Árið 1974 komið úr endurvinnslu Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 9. mars 2011 06:00 Á sunnudaginn var sannfærðist ég endanlega um það að sagan fer í hringi. Þennan sama dag sá ég forsíðu spænsks dagblaðs frá því í apríl 1974. Forsíðufréttin fjallaði um fjármálakröggur spænsku þjóðarinnar. Þessa frétt mætti hæglega endurvinna fyrir blaðið á morgun. Svo var þar lítil frétt um að hámarkshraðinn á spænskum þjóðvegum yrði lækkaður. Ekki veit ég hvort Spánverjar telja þetta góðan mótleik við slæmu efnahagsástandi en hitt veit ég að síðastliðinn mánudag var hámarkshraðinn á spænskum hraðbrautum lækkaður svo varla standa þær undir nafni lengur. Eflaust er þetta gert til þess að fá alþýðuna til að hætta að bölva ástandinu og fara að bölva einhverju öðru. Á spássíunni var síðan mynd af æskuástinni minni, henni Anítu í ABBA. Kornungur féll ég fyrir söngkonunni þegar ég sá plakat af henni í herbergi systur minnar. Sú sænska ruddi þá söngkonu einni úr Prúðuleikurunum úr sessi. Hef ég aldrei síðan fundið til girndar gagnvart brúðu. Sænska hljómsveitin var á forsíðu spænska blaðsins að fagna Eurovison-sigrinum deginum áður. ABBA-æðið sem þarna upphófst hefur margoft farið í endurvinnslu örlaganornanna. Það var aldeilis kunnuglegur kappi sem prýddi forsíðumyndina; enginn annar en Gaddafí. Hann var ekki farinn að klæðast rúmfötum á þessum tíma svo ég bar ekki kennsl á karlinn strax. Hann var í heimsfréttunum þarna í apríl 1974 því þá sagði hann af sér öllum opinberum embættum fyrir Líbíu enda stóð hugur hans til þess að móta hugsjónirnar sem varða skyldu leið þjóðarinnar frekar en að halda beint um valdataumana. Ég fór að velta því fyrir mér hvað valdamenn hafa mikið umburðarlyndi gagnvart grimmum þjóðarleiðtogum. Í raun og veru er ekkert til sem ver landsmenn gagnvart harðstjórum svo lengi sem þeir segja ekki annarri þjóð stríð á hendur. Jú, það mætti reyndar segja að stjórnarskráin eigi að verja landsmenn frá ofurvaldi yfirvaldsins. Allt í einu varð ég sannfærður um það að við Íslendingar myndum fyrr en síðar skrifa okkar eigin stjórnarskrá til að tryggja þjóðarheill í staðinn fyrir að notast við þessa dönsku endurvinnslu. Já, sagan fer greinilega í hringi. Ég var aftur orðinn jafn barnalegur í hugsun og vorið 1974, árið sem ég hætti að nota bleyjur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Jón Sigurður Eyjólfsson Skoðanir Mest lesið Það er allt í lagi að vera þú sjálfur Kári Stefánsson Skoðun Samfélag án Pírata Lenya Rún Taha Karim Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir Skoðun
Á sunnudaginn var sannfærðist ég endanlega um það að sagan fer í hringi. Þennan sama dag sá ég forsíðu spænsks dagblaðs frá því í apríl 1974. Forsíðufréttin fjallaði um fjármálakröggur spænsku þjóðarinnar. Þessa frétt mætti hæglega endurvinna fyrir blaðið á morgun. Svo var þar lítil frétt um að hámarkshraðinn á spænskum þjóðvegum yrði lækkaður. Ekki veit ég hvort Spánverjar telja þetta góðan mótleik við slæmu efnahagsástandi en hitt veit ég að síðastliðinn mánudag var hámarkshraðinn á spænskum hraðbrautum lækkaður svo varla standa þær undir nafni lengur. Eflaust er þetta gert til þess að fá alþýðuna til að hætta að bölva ástandinu og fara að bölva einhverju öðru. Á spássíunni var síðan mynd af æskuástinni minni, henni Anítu í ABBA. Kornungur féll ég fyrir söngkonunni þegar ég sá plakat af henni í herbergi systur minnar. Sú sænska ruddi þá söngkonu einni úr Prúðuleikurunum úr sessi. Hef ég aldrei síðan fundið til girndar gagnvart brúðu. Sænska hljómsveitin var á forsíðu spænska blaðsins að fagna Eurovison-sigrinum deginum áður. ABBA-æðið sem þarna upphófst hefur margoft farið í endurvinnslu örlaganornanna. Það var aldeilis kunnuglegur kappi sem prýddi forsíðumyndina; enginn annar en Gaddafí. Hann var ekki farinn að klæðast rúmfötum á þessum tíma svo ég bar ekki kennsl á karlinn strax. Hann var í heimsfréttunum þarna í apríl 1974 því þá sagði hann af sér öllum opinberum embættum fyrir Líbíu enda stóð hugur hans til þess að móta hugsjónirnar sem varða skyldu leið þjóðarinnar frekar en að halda beint um valdataumana. Ég fór að velta því fyrir mér hvað valdamenn hafa mikið umburðarlyndi gagnvart grimmum þjóðarleiðtogum. Í raun og veru er ekkert til sem ver landsmenn gagnvart harðstjórum svo lengi sem þeir segja ekki annarri þjóð stríð á hendur. Jú, það mætti reyndar segja að stjórnarskráin eigi að verja landsmenn frá ofurvaldi yfirvaldsins. Allt í einu varð ég sannfærður um það að við Íslendingar myndum fyrr en síðar skrifa okkar eigin stjórnarskrá til að tryggja þjóðarheill í staðinn fyrir að notast við þessa dönsku endurvinnslu. Já, sagan fer greinilega í hringi. Ég var aftur orðinn jafn barnalegur í hugsun og vorið 1974, árið sem ég hætti að nota bleyjur.