Ísland í hundana Kolbeinn Tumi Daðason skrifar 11. júlí 2014 07:00 Þegar ég var barn og unglingur voru hundar eitthvað sem ég þekkti ekki. Fjölskylda vinar míns átti hund, einn frændi í fjölskyldunni átti hund í nokkur ár en þar með var það upptalið. Fyrir vikið leið mér aldrei vel í návist hunda og var í rauninni smeykur við þá. Þrjú ár í Bandaríkjunum breyttu öllu. Þá loksins skildi ég frasann um „besta vin mannsins“. Úti eiga nánast allir hunda og í sumum fjölskyldum er hundurinn jafngildur fjölskyldumeðlimur og aðrir. Foreldrar vinar míns greiddu milljónir til þess að eldgamall og elskaður hundurinn kæmist í aðgerð til að lengja líf hans lítillega. Hundaeigendur vita þetta auðvitað en fyrir mig var magnað að komast upp á lagið með hunda, kunna að meta félagsskap þeirra og vera byrjaður að opna á þann möguleika að eignast hund einn daginn. Það er til verri tilhugsun en sú að koma heim eftir langan vinnudag vitandi að þar bíður einn eldhress sem finnst alltaf gaman að sjá þig. Krílin mín tvö eru á leið vestur um haf með móður sinni í næstu viku að hitta ömmu sína og afa en líka hundana. Tvo eldhressa leikfélaga sem eru tilbúnir í eltingaleik frá morgni til kvölds. Ég ætla að verða búinn að undirbúa svör fyrir spurninguna „pabbi, af hverju eigum við ekki hund?“ þegar krakkarnir snúa aftur eftir þrjár vikur. Hundalaus höfum við sem betur fer tækifæri til að umgangast hunda hér heima enda hefur þeim fjölgað gríðarlega undanfarin ár. Þegar vel viðrar finnst okkur fátt skemmtilegra en að fara á útivistarsvæði þar sem hundaeigendur, sem betur fer, brjóta lögin. Þeir sleppa hundunum lausum sem fá að leika sér og krakkarnir með. Á meðan ég hefði hangið kjökrandi í fangi mömmu af ótta við hundana eiga hundavanir krakkarnir mínir þess kost að njóta samveru við ferfætlingana. Þær samverustundir eru ávísun á bros og hlátur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Tumi Daðason Mest lesið Getur Sturlunga snúið aftur? Leifur B. Dagfinnsson Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson Skoðun Mælt fyrir miklum kjarabótum öryrkja og aldraðra Inga Sæland Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun „Þessu er alltaf lofað fyrir kosningar en alltaf svikið“ Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson Skoðun Liðveisla fyrir öll Atli Már Haraldsson Skoðun
Þegar ég var barn og unglingur voru hundar eitthvað sem ég þekkti ekki. Fjölskylda vinar míns átti hund, einn frændi í fjölskyldunni átti hund í nokkur ár en þar með var það upptalið. Fyrir vikið leið mér aldrei vel í návist hunda og var í rauninni smeykur við þá. Þrjú ár í Bandaríkjunum breyttu öllu. Þá loksins skildi ég frasann um „besta vin mannsins“. Úti eiga nánast allir hunda og í sumum fjölskyldum er hundurinn jafngildur fjölskyldumeðlimur og aðrir. Foreldrar vinar míns greiddu milljónir til þess að eldgamall og elskaður hundurinn kæmist í aðgerð til að lengja líf hans lítillega. Hundaeigendur vita þetta auðvitað en fyrir mig var magnað að komast upp á lagið með hunda, kunna að meta félagsskap þeirra og vera byrjaður að opna á þann möguleika að eignast hund einn daginn. Það er til verri tilhugsun en sú að koma heim eftir langan vinnudag vitandi að þar bíður einn eldhress sem finnst alltaf gaman að sjá þig. Krílin mín tvö eru á leið vestur um haf með móður sinni í næstu viku að hitta ömmu sína og afa en líka hundana. Tvo eldhressa leikfélaga sem eru tilbúnir í eltingaleik frá morgni til kvölds. Ég ætla að verða búinn að undirbúa svör fyrir spurninguna „pabbi, af hverju eigum við ekki hund?“ þegar krakkarnir snúa aftur eftir þrjár vikur. Hundalaus höfum við sem betur fer tækifæri til að umgangast hunda hér heima enda hefur þeim fjölgað gríðarlega undanfarin ár. Þegar vel viðrar finnst okkur fátt skemmtilegra en að fara á útivistarsvæði þar sem hundaeigendur, sem betur fer, brjóta lögin. Þeir sleppa hundunum lausum sem fá að leika sér og krakkarnir með. Á meðan ég hefði hangið kjökrandi í fangi mömmu af ótta við hundana eiga hundavanir krakkarnir mínir þess kost að njóta samveru við ferfætlingana. Þær samverustundir eru ávísun á bros og hlátur.
Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun
Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum Skoðun
Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir Skoðun
Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun
Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum Skoðun
Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir Skoðun