Neyðarkall frá neytanda Atli Fannar Bjarkason skrifar 5. nóvember 2011 06:00 Yarisinn skrikaði til í hausthálkunni þar sem ég lagði fyrir utan Ríkið á fimmtudag. Sumardekkin eru ennþá undir, en ég hef litlar áhyggjur. Þetta er enginn vetur núorðið. Í þann mund sem ég ætla að vippa mér innfyrir bíður mín fyrirsát: rauðklæddur björgunarsveitarmaður með hjálm á höfði. Rétt eins og á sama tíma í fyrra reynir hann að pranga inn á mig Neyðarkalli. Ég fer undan í flæmingi en segi honum að lokum að ég sé búinn að kaupa. (Í hitt í fyrra en hvít lygi hefur aldrei skaðað neinn). 1-0 fyrir mér. En Það er eins og við manninn mælt og síðustu dagar hafa verið nákvæmlega eins. Björgunarsveitarmenn hafa ekki látið mig í friði frá því að tilkynningin um að mánaðarlaunin hefðu verið lögð inn á reikninginn barst í símann minn. Hvert sem ég fer bíða þessir sjálfskipuðu riddarar lífsbjargarinnar eins og forframaðar barnapíur og reyna að pranga inn á mig varningi sem er lítið annað en ódýrar lyklakippur. Ég gæti keypt lyklakippu sem rýmir helmingi fleiri lykla á helmingi lægra verði í næstu lágvöruverðsverslun. Björgunarsveitarmenn virðast ófærir um að skilja þessa röksemdafærslu, sama hvað ég fer oft með sömu ræðuna. Stærð Neyðarkallsins er umræða útaf fyrir sig. Ég hef reyndar ekki kynnt mér kallinn sérstaklega í ár, en ég er viss um að hann er minni en þeir sem hafa verið seldir undanfarin ár. Við erum að fá sífellt minna fyrir peninginn. Hversu lengi á að níðast á neytendum með svikinni vöru? Hann þarf að minnsta kosti að vera á stærð við löngutöng fullorðins manns til að þess að geta fallist undir skilgreininguna sem lyklakippa samkvæmt viðurkenndum ISO-staðli. Í ár segi ég nei. Ég er hættur að verða við ósanngjörnum og ósvífnum kröfum björgunarsveitamanna. Neyðarkallinn kostar 1.500 krónur og í ár fara þær í bjórsjóðinn. Ég þarf líka að eiga nóg fyrir bensíni. Í kvöld reima ég nefnilega á mig strigaskóna, renni upp vindjakkanum úr Rúmfatalagernum (sem er svo gott sem vatnsheldur), slekk á símanum, set bjórkassann í skottið á Yarisnum og tek stefnuna upp á heiðar. Ég er farinn á rjúpu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun
Yarisinn skrikaði til í hausthálkunni þar sem ég lagði fyrir utan Ríkið á fimmtudag. Sumardekkin eru ennþá undir, en ég hef litlar áhyggjur. Þetta er enginn vetur núorðið. Í þann mund sem ég ætla að vippa mér innfyrir bíður mín fyrirsát: rauðklæddur björgunarsveitarmaður með hjálm á höfði. Rétt eins og á sama tíma í fyrra reynir hann að pranga inn á mig Neyðarkalli. Ég fer undan í flæmingi en segi honum að lokum að ég sé búinn að kaupa. (Í hitt í fyrra en hvít lygi hefur aldrei skaðað neinn). 1-0 fyrir mér. En Það er eins og við manninn mælt og síðustu dagar hafa verið nákvæmlega eins. Björgunarsveitarmenn hafa ekki látið mig í friði frá því að tilkynningin um að mánaðarlaunin hefðu verið lögð inn á reikninginn barst í símann minn. Hvert sem ég fer bíða þessir sjálfskipuðu riddarar lífsbjargarinnar eins og forframaðar barnapíur og reyna að pranga inn á mig varningi sem er lítið annað en ódýrar lyklakippur. Ég gæti keypt lyklakippu sem rýmir helmingi fleiri lykla á helmingi lægra verði í næstu lágvöruverðsverslun. Björgunarsveitarmenn virðast ófærir um að skilja þessa röksemdafærslu, sama hvað ég fer oft með sömu ræðuna. Stærð Neyðarkallsins er umræða útaf fyrir sig. Ég hef reyndar ekki kynnt mér kallinn sérstaklega í ár, en ég er viss um að hann er minni en þeir sem hafa verið seldir undanfarin ár. Við erum að fá sífellt minna fyrir peninginn. Hversu lengi á að níðast á neytendum með svikinni vöru? Hann þarf að minnsta kosti að vera á stærð við löngutöng fullorðins manns til að þess að geta fallist undir skilgreininguna sem lyklakippa samkvæmt viðurkenndum ISO-staðli. Í ár segi ég nei. Ég er hættur að verða við ósanngjörnum og ósvífnum kröfum björgunarsveitamanna. Neyðarkallinn kostar 1.500 krónur og í ár fara þær í bjórsjóðinn. Ég þarf líka að eiga nóg fyrir bensíni. Í kvöld reima ég nefnilega á mig strigaskóna, renni upp vindjakkanum úr Rúmfatalagernum (sem er svo gott sem vatnsheldur), slekk á símanum, set bjórkassann í skottið á Yarisnum og tek stefnuna upp á heiðar. Ég er farinn á rjúpu.
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun