<3 Beggi í Sóldögg Snærós Sindradóttir skrifar 19. apríl 2014 07:00 Árið 1999 fékk ég, sjö ára gömul, að fara á barnaball með Sóldögg í Sjallanum á Akureyri. Þetta var í fyrsta og eina skiptið sem ég kom inn á Sjallann og spennan var mikil því útvarpi og dagblöðum hafði tekist að stimpla það inn í huga barnsins að Sjallinn væri goðsagnakenndur staður. Mekka íslenskrar stuðmenningar. Ég fór í fylgd barnapíu sem ég man ómögulega hvað heitir. Ég man heldur ekki hvað hún var gömul en hún var yngri en mamma og eldri en ég og það var nóg til þess að ég leit upp til hennar. Mér leiddust tónleikarnir. Sóldögg hafði ekki enn gefið út lagið Svört sól sem átti eftir að verða einkennislag sumarsins sem ég varð ellefu ára og er besta lag sveitarinnar til þessa. Bergsveinn Arilíusson söngvari var frekar mikið nobody í mínum huga og upplifunin var öll frekar klén. Sjallinn reyndist dimmur og leiðinlegur staður með óspennandi sjoppu og lélegu fatahengi. Þegar komið var heim í kommúnuna sem við bjuggum í á Helgamagrastræti lýsti barnapían því fyrir mömmu hvernig Beggi hefði ítrekað horft djúpt í augu hennar meðan á tónleikunum stóð (hún var jú höfðinu hærri en öll börnin í salnum) og að hann væri kynþokkafullur bangsi. Það var nóg til að snúa augnablikinu á hvolf. Bergsveinn Arilíusson var guð. Ég hef aldrei náð að hrista af mér Begga í Sóldögg. Hjartað í mér tekur kipp þegar hann á comeback í ljósvakamiðlunum. Ég fylltist djúpstæðum vonbrigðum þegar hann gaf út sólóplötuna September, árið 2005, því hún var leiðinleg. Ég íhugaði að kaupa mér miða á þjóðhátíð í Eyjum þegar fréttist að hann myndi koma þar fram. Ég hef tekið í höndina á bestu fótboltamönnum Englands, hitt fræga Hollywoodleikara og notað einkavask Micks Jagger án þess að svitna á efri vörinni. En ef það kemur að því að hitta Begga í Sóldögg mun ég verða sjö ára aftur og titrandi röddu segja feimnislega: Má ég fá eiginhandaráritun? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snærós Sindradóttir Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Árið 1999 fékk ég, sjö ára gömul, að fara á barnaball með Sóldögg í Sjallanum á Akureyri. Þetta var í fyrsta og eina skiptið sem ég kom inn á Sjallann og spennan var mikil því útvarpi og dagblöðum hafði tekist að stimpla það inn í huga barnsins að Sjallinn væri goðsagnakenndur staður. Mekka íslenskrar stuðmenningar. Ég fór í fylgd barnapíu sem ég man ómögulega hvað heitir. Ég man heldur ekki hvað hún var gömul en hún var yngri en mamma og eldri en ég og það var nóg til þess að ég leit upp til hennar. Mér leiddust tónleikarnir. Sóldögg hafði ekki enn gefið út lagið Svört sól sem átti eftir að verða einkennislag sumarsins sem ég varð ellefu ára og er besta lag sveitarinnar til þessa. Bergsveinn Arilíusson söngvari var frekar mikið nobody í mínum huga og upplifunin var öll frekar klén. Sjallinn reyndist dimmur og leiðinlegur staður með óspennandi sjoppu og lélegu fatahengi. Þegar komið var heim í kommúnuna sem við bjuggum í á Helgamagrastræti lýsti barnapían því fyrir mömmu hvernig Beggi hefði ítrekað horft djúpt í augu hennar meðan á tónleikunum stóð (hún var jú höfðinu hærri en öll börnin í salnum) og að hann væri kynþokkafullur bangsi. Það var nóg til að snúa augnablikinu á hvolf. Bergsveinn Arilíusson var guð. Ég hef aldrei náð að hrista af mér Begga í Sóldögg. Hjartað í mér tekur kipp þegar hann á comeback í ljósvakamiðlunum. Ég fylltist djúpstæðum vonbrigðum þegar hann gaf út sólóplötuna September, árið 2005, því hún var leiðinleg. Ég íhugaði að kaupa mér miða á þjóðhátíð í Eyjum þegar fréttist að hann myndi koma þar fram. Ég hef tekið í höndina á bestu fótboltamönnum Englands, hitt fræga Hollywoodleikara og notað einkavask Micks Jagger án þess að svitna á efri vörinni. En ef það kemur að því að hitta Begga í Sóldögg mun ég verða sjö ára aftur og titrandi röddu segja feimnislega: Má ég fá eiginhandaráritun?
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun