Undrafjölskyldan í Ameríku 15. ágúst 2007 05:30 Að ala upp heila nýja manneskju er ekki smátt verkefni heldur krefst bæði hæfileika og úthalds. Þannig geta hinir dæmigerðu foreldrar sem sumir afgreiða jafnvel þrjú eða fjögur börn talist sannkallaðar hvunndagshetjur. Afrek okkar hinna venjulegu - mér liggur við að segja dauðlegu - blikna þó í samanburði við Duggers-hjónin sem búa vitaskuld í Ameríku. Nú í byrjun ágúst eignuðust þau sitt sautjánda barn. Að óathuguðu máli væri hægt að ímynda sér órakað hjólhýsahyski með bjórdós í annarri og hamborgara í hinni sem hefur aldrei kynnt sér aðgengilegar getnaðarvarnir. Rannsóknir mínar hafa hinsvegar leitt í ljós að hér er á ferð ameríski draumurinn í sinni ýktustu mynd. Ekkert afkvæmi þessara undursamlegu hjóna á við sjáanlega annmarka að glíma heldur eru þau eins og klippt út úr dúkkulísubók frá miðri síðustu öld. Öll í stíl heita þau nöfnum sem byrja á J. Yndisfögur og samheldin við að sinna hvert og eitt sínum daglegu skyldum með bros á vör, þau eldri gæta hinna yngri og enginn minnist á að þetta sé nú kannski orðið ágætt. Þvert á móti var ekki nema hálftími liðinn frá síðustu fæðingu þegar foreldrarnir voru farnir að plana þá næstu. Mömmunni fannst hálffúlt að eiga bara sjö stelpur og vill tíu stykki eins og strákana. Sannur feminísti. Börnin tóku virkan þátt í byggingu íbúðarhússins, læra öll bæði á fiðlu og píanó og ganga í skóla innan veggja heimilisins eins og tíðkast víða þarlendis. Kennararnir eru að sjálfsögðu hinir skotheldu foreldrar sem víla heldur ekki fyrir sér að fóðra allan skarann fyrir sama pening mánaðarlega og íslenskum hjónum með tvö börn tekst með sæmilegri útsjónarsemi. Í fjölmörgum frístundum leiðir heimilisfaðirinn svo biblíulestur fjölskyldunnar við eldhúsborðið. Ég kikna í hnjáliðunum yfir þessari ofurfjölskyldu og velti fyrir mér hvernig þetta gengur upp. Dettur einna helst í hug svipað feik eins og þegar kallinn fór til tunglsins, líklegast er þetta fólk ekki til í alvöru. Heima hjá mér þykir nefninlega bara alveg ljómandi gott ef allir komast út úr húsi fyrir klukkan níu á morgnana, saddir, greiddir og ógrátandi. Þá verður þetta örugglega góður dagur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun Friðhelgar fótboltabullur Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun Hvenær ætlarðu að flytja heim? Jón Þór Kristjánsson Skoðun
Að ala upp heila nýja manneskju er ekki smátt verkefni heldur krefst bæði hæfileika og úthalds. Þannig geta hinir dæmigerðu foreldrar sem sumir afgreiða jafnvel þrjú eða fjögur börn talist sannkallaðar hvunndagshetjur. Afrek okkar hinna venjulegu - mér liggur við að segja dauðlegu - blikna þó í samanburði við Duggers-hjónin sem búa vitaskuld í Ameríku. Nú í byrjun ágúst eignuðust þau sitt sautjánda barn. Að óathuguðu máli væri hægt að ímynda sér órakað hjólhýsahyski með bjórdós í annarri og hamborgara í hinni sem hefur aldrei kynnt sér aðgengilegar getnaðarvarnir. Rannsóknir mínar hafa hinsvegar leitt í ljós að hér er á ferð ameríski draumurinn í sinni ýktustu mynd. Ekkert afkvæmi þessara undursamlegu hjóna á við sjáanlega annmarka að glíma heldur eru þau eins og klippt út úr dúkkulísubók frá miðri síðustu öld. Öll í stíl heita þau nöfnum sem byrja á J. Yndisfögur og samheldin við að sinna hvert og eitt sínum daglegu skyldum með bros á vör, þau eldri gæta hinna yngri og enginn minnist á að þetta sé nú kannski orðið ágætt. Þvert á móti var ekki nema hálftími liðinn frá síðustu fæðingu þegar foreldrarnir voru farnir að plana þá næstu. Mömmunni fannst hálffúlt að eiga bara sjö stelpur og vill tíu stykki eins og strákana. Sannur feminísti. Börnin tóku virkan þátt í byggingu íbúðarhússins, læra öll bæði á fiðlu og píanó og ganga í skóla innan veggja heimilisins eins og tíðkast víða þarlendis. Kennararnir eru að sjálfsögðu hinir skotheldu foreldrar sem víla heldur ekki fyrir sér að fóðra allan skarann fyrir sama pening mánaðarlega og íslenskum hjónum með tvö börn tekst með sæmilegri útsjónarsemi. Í fjölmörgum frístundum leiðir heimilisfaðirinn svo biblíulestur fjölskyldunnar við eldhúsborðið. Ég kikna í hnjáliðunum yfir þessari ofurfjölskyldu og velti fyrir mér hvernig þetta gengur upp. Dettur einna helst í hug svipað feik eins og þegar kallinn fór til tunglsins, líklegast er þetta fólk ekki til í alvöru. Heima hjá mér þykir nefninlega bara alveg ljómandi gott ef allir komast út úr húsi fyrir klukkan níu á morgnana, saddir, greiddir og ógrátandi. Þá verður þetta örugglega góður dagur.
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun