Lög um brókun nr. 4/2018 Jóhann Óli Eiðsson skrifar 16. mars 2017 07:00 Það er langt síðan opinber smánun og líkamlegar refsingar voru lagðar niður hér á landi og er það vel að stærstum hluta. Þó eru til undantekningar frá því. Á ýmsum sviðum samfélagsins hefur ríkisvaldinu mistekist að viðhalda reglu. Frávikin eru ekki slík að þau falli inn í réttarkerfi dagsins í dag en þau mætti leysa auðveldlega með vinalegri brókun. Hér á landi hefur löngum verið vöntun á lagaramma utan um hvenær á og hvenær má bróka einstakling. Tökum dæmi. Hópur fólks tekur víkingaklappið ekki í tengslum við kappleik í íþróttum. Væru þessi mál í röð og reglu ætti fólki í nágrenninu að renna blóðið til skyldunnar, stöðva þessa fáránlegu hegðun, ganga að hópnum og bróka hvern og einn fyrir þátttöku hans í athæfinu. Í slíku tilfelli ætti það að vera samfélagsleg skylda að bróka náungann. Í öðrum atvikum gætirðu haft val um það. Tökum dæmi. Verðirðu vitni að því að einhver teppir umferð á vinstri akrein ættir þú að mega taka niður númerið, fletta upp eigandanum og mæta heim til hans og bróka hann. Aðrir hlutir sem ættu að réttlæta brókun eru til að mynda að smjatta, segja „víst að“ í stað „fyrst að“, að tala hátt í bíó eða á tónleikum, að senda storysnöpp, að flokka ekki rusl, að hlusta á U2, að geyma símann í beltishulstri og að vera með kveikt á takkahljóðinu í símanum. Og auðvitað að skeyta ekki um að bróka einhvern fyrir brókunarvert athæfi. Það hljóta allir að sjá að hér er þjóðþrifamál á ferðinni. Tökum höndum saman, grípum í nærbuxnastreng samborgarans þegar það á við og kippum. Gerum Ísland stórkostlegt á ný.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Óli Eiðsson Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun
Það er langt síðan opinber smánun og líkamlegar refsingar voru lagðar niður hér á landi og er það vel að stærstum hluta. Þó eru til undantekningar frá því. Á ýmsum sviðum samfélagsins hefur ríkisvaldinu mistekist að viðhalda reglu. Frávikin eru ekki slík að þau falli inn í réttarkerfi dagsins í dag en þau mætti leysa auðveldlega með vinalegri brókun. Hér á landi hefur löngum verið vöntun á lagaramma utan um hvenær á og hvenær má bróka einstakling. Tökum dæmi. Hópur fólks tekur víkingaklappið ekki í tengslum við kappleik í íþróttum. Væru þessi mál í röð og reglu ætti fólki í nágrenninu að renna blóðið til skyldunnar, stöðva þessa fáránlegu hegðun, ganga að hópnum og bróka hvern og einn fyrir þátttöku hans í athæfinu. Í slíku tilfelli ætti það að vera samfélagsleg skylda að bróka náungann. Í öðrum atvikum gætirðu haft val um það. Tökum dæmi. Verðirðu vitni að því að einhver teppir umferð á vinstri akrein ættir þú að mega taka niður númerið, fletta upp eigandanum og mæta heim til hans og bróka hann. Aðrir hlutir sem ættu að réttlæta brókun eru til að mynda að smjatta, segja „víst að“ í stað „fyrst að“, að tala hátt í bíó eða á tónleikum, að senda storysnöpp, að flokka ekki rusl, að hlusta á U2, að geyma símann í beltishulstri og að vera með kveikt á takkahljóðinu í símanum. Og auðvitað að skeyta ekki um að bróka einhvern fyrir brókunarvert athæfi. Það hljóta allir að sjá að hér er þjóðþrifamál á ferðinni. Tökum höndum saman, grípum í nærbuxnastreng samborgarans þegar það á við og kippum. Gerum Ísland stórkostlegt á ný.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.