Auður skili sæti Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 20. apríl 2009 06:00 Eftir sögulegasta vetur frá því í seinna stríði mun Sjálfstæðis-flokkurinn að líkindum gjalda afhroð í kosningum í fyrsta sinn í átján ár. Framlag flokksins til þjóðfélagsins frá hruni einskorðast enda við það sem loksins kom blóði þingmanna hans á hreyfingu: Að koma með málþófi í veg fyrir að bundið yrði í stjórnarskrá að þjóðareign yrði í eigu þjóðarinnar. Þessi flokkur skilur orðið einkaeign svo dæmalaust vel, en telur að þjóðareign geti valdið túlkunar-vanda. „Vilji Sjálfstæðisflokkurinn halda yfirráðum yfir sjávarútvegsauðlindinni þá felur það í sér að Sjálfstæðisflokkurinn vill standa utan Evrópusambandsins," sagði þingmaður flokksins á landsfundi um daginn og negldi þannig sjálfur niður eigin eftirmæli. Fjölda hægrimanna finnst loks kominn tími til að hvíla flokkinn eftir þrásetu í stjórnarráðinu og sumir geta ekki hugsað sér að kjósa villta vinstrið, fyrir því er ekki hefð á öllum heimilum. Kostirnir eru því fáir. Sitja heima eða skila auðu. Þrátt fyrir fréttir um að í þetta sinnið verði auðir seðlar taldir sérstaklega er fyrirséð að þeir verði afgreiddir í umræðunni á tíu mínútum eftir kosningar. Skili þannig ekki öðru en pínulítilli útrás á uppsafnaðri gremju gegn þeim sem komu þjóðinni á kaldan klaka. Þó að stutt sé til kjördags vil ég því læða hér að hugmynd til styrktar lýðræðinu: Í fyrsta lagi verði prentaður á kjörseðla sérstakur reitur fyrir þá sem ekki kæra sig um að ljá atkvæði sitt neinu framboði. Fólk geti semsagt sett X við „ekkert af framantöldu" eins og í hverri annarri könnun. Þar með væri tryggilega staðfest að kjósandinn hefði nýtt atkvæðisrétt sinn en ekki bara gleymt af klaufaskap að hreyfa skriffærin. Í öðru lagi yrðu þau atkvæði sem höfnuðu öllum framboðum talin af sömu virðingu og önnur. Lágmarksfjöldi auðra seðla gæti því skilað auðu þingsæti. Sem teldist þá hvorki með meirihluta þingheims né minnihluta, heldur væri einfaldlega auður stóll í þinginu. Meirihluta allra 63 þingsætanna þyrfti eftir sem áður til að ná samþykki, en hinn auði stóll sæti ævinlega hjá og væri þannig virkt aðhald í öllum málum allt kjörtímabilið. Þingfararkaupið rynni til líknarmála. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Hér er það sem Ágúst sagði ykkur ekki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Falið heimsveldi Al Thani-fjölskyldunnar Finnur Th. Eiríksson Skoðun Fimm ár í feluleik Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun Þetta þarftu að vita: 12 atriði Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Hið landlæga fúsk Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson Skoðun Krónan er akkeri hagkerfisins! Erna Bjarnadóttir Skoðun Samfélag sem týnir sjálfu sér Viðar Halldórsson Skoðun Óeðlileg völd og áhrif stórra útgerðarfyrirtækja Oddný G. Harðardóttir Skoðun
Eftir sögulegasta vetur frá því í seinna stríði mun Sjálfstæðis-flokkurinn að líkindum gjalda afhroð í kosningum í fyrsta sinn í átján ár. Framlag flokksins til þjóðfélagsins frá hruni einskorðast enda við það sem loksins kom blóði þingmanna hans á hreyfingu: Að koma með málþófi í veg fyrir að bundið yrði í stjórnarskrá að þjóðareign yrði í eigu þjóðarinnar. Þessi flokkur skilur orðið einkaeign svo dæmalaust vel, en telur að þjóðareign geti valdið túlkunar-vanda. „Vilji Sjálfstæðisflokkurinn halda yfirráðum yfir sjávarútvegsauðlindinni þá felur það í sér að Sjálfstæðisflokkurinn vill standa utan Evrópusambandsins," sagði þingmaður flokksins á landsfundi um daginn og negldi þannig sjálfur niður eigin eftirmæli. Fjölda hægrimanna finnst loks kominn tími til að hvíla flokkinn eftir þrásetu í stjórnarráðinu og sumir geta ekki hugsað sér að kjósa villta vinstrið, fyrir því er ekki hefð á öllum heimilum. Kostirnir eru því fáir. Sitja heima eða skila auðu. Þrátt fyrir fréttir um að í þetta sinnið verði auðir seðlar taldir sérstaklega er fyrirséð að þeir verði afgreiddir í umræðunni á tíu mínútum eftir kosningar. Skili þannig ekki öðru en pínulítilli útrás á uppsafnaðri gremju gegn þeim sem komu þjóðinni á kaldan klaka. Þó að stutt sé til kjördags vil ég því læða hér að hugmynd til styrktar lýðræðinu: Í fyrsta lagi verði prentaður á kjörseðla sérstakur reitur fyrir þá sem ekki kæra sig um að ljá atkvæði sitt neinu framboði. Fólk geti semsagt sett X við „ekkert af framantöldu" eins og í hverri annarri könnun. Þar með væri tryggilega staðfest að kjósandinn hefði nýtt atkvæðisrétt sinn en ekki bara gleymt af klaufaskap að hreyfa skriffærin. Í öðru lagi yrðu þau atkvæði sem höfnuðu öllum framboðum talin af sömu virðingu og önnur. Lágmarksfjöldi auðra seðla gæti því skilað auðu þingsæti. Sem teldist þá hvorki með meirihluta þingheims né minnihluta, heldur væri einfaldlega auður stóll í þinginu. Meirihluta allra 63 þingsætanna þyrfti eftir sem áður til að ná samþykki, en hinn auði stóll sæti ævinlega hjá og væri þannig virkt aðhald í öllum málum allt kjörtímabilið. Þingfararkaupið rynni til líknarmála.
Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun
Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun