Gerður Kristný: „Útsending frá eigin glötun“ Gerður Kristný skrifar 10. maí 2010 06:00 Á föstudagssíðdegi, einmitt þegar Ríkissjónvarpið skemmtir heilu kynslóðunum með teiknimyndum, gaf sjónvarpið endanlega upp öndina. Það var á fermingaraldri og tók yfir heilan fermetra af sjónvarpsskotinu. Því varð fjölskyldan alltaf að smokra sér gætilega fram hjá gripnum til að komast inn og út úr öðru barnaherberginu. Samt hafði aldrei komið til tals að skipta því út fyrir yngra módel. Í fyrsta lagi vegna þess að myndin var skýr og í öðru lagi vegna þess að mig langaði ekki að punga út fyrir flatskjá, dótaríinu sem Björgólfi Guðmundssyni tókst að gera að táknmynd góðærisins. Sjónvarpsflykkið sýndi og sannaði að ég hafði ekki orðið spillingaröflunum að bráð. En nú fauk flekkleysið fyrir lítið. Með lunta tölti ég í tækjabúðir þar sem lygn og djúp „sjónvötnin", svo notað sé orðalag Ísaks skálds Harðarsonar, biðu væntanlegra kaupenda. Kaupin vöfðust heilmikið fyrir mér. Það er nefnilega svo sjaldan nokkuð á dagskrá sem vert er að horfa á. Kaupir kona 600 riða græju á 400.000 kr. til þess eins að fylgjast með Aðþrengdum eiginkonum í þrjú korter á viku? Á móti kemur að ég vil að við synir mínir getum horft saman á barnatímann og góðar myndir af dvd-diskum. Loks fann ég álitlegan grip og fékk afgreiðslumann til að uppfræða mig frekar um furður þær sem biðu undir lygnu yfirborðinu. Ég spurði hann til hvers í ósköpunum það væri hægt að fara inn á Netið í þessu sjónvarpi, hvort ég gæti ekki bara fengið tæki sem væri fátt annað en sjónvarp og væri þá kannski eilítið ódýrara. Maðurinn sagði kostinn augljósan því þegar ég fengi mér hljómflutningstæki, síma og jafnvel krullujárn frá sama merki gætu „öll tækin talað saman". Ég sá mig fyrir mér hvar ég lægi andvaka fram á nætur vegna skvaldursins sem bærist innan úr stofunni. Ekki dugar samt til lengdar að hafa asklok fyrir himin. Nútíminn verður ekki flúinn. Ég var að fara að rétta fram kortið þegar sölumaðurinn sagði festulega: „Þetta er framtíðareign. Hún dugar þér í fimm til sex ár." Líklega býr hann yfir forspárgáfu og veit upp á hár að framtíð mín verður ekki mikið lengri en því sem nemur ævi kanínu. Þá kafna ég á blönduðum appollólakkrís og drepst fram á lyklaborðið. Ég vona þó að ég eigi lengra líf fyrir höndum og finn í hjarta mér að ég ætlast til þess sama af græju sem kostar vel á þriðja hundrað þúsund krónur. Ég endaði því í annarri búð og bar að lokum talsvert einfaldara og ódýrara tæki en það sem áður frá er sagt sjálf inn í hús - nokkuð sem ég gat ekki látið mig dreyma um með forvera þess. Góðærið hefur hafið innreið sína á heimili mitt og ekki seinna vænna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun
Á föstudagssíðdegi, einmitt þegar Ríkissjónvarpið skemmtir heilu kynslóðunum með teiknimyndum, gaf sjónvarpið endanlega upp öndina. Það var á fermingaraldri og tók yfir heilan fermetra af sjónvarpsskotinu. Því varð fjölskyldan alltaf að smokra sér gætilega fram hjá gripnum til að komast inn og út úr öðru barnaherberginu. Samt hafði aldrei komið til tals að skipta því út fyrir yngra módel. Í fyrsta lagi vegna þess að myndin var skýr og í öðru lagi vegna þess að mig langaði ekki að punga út fyrir flatskjá, dótaríinu sem Björgólfi Guðmundssyni tókst að gera að táknmynd góðærisins. Sjónvarpsflykkið sýndi og sannaði að ég hafði ekki orðið spillingaröflunum að bráð. En nú fauk flekkleysið fyrir lítið. Með lunta tölti ég í tækjabúðir þar sem lygn og djúp „sjónvötnin", svo notað sé orðalag Ísaks skálds Harðarsonar, biðu væntanlegra kaupenda. Kaupin vöfðust heilmikið fyrir mér. Það er nefnilega svo sjaldan nokkuð á dagskrá sem vert er að horfa á. Kaupir kona 600 riða græju á 400.000 kr. til þess eins að fylgjast með Aðþrengdum eiginkonum í þrjú korter á viku? Á móti kemur að ég vil að við synir mínir getum horft saman á barnatímann og góðar myndir af dvd-diskum. Loks fann ég álitlegan grip og fékk afgreiðslumann til að uppfræða mig frekar um furður þær sem biðu undir lygnu yfirborðinu. Ég spurði hann til hvers í ósköpunum það væri hægt að fara inn á Netið í þessu sjónvarpi, hvort ég gæti ekki bara fengið tæki sem væri fátt annað en sjónvarp og væri þá kannski eilítið ódýrara. Maðurinn sagði kostinn augljósan því þegar ég fengi mér hljómflutningstæki, síma og jafnvel krullujárn frá sama merki gætu „öll tækin talað saman". Ég sá mig fyrir mér hvar ég lægi andvaka fram á nætur vegna skvaldursins sem bærist innan úr stofunni. Ekki dugar samt til lengdar að hafa asklok fyrir himin. Nútíminn verður ekki flúinn. Ég var að fara að rétta fram kortið þegar sölumaðurinn sagði festulega: „Þetta er framtíðareign. Hún dugar þér í fimm til sex ár." Líklega býr hann yfir forspárgáfu og veit upp á hár að framtíð mín verður ekki mikið lengri en því sem nemur ævi kanínu. Þá kafna ég á blönduðum appollólakkrís og drepst fram á lyklaborðið. Ég vona þó að ég eigi lengra líf fyrir höndum og finn í hjarta mér að ég ætlast til þess sama af græju sem kostar vel á þriðja hundrað þúsund krónur. Ég endaði því í annarri búð og bar að lokum talsvert einfaldara og ódýrara tæki en það sem áður frá er sagt sjálf inn í hús - nokkuð sem ég gat ekki látið mig dreyma um með forvera þess. Góðærið hefur hafið innreið sína á heimili mitt og ekki seinna vænna.
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun