Ítalía gæti vel orðið næsti höfuðverkur ESB Lars Christensen skrifar 6. júlí 2016 10:00 Fjármálamarkaðir heimsins virðast vera að ná sér eftir fyrsta áfallið vegna niðurstöðunnar úr þjóðaratkvæðagreiðslu Breta um Evrópusambandið og þótt ESB-kerfið sé greinilega enn í sjokki eftir Brexit-ákvörðunina er greinilegt að fjármálamarkaðir heimsins virðast hafa náð jafnvægi eftir skammvinnt krampaflog. Hvað varðar Evrópusambandið er hins vegar alltof snemmt að álykta að við séum laus allra mála. Reyndar gæti verið að Brexit sé ekki stærsta áhyggjuefni ESB. Næsta stóra áhyggjuefni gæti verið Ítalía.Ítalía – 15 ár án hagvaxtar Ítalía er án nokkurs vafa eitt af þeim hagkerfum í Evrópu sem hafa staðið sig langverst síðasta áratuginn. Undanfarið hefur ótti vegna ástands ítalska bankageirans enn á ný komið upp á yfirborðið og í kjölfar Brexit-krísunnar hefur ítalski forsætisráðherrann Matteo Renzi lagt til meiri háttar björgunaraðgerðir fyrir ítalska bankageirann. En slíkar áætlanir myndu sennilega stangast á við nýjar reglur ESB sem þýða í raun að slíkar björgunaraðgerðir skuli fyrst og fremst fjármagnaðar af sparifjáreigendum og lánardrottnum frekar en skattgreiðendum, svo að í bili lítur úr fyrir að Renzi geti ekki fengið samþykki frá ESB fyrir nýjum bankabjörgunarpakka. Það breytir hins vegar ekki þeirri staðreynd að ítölsku bankarnir eru í alvarlegum vanda og að hlutabréf í ítölskum bönkum hafa rýrnað um meira en helming að verðgildi á þessu ári. Vandamál ítalska bankageirans hefur lítið með Brexit-kosninguna að gera. Ítalski bankageirinn er í vanda af sömu ástæðu og ítölsk ríkisfjármál eru í klandri – skortur á hagvexti. Þannig hefur ekki orðið neinn raunverulegur bati í ítalska hagkerfinu síðan 2008. Raunar er verg landsframleiðsla núna að raunvirði næstum 10% minni en hún var í upphafi árs 2008 og það sem er jafnvel enn verra – raunvirði vergrar landsframleiðslu er núna það sama og það var fyrir 15 árum. Fimmtán ár án hagvaxtar – það er raunveruleiki ítalska hagkerfisins. Það eru ýmsar ástæður fyrir hagvaxtarleysi Ítalíu. Ein er sú staðreynd að Ítalía er í myntbandalagi – evrusvæðinu – sem landið hefði aldrei átt að ganga í. Hin djúpa kreppa á Ítalíu krefst mikillar slökunar á peningamálastefnu – það er að segja Ítalía þarfnast mun veikari „líru“, en Ítalía hefur ekki lengur líruna og þess vegna eru peningamarkaðsskilyrðin of stíf fyrir Ítalíu. Auk þess er Ítalía þjökuð af alvarlegum kerfisvandamálum – til dæmis stífum vinnumarkaðsreglum og neikvæðri mannfjöldaþróun. Afleiðingin er sú að útlitið er býsna dökkt hvað hagvöxt varðar. Og þótt hagvöxtur hafi aðeins tekið við sér síðasta árið er ekki hægt að segja að hann sé tilkomumikill og nýjasti órói á mörkuðunum hefur sennilega skaðað ítalskan hagvöxt enn frekar og Ítalía gæti auðveldlega lent í samdrætti á ný á komandi mánuðum ef bankavandamálin stigmagnast. Á meðan enginn hagvöxtur er til staðar er erfitt að sjá að skuldir einstaklinga og hins opinbera lækki að nokkru marki og þess vegna er mjög líklegt að við munum fljótlega sjá endurnýjaðar áhyggjur af bæði ítalska bankageiranum og ríkisfjármálum. Þess vegna gæti næsti höfuðverkur Evrópusambandsins vel orðið Ítalía. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brexit Lars Christensen Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun
Fjármálamarkaðir heimsins virðast vera að ná sér eftir fyrsta áfallið vegna niðurstöðunnar úr þjóðaratkvæðagreiðslu Breta um Evrópusambandið og þótt ESB-kerfið sé greinilega enn í sjokki eftir Brexit-ákvörðunina er greinilegt að fjármálamarkaðir heimsins virðast hafa náð jafnvægi eftir skammvinnt krampaflog. Hvað varðar Evrópusambandið er hins vegar alltof snemmt að álykta að við séum laus allra mála. Reyndar gæti verið að Brexit sé ekki stærsta áhyggjuefni ESB. Næsta stóra áhyggjuefni gæti verið Ítalía.Ítalía – 15 ár án hagvaxtar Ítalía er án nokkurs vafa eitt af þeim hagkerfum í Evrópu sem hafa staðið sig langverst síðasta áratuginn. Undanfarið hefur ótti vegna ástands ítalska bankageirans enn á ný komið upp á yfirborðið og í kjölfar Brexit-krísunnar hefur ítalski forsætisráðherrann Matteo Renzi lagt til meiri háttar björgunaraðgerðir fyrir ítalska bankageirann. En slíkar áætlanir myndu sennilega stangast á við nýjar reglur ESB sem þýða í raun að slíkar björgunaraðgerðir skuli fyrst og fremst fjármagnaðar af sparifjáreigendum og lánardrottnum frekar en skattgreiðendum, svo að í bili lítur úr fyrir að Renzi geti ekki fengið samþykki frá ESB fyrir nýjum bankabjörgunarpakka. Það breytir hins vegar ekki þeirri staðreynd að ítölsku bankarnir eru í alvarlegum vanda og að hlutabréf í ítölskum bönkum hafa rýrnað um meira en helming að verðgildi á þessu ári. Vandamál ítalska bankageirans hefur lítið með Brexit-kosninguna að gera. Ítalski bankageirinn er í vanda af sömu ástæðu og ítölsk ríkisfjármál eru í klandri – skortur á hagvexti. Þannig hefur ekki orðið neinn raunverulegur bati í ítalska hagkerfinu síðan 2008. Raunar er verg landsframleiðsla núna að raunvirði næstum 10% minni en hún var í upphafi árs 2008 og það sem er jafnvel enn verra – raunvirði vergrar landsframleiðslu er núna það sama og það var fyrir 15 árum. Fimmtán ár án hagvaxtar – það er raunveruleiki ítalska hagkerfisins. Það eru ýmsar ástæður fyrir hagvaxtarleysi Ítalíu. Ein er sú staðreynd að Ítalía er í myntbandalagi – evrusvæðinu – sem landið hefði aldrei átt að ganga í. Hin djúpa kreppa á Ítalíu krefst mikillar slökunar á peningamálastefnu – það er að segja Ítalía þarfnast mun veikari „líru“, en Ítalía hefur ekki lengur líruna og þess vegna eru peningamarkaðsskilyrðin of stíf fyrir Ítalíu. Auk þess er Ítalía þjökuð af alvarlegum kerfisvandamálum – til dæmis stífum vinnumarkaðsreglum og neikvæðri mannfjöldaþróun. Afleiðingin er sú að útlitið er býsna dökkt hvað hagvöxt varðar. Og þótt hagvöxtur hafi aðeins tekið við sér síðasta árið er ekki hægt að segja að hann sé tilkomumikill og nýjasti órói á mörkuðunum hefur sennilega skaðað ítalskan hagvöxt enn frekar og Ítalía gæti auðveldlega lent í samdrætti á ný á komandi mánuðum ef bankavandamálin stigmagnast. Á meðan enginn hagvöxtur er til staðar er erfitt að sjá að skuldir einstaklinga og hins opinbera lækki að nokkru marki og þess vegna er mjög líklegt að við munum fljótlega sjá endurnýjaðar áhyggjur af bæði ítalska bankageiranum og ríkisfjármálum. Þess vegna gæti næsti höfuðverkur Evrópusambandsins vel orðið Ítalía.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun