Leikstjórar sem elska fiðlur Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 4. október 2012 00:01 Að áhorfi á 90 Minutes loknu en áhorfandinn andlega uppgefinn en einskis vísari, að mati gagnrýnanda. Hin norska 90 Minutes segir sögu þriggja karlmanna sem tengjast ekki á neinn hátt, en eiga þó ýmislegt sameiginlegt. Fyrst fylgjumst við með eldri manni sem þaulskipuleggur morð á konunni sinni. Næstur er það fráskildi lögreglumaðurinn sem þráast við að yfirgefa heimili sinnar fyrrverandi. Og að lokum erum við stödd í íbúð þar sem ungur fíkill heldur barnsmóður sinni bundinni við hjónarúmið, á milli þess sem hann nauðgar henni og misþyrmir. Persónusköpunin er vel af hendi leyst og allar sögurnar þrjár eru áhugaverðar til að byrja með. Leikararnir standa sig allir með mikilli prýði og þar liggur helsti styrkur myndarinnar. Þá er myndatakan bæði áferðarfalleg og fjölbreytileg, sem myndar skemmtilegt mótvægi við grámóskulegan fábreytileika leikmyndarinnar. En þó öll fyrrnefnd atriði gangi upp þarf meira til. Kynbundið ofbeldi er raunverulegt vandamál en til að gera því góð skil í kvikmynd þarf að feta ansi þröngan stíg, og það tekst alls ekki hér. Yfirgengileg framsetningin skemmir góðan efnivið og grafískt ofbeldið er án sýnilegs tilgangs. Dramatíkinni er haldið alveg við þolmörkin nær allan tímann og þegar leikstýran skrúfar (ítrekað) frá strengjasveitinni ýtir hún myndinni langt yfir strikið. Að ósköpunum loknum er áhorfandinn andlega uppgefinn, en einskis vísari. Mest lesið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Menning Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Forsetabörnin loksins komin heim Lífið 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir Sly Stone er látinn Lífið Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Menning Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Hin norska 90 Minutes segir sögu þriggja karlmanna sem tengjast ekki á neinn hátt, en eiga þó ýmislegt sameiginlegt. Fyrst fylgjumst við með eldri manni sem þaulskipuleggur morð á konunni sinni. Næstur er það fráskildi lögreglumaðurinn sem þráast við að yfirgefa heimili sinnar fyrrverandi. Og að lokum erum við stödd í íbúð þar sem ungur fíkill heldur barnsmóður sinni bundinni við hjónarúmið, á milli þess sem hann nauðgar henni og misþyrmir. Persónusköpunin er vel af hendi leyst og allar sögurnar þrjár eru áhugaverðar til að byrja með. Leikararnir standa sig allir með mikilli prýði og þar liggur helsti styrkur myndarinnar. Þá er myndatakan bæði áferðarfalleg og fjölbreytileg, sem myndar skemmtilegt mótvægi við grámóskulegan fábreytileika leikmyndarinnar. En þó öll fyrrnefnd atriði gangi upp þarf meira til. Kynbundið ofbeldi er raunverulegt vandamál en til að gera því góð skil í kvikmynd þarf að feta ansi þröngan stíg, og það tekst alls ekki hér. Yfirgengileg framsetningin skemmir góðan efnivið og grafískt ofbeldið er án sýnilegs tilgangs. Dramatíkinni er haldið alveg við þolmörkin nær allan tímann og þegar leikstýran skrúfar (ítrekað) frá strengjasveitinni ýtir hún myndinni langt yfir strikið. Að ósköpunum loknum er áhorfandinn andlega uppgefinn, en einskis vísari.
Mest lesið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Menning Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Forsetabörnin loksins komin heim Lífið 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir Sly Stone er látinn Lífið Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Menning Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira