Sektarsæla Jóhann Óli Eiðsson skrifar 24. janúar 2017 00:00 Það hefur löngum fylgt manninum að vera upptekinn af því hvað aðrir hugsa um hann. Við pössum upp á hvernig við klæðum okkur, högum okkur og hvernig við lítum út á samfélagsmiðlum. Gerum allt sem við getum til að velta ekki eplakörfunni. Þessi meginregla er að sjálfsögðu háð ýmsum undantekningum. Sú allra veigamesta er kennd við sektarsælu, alþekkt heilkenni sem hrjáir okkur flest. Þegar þú fílar eitthvað sem enginn má vita að þú fílar. Það undarlegasta við þetta allt saman er að innst inni langar okkur að segja öðrum frá sektarsælunni. Hver kannast til dæmis ekki við að segjast ætla að klæða sig í hlýrabol, horfa á Die Hard og drekka bjór en í raun endar kvöldið á freyðibaði, Pitch Perfect og hvítvíni? Eða setja Spotify á „private“ því þú vilt ekki að umheimurinn viti að þú hlustar reglulega á Boten Anna með Basshunter, Angels með Robbie Williams eða Always með Erasure? Ég legg til að við höldum árlega upp á dag sektarsælunnar. Einn dag á ári er bannað að dæma fólk fyrir að hlusta á tónlist sem dagsdaglega er fordæmd. Kvikmyndahúsin sýni kvikmyndir sem allir horfa á reglulega en enginn viðurkennir að horfa á. Alþingismenn, ég er að horfa á ykkur. Við hefðum öll gott af löggiltum frídegi í skammdeginu þar sem hömluleysi ríkir í þessum efnum. Ég held að við hefðum öll gott af því, jafnt einstaklingar og þjóðin í heild. P.S. Lagalistinn fyrir þessi skrif samanstóð af Britney, Jordin Sparks, Cher, Phil Collins og mislélegu handboltarokki. Dæmið mig. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Óli Eiðsson Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson Skoðun
Það hefur löngum fylgt manninum að vera upptekinn af því hvað aðrir hugsa um hann. Við pössum upp á hvernig við klæðum okkur, högum okkur og hvernig við lítum út á samfélagsmiðlum. Gerum allt sem við getum til að velta ekki eplakörfunni. Þessi meginregla er að sjálfsögðu háð ýmsum undantekningum. Sú allra veigamesta er kennd við sektarsælu, alþekkt heilkenni sem hrjáir okkur flest. Þegar þú fílar eitthvað sem enginn má vita að þú fílar. Það undarlegasta við þetta allt saman er að innst inni langar okkur að segja öðrum frá sektarsælunni. Hver kannast til dæmis ekki við að segjast ætla að klæða sig í hlýrabol, horfa á Die Hard og drekka bjór en í raun endar kvöldið á freyðibaði, Pitch Perfect og hvítvíni? Eða setja Spotify á „private“ því þú vilt ekki að umheimurinn viti að þú hlustar reglulega á Boten Anna með Basshunter, Angels með Robbie Williams eða Always með Erasure? Ég legg til að við höldum árlega upp á dag sektarsælunnar. Einn dag á ári er bannað að dæma fólk fyrir að hlusta á tónlist sem dagsdaglega er fordæmd. Kvikmyndahúsin sýni kvikmyndir sem allir horfa á reglulega en enginn viðurkennir að horfa á. Alþingismenn, ég er að horfa á ykkur. Við hefðum öll gott af löggiltum frídegi í skammdeginu þar sem hömluleysi ríkir í þessum efnum. Ég held að við hefðum öll gott af því, jafnt einstaklingar og þjóðin í heild. P.S. Lagalistinn fyrir þessi skrif samanstóð af Britney, Jordin Sparks, Cher, Phil Collins og mislélegu handboltarokki. Dæmið mig. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun