroða mannréttindi þeirra sem hingað leita og minna mega sín í krafti regluverksins. Við getum rétt byrjað að ímynda okkur hver væru viðbrögð íslensks samfélags og íslenskra stjórnvalda ef mannréttindi íslensks ungmennis væru fótumtroðin á erlendri grund með sambærilegum afleiðingum. Við hljótum að þurfa að finna hjá okkur hugrekki til að skoða þessi mál út frá því þeim möguleika að í sporum drengsins stæði einhver okkur nákominn, ættingi eða ástvinur. Ef ekki, þá er allt tal um mannvirðingu og náungakærleik ekkert annað en orðin tóm og merkingarlaust hjal á tyllidögum. Það er fátt sem segir meira um það hvaða mann við höfum að geyma en framkoma okkar gagnvart öðrum og þá ekki síst þeim sem standa höllum fæti. Einhver kann þá að segja að við eigum að byrja á því að gæta að lífsskilyrðum og réttindum þeirra sem hér búa. En að halda því að fram að það fríi okkur ábyrgð gagnvart þeim sem hingað leita skjóls er hreint út sagt galið, ef ekki beinlínis vitnisburður um mannvonsku. Ójöfnuðurinn á Íslandi fríar okkur ekki undan alþjóðlegum sáttmálum um mannréttindi eða öðrum skuldbindingum sem krefja okkur um að koma fram við fólk með mannsæmandi hætti. Aldrei og án undantekninga.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 29. janúar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Magnús Guðmundsson Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun
Mál unga flóttamannsins sem varð fyrir hrottafenginni líkamsárás á Litla-Hrauni af hálfu nokkurra fanga er íslenskum stjórnvöldum til háborinnar skammar. Allt frá árinu 2016 þegar drengurinn kom hingað til lands ásamt félaga sínum, báðir börn og fylgdarlausir hælisleitendur, hefur hann mátt þola óviðunandi framgöngu af hálfu íslenska ríkisins. Framgöngu sem dregur upp mynd af okkur sem þjóð sem þarf að horfast í augu við eigin fordóma, slælega framgöngu í málefnum hælisleitenda og innflytjenda og gera í kjölfarið róttækar breytingar til betri vegar. Raunasaga drengsins sem varð fyrir líkamsárásinni á Litla-Hrauni verður ekki rakin hér í smáatriðum. Upp úr stendur þó að hann var látinn sæta aldursgreiningu á tönnum, sem er eitthvað sem mannréttindasamtök hafa lagst eindregið gegn enda niðurstöður óáreiðanlegar, en í kjölfarið var ákveðið að hann fengi að njóta vafans. Slík varð þó ekki raunin þegar á hólminn var komið heilu ári síðar og voru drengnum þá gefnir 30 dagar til þess að koma sér úr landi eða að öðrum kosti vera sendur aftur til Marokkó í lögreglufylgd. Afleiðingin var sú að drengurinn endaði örvinglaður og auralaus á götunni og reyndi ítrekað að komast um borð í skip á leið til Kanada. Í framhaldi var drengurinn svo hnepptur í gæsluvarðhald og loks vistaður innan um harðsvíraða glæpamenn á Litla-Hrauni þar sem hann varð fyrir hrottalegri líkamsárás í síðustu viku. Talið er að árásin hafi átt sér stað annaðhvort vegna kynþáttahaturs eða þess að drengurinn var vistaður á deild fyrir kynferðisbrotamenn. Hvort sem er rétt, þá er ljóst að vistunin var á ábyrgð íslenskra stjórnvalda sem einfaldlega virðast of oft fótumtroða mannréttindi þeirra sem hingað leita og minna mega sín í krafti regluverksins. Við getum rétt byrjað að ímynda okkur hver væru viðbrögð íslensks samfélags og íslenskra stjórnvalda ef mannréttindi íslensks ungmennis væru fótumtroðin á erlendri grund með sambærilegum afleiðingum. Við hljótum að þurfa að finna hjá okkur hugrekki til að skoða þessi mál út frá því þeim möguleika að í sporum drengsins stæði einhver okkur nákominn, ættingi eða ástvinur. Ef ekki, þá er allt tal um mannvirðingu og náungakærleik ekkert annað en orðin tóm og merkingarlaust hjal á tyllidögum. Það er fátt sem segir meira um það hvaða mann við höfum að geyma en framkoma okkar gagnvart öðrum og þá ekki síst þeim sem standa höllum fæti. Einhver kann þá að segja að við eigum að byrja á því að gæta að lífsskilyrðum og réttindum þeirra sem hér búa. En að halda því að fram að það fríi okkur ábyrgð gagnvart þeim sem hingað leita skjóls er hreint út sagt galið, ef ekki beinlínis vitnisburður um mannvonsku. Ójöfnuðurinn á Íslandi fríar okkur ekki undan alþjóðlegum sáttmálum um mannréttindi eða öðrum skuldbindingum sem krefja okkur um að koma fram við fólk með mannsæmandi hætti. Aldrei og án undantekninga.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 29. janúar.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun