Erlend yfirráð? Ólafur Þ. Stephensen skrifar 26. nóvember 2011 09:00 Með ákvörðun sinni um að synja félagi Huangs Nubo um leyfi til að kaupa meirihluta í Grímsstöðum á Fjöllum sendir Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra alþjóðlegum fjárfestum enn ein bandvitlaus skilaboð af stjórnarheimilinu. Ísland er lokað og athafnamenn með áform um atvinnuuppbyggingu eru óvelkomnir. Þegar þetta bætist við hótanir um ógildingu löglegra samninga og þjóðnýtingu í Magma-málinu, andstöðu við fyrirtæki sem hyggjast stunda rekstur sem fellur ekki að vinstri grænni hugmyndafræði og hringlandann í skattamálum atvinnulífsins er ekki að furða að hinir frjálslyndari í þingliði Samfylkingarinnar séu farnir að ókyrrast í ríkisstjórn sem hafði í upphafi að markmiði að auka erlenda fjárfestingu. Rökstuðningurinn fyrir því að veita Huang ekki undanþágu fyrir kaupunum er ekki merkilegur. Í tilkynningu innanríkisráðuneytisins er tíundað að félag Huangs uppfylli ekki skilyrði um íslenzkt eignarhald, stjórnarmenn og þar fram eftir götunum. Náttúrlega ekki. Þess vegna er beðið um undanþágu frá lögunum. Hana hafa að minnsta kosti 25 önnur fyrirtæki og einstaklingar fengið á síðustu árum. Eini rökstuðningurinn er í raun að landið sem Huang vill kaupa sé svo stórt. Ráðuneytið segir að „engin fordæmi [séu] fyrir því að jafnstórt landsvæði á Íslandi hafi verið fært undir erlend yfirráð“. Vísað er til þess að bannið við fjárfestingum útlendinga eigi að „standa vörð um sjálfstæði eða fullveldi landsins og möguleika Íslendinga til að njóta sjálfir arðs af auðlindum sínum“. Ef Huang Nubo væri til dæmis rúmenskur eða grískur ríkisborgari mætti hann kaupa Grímsstaðalandið umyrðalaust og málið hefði ekki einu sinni lent á borði Ögmundar Jónassonar. Sennilega gæti Huang farið þá leið að stofna fyrirtæki í einhverju aðildarríki Evrópska efnahagssvæðisins til að halda utan um kaupin. Undir þann leka vill Ögmundur Jónasson setja; hann segir í Fréttablaðinu í dag að hann vilji þrengja heimildir EES-borgara til að eignast hér fasteignir! En Huang er sjálfsagt orðinn leiður á þessu bulli og fer með peningana sína annað – eins og fleiri fjárfestar. Setningin um „erlend yfirráð“ í rökstuðningi ráðuneytisins er kostuleg. Auðvitað fara öræfin á Fjöllum ekki undir erlend yfirráð þótt útlendur maður eignist þau. Um Grímsstaðalandið myndu áfram gilda íslenzk lög og skipulagsreglur. Ríkið yrði meðeigandi Huangs að jörðinni og yrði að gefa samþykki sitt fyrir því sem þar væri gert. Huang hefur engan áhuga á vatnsréttindum (sem Ögmundur hafði í upphafi áhyggjur af að hann ásældist) og er reiðubúinn að semja þau af sér. Hver er hættan fyrir sjálfstæði, fullveldi og auðlindir Íslands? Það er í raun sorglegt að stjórnmálamenn hafi ekki meiri trú á íslenzkri löggjöf og stjórnsýslu en þetta. Ákvörðun Ögmundar endurspeglar vanmetakennd og útlendingaótta. Það er vont veganesti þegar verið er að reyna að endurbyggja íslenzkt efnahagslíf, meðal annars með erlendum fjárfestingum í atvinnurekstri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun
Með ákvörðun sinni um að synja félagi Huangs Nubo um leyfi til að kaupa meirihluta í Grímsstöðum á Fjöllum sendir Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra alþjóðlegum fjárfestum enn ein bandvitlaus skilaboð af stjórnarheimilinu. Ísland er lokað og athafnamenn með áform um atvinnuuppbyggingu eru óvelkomnir. Þegar þetta bætist við hótanir um ógildingu löglegra samninga og þjóðnýtingu í Magma-málinu, andstöðu við fyrirtæki sem hyggjast stunda rekstur sem fellur ekki að vinstri grænni hugmyndafræði og hringlandann í skattamálum atvinnulífsins er ekki að furða að hinir frjálslyndari í þingliði Samfylkingarinnar séu farnir að ókyrrast í ríkisstjórn sem hafði í upphafi að markmiði að auka erlenda fjárfestingu. Rökstuðningurinn fyrir því að veita Huang ekki undanþágu fyrir kaupunum er ekki merkilegur. Í tilkynningu innanríkisráðuneytisins er tíundað að félag Huangs uppfylli ekki skilyrði um íslenzkt eignarhald, stjórnarmenn og þar fram eftir götunum. Náttúrlega ekki. Þess vegna er beðið um undanþágu frá lögunum. Hana hafa að minnsta kosti 25 önnur fyrirtæki og einstaklingar fengið á síðustu árum. Eini rökstuðningurinn er í raun að landið sem Huang vill kaupa sé svo stórt. Ráðuneytið segir að „engin fordæmi [séu] fyrir því að jafnstórt landsvæði á Íslandi hafi verið fært undir erlend yfirráð“. Vísað er til þess að bannið við fjárfestingum útlendinga eigi að „standa vörð um sjálfstæði eða fullveldi landsins og möguleika Íslendinga til að njóta sjálfir arðs af auðlindum sínum“. Ef Huang Nubo væri til dæmis rúmenskur eða grískur ríkisborgari mætti hann kaupa Grímsstaðalandið umyrðalaust og málið hefði ekki einu sinni lent á borði Ögmundar Jónassonar. Sennilega gæti Huang farið þá leið að stofna fyrirtæki í einhverju aðildarríki Evrópska efnahagssvæðisins til að halda utan um kaupin. Undir þann leka vill Ögmundur Jónasson setja; hann segir í Fréttablaðinu í dag að hann vilji þrengja heimildir EES-borgara til að eignast hér fasteignir! En Huang er sjálfsagt orðinn leiður á þessu bulli og fer með peningana sína annað – eins og fleiri fjárfestar. Setningin um „erlend yfirráð“ í rökstuðningi ráðuneytisins er kostuleg. Auðvitað fara öræfin á Fjöllum ekki undir erlend yfirráð þótt útlendur maður eignist þau. Um Grímsstaðalandið myndu áfram gilda íslenzk lög og skipulagsreglur. Ríkið yrði meðeigandi Huangs að jörðinni og yrði að gefa samþykki sitt fyrir því sem þar væri gert. Huang hefur engan áhuga á vatnsréttindum (sem Ögmundur hafði í upphafi áhyggjur af að hann ásældist) og er reiðubúinn að semja þau af sér. Hver er hættan fyrir sjálfstæði, fullveldi og auðlindir Íslands? Það er í raun sorglegt að stjórnmálamenn hafi ekki meiri trú á íslenzkri löggjöf og stjórnsýslu en þetta. Ákvörðun Ögmundar endurspeglar vanmetakennd og útlendingaótta. Það er vont veganesti þegar verið er að reyna að endurbyggja íslenzkt efnahagslíf, meðal annars með erlendum fjárfestingum í atvinnurekstri.