Dauðum hrafni veifað Karen D. Kjartansdóttir skrifar 18. júní 2009 06:00 Félagi minn, sem telur sig allra manna fróðastan um bíla, bauðst fyrir nokkru til að aka fjölskyldubílnum á bílasölu til þess að kanna hvort fyrir hann mætti fá góðan jeppa. Nokkrum mínútum eftir að hann kom á staðinn hringdi bílaáhugamaðurinn og spurði hvort fjölskylda mín gæti hugsað sér að skipta á Volvónum góða og svörtum Range Rover með „milljón á milli" eins og hann orðaði það. Þegar ég heyrði erindið greip mig tilfinning sem líkast til hefur svipað til þeirrar sem greip prinsessuna sem sá Hans klaufa forðum daga koma ríðandi á geit, sveiflandi dauðum hrafni en þess albúinn að hreppa konunglegt kvonfang og hálft kóngsríkið. Í huganum sá ég mig fyrir mér reyna að leggja Range Rover í stæði í Vesturbænum undir vökulu augnaráði velviljaðra vegfaranda sem myndu hugsa með sér hvernig vesalings konan hefði lent í þessu. „Hverslags fordómar eru þetta" hugsaði ég því næst og reyndi að hrista úr mér hrollinn. „Þig langar í jeppa, hví getur hann ekki heitið Range Rover?" Því næst spurði ég holdgerving Hans klaufa. „Hvernig er það? Eru þessir bílar sparneytnir og ódýrir í viðhaldi." Við þeirri spurningu fékk ég neikvætt svar. „En fyrst við fáum milljón á milli kemur það kannski út á eitt" sagði ég en til þess eins að komast að því að það væri ég sem ætti að greiða milljónina á milli. Ég greip fyrir hjartað og hugsaði fallega til alls þess góða fólks sem í gegnum tíðina hefur látið pranga inn á sig undarlegum fararskjótum. Því næst prófaði ég að gúggla orðið Range Rover og sá að næst vinsælasti valmöguleikinn í tengslum við það orð er „for sale". Þá skoðaði ég innlenda frétt frá 5. janúar í fyrra sem sagði að þrátt fyrir vaxandi efnahagsþrengingar í heiminum væri eftirspurn eftir þessum bílum hér á landi. Þó ég vilji vel trúa á hvers konar yfirskilvitleg fyrirbæri þá botna ég ekki í því hvers konar sjáendur við eigum hér á landi. Eftir á að hyggja dundu á okkur hvers kyns illir fyrirboðar komandi hörmunga. Hér varð mikill skjálfti, hér gengu alls konar óargadýr á land og höfnin hér fylltist af bílum eins og híbýli faraós Egyptalands af engisprettum forðum. Hvernig gátu allir þessir illu fyrirboðar farið fram hjá fólki sem á víst að sjá lengra en nef sitt nær. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Nýtt húsnæðislánakerfi Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Þurfum aftur alvöru náttúruvernd í umhverfisráðuneytið Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Viðreisn boðar jafnvægi, forgangsröðun og ábyrgð Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Flug til framtíðar Arnheiður Jóhannsdóttir Skoðun
Félagi minn, sem telur sig allra manna fróðastan um bíla, bauðst fyrir nokkru til að aka fjölskyldubílnum á bílasölu til þess að kanna hvort fyrir hann mætti fá góðan jeppa. Nokkrum mínútum eftir að hann kom á staðinn hringdi bílaáhugamaðurinn og spurði hvort fjölskylda mín gæti hugsað sér að skipta á Volvónum góða og svörtum Range Rover með „milljón á milli" eins og hann orðaði það. Þegar ég heyrði erindið greip mig tilfinning sem líkast til hefur svipað til þeirrar sem greip prinsessuna sem sá Hans klaufa forðum daga koma ríðandi á geit, sveiflandi dauðum hrafni en þess albúinn að hreppa konunglegt kvonfang og hálft kóngsríkið. Í huganum sá ég mig fyrir mér reyna að leggja Range Rover í stæði í Vesturbænum undir vökulu augnaráði velviljaðra vegfaranda sem myndu hugsa með sér hvernig vesalings konan hefði lent í þessu. „Hverslags fordómar eru þetta" hugsaði ég því næst og reyndi að hrista úr mér hrollinn. „Þig langar í jeppa, hví getur hann ekki heitið Range Rover?" Því næst spurði ég holdgerving Hans klaufa. „Hvernig er það? Eru þessir bílar sparneytnir og ódýrir í viðhaldi." Við þeirri spurningu fékk ég neikvætt svar. „En fyrst við fáum milljón á milli kemur það kannski út á eitt" sagði ég en til þess eins að komast að því að það væri ég sem ætti að greiða milljónina á milli. Ég greip fyrir hjartað og hugsaði fallega til alls þess góða fólks sem í gegnum tíðina hefur látið pranga inn á sig undarlegum fararskjótum. Því næst prófaði ég að gúggla orðið Range Rover og sá að næst vinsælasti valmöguleikinn í tengslum við það orð er „for sale". Þá skoðaði ég innlenda frétt frá 5. janúar í fyrra sem sagði að þrátt fyrir vaxandi efnahagsþrengingar í heiminum væri eftirspurn eftir þessum bílum hér á landi. Þó ég vilji vel trúa á hvers konar yfirskilvitleg fyrirbæri þá botna ég ekki í því hvers konar sjáendur við eigum hér á landi. Eftir á að hyggja dundu á okkur hvers kyns illir fyrirboðar komandi hörmunga. Hér varð mikill skjálfti, hér gengu alls konar óargadýr á land og höfnin hér fylltist af bílum eins og híbýli faraós Egyptalands af engisprettum forðum. Hvernig gátu allir þessir illu fyrirboðar farið fram hjá fólki sem á víst að sjá lengra en nef sitt nær.
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun