Segulbandstæki selt í óþökk eiganda

Sá fáheyrði atburður átti sér stað nú á dögunum, að fingralangur nískupúki komst yfir forláta segulbandstæki, sem hann svo seldi að eigandanum forspurðum. 

Atburðinn átti sér stað á flóamarkaði sem haldinn var á Eiðistorgi við Seltjarnarnes um helgina. 

Aðdragandi málsins var sá að eigandi segulbandstækisins var ásamt fingralanga nískupúkanum með sölubás á umræddum flóamarkaði og var þar boðið upp á ýmsan varning sem hafði daginn áður verið tíndur til úr geymslum þeirra beggja.

Eigandi segulbandstækisins mætti á markaðinn með glæsilegar hljómflutningsgræjur sem höfðu verið framleiddar af japanska tæknifrumkvöðlinum Sony á síðasta áratug 20. aldar. 

Hljómflutningsgræjurnar samanstóðu af magnara með innbyggðu útvarpi, geislaspilara og tvöföldu kassettutæki. 

Græjurnar hugðist eigandinn ekki endilega selja heldur einungis heyra hvað fólk mundi hugsanlega vilja borga fyrir slíka gripi og síðan meta málið. Enda voru það skilaboðin sem þeir gestir markaðarins fengu, sem spurðu hversu mikið hann vildi fá fyrir þær.

Um hádegisbilið á laugardaginn gerðist það svo sem aldrei átti að geta gerst. Eigandi segulbandstækisins brá sér frá básnum í um það bil 20 mínútur, grunlaus um þau herfilegu mistök sem samstarfsmaðurinn, nískupúkinn fingralangi, gerði sig sekann um. 

Þegar eigandi segulbandstækisins snéri til baka komst hann að því að félagi hans hefði ákveðið, upp á sitt einsdæmi, að selja kassettutækið úr hljómflutningsgræjunum, fyrsta manni sem um það spurði, og það á hlægilegu lágvöruverði í þokkabót eða á sléttar þúsund krónur íslenskar. Já, þúsund krónur!

Áffalli eiganda segulbandstækisins verður ekki lýst hér með orðum. Fjárhagslegt tap hans á viðskiptunum var auðvitað þó nokkuð svo ekki sé talað um hið mikla tilfinningatjón sem hann varð fyrir, en hljómfluttningsgræjurnar höfðu verið í hans eigu síðan í apríl árið 1992 og voru fullkomnu ástandi, eða í raun alveg eins og nýjar. 

Fjallað var um málið í útvarpsþætti Harmageddon í morgun. Hægt er að hlusta hér.