Ekkert rakakrem í flugvélum Benedikt Bóas skrifar 19. maí 2017 07:00 Öryggisgæslan í kringum Eurovision í Úkraínu var ótrúleg. Ég hef aldrei kynnst öðru eins. Þúsundir lögreglumanna og hermanna gættu þess að allt færi vel fram. Þeir voru sanngjarnir en vildu sjá að allar tölvur, vélar og símar virkuðu. Maður þurfti því að kveikja á öllum raftækjum þegar maður mætti, sýna skilríki og fleira og fleira. Það pípti alltaf á beltið mitt í öryggishliðinu. Hermaður, grár fyrir járnum og með alvæpni, sagði bara: Ok. No worries. Og hleypti mér inn. Svipurinn á honum þegar ég bauðst til að taka beltið af mér var ógleymanlegur. Þeir voru lítið til í að vera með húmor eða sprell og það mátti alls ekki taka myndir af þeim. En að fara um borð í flugvél. Það er allt annar handleggur. Þar þykjast menn bara sinna öryggisleit. Ótrúlega skrítið fyrirbæri, öryggisleit á flugvelli. Í Keflavík var ég stoppaður og taskan mín opnuð. Þar var ég með rakakrem sem var of stórt og það mátti alls ekki fara inn í vélina. Bara alls ekki. En einfætinum, sem styður við myndavélina og er í grunninn bara þriggja metra kylfa með hárbeittum oddi í endanum, var hleypt um borð. Ekki vandamálið. Fyrir aftan mig í röðinni stóð kona að prjóna. Henni var skipað að fara úr skónum og taka af sér beltið. En prjónarnir rúlluðu í gegn. Þetta gengur engan veginn upp. Það má sem sagt fara með barefli, eggvopn og annað sem auðveldlega væri hægt að nota í vafasömum tilgangi inn í flugvél. En Nivea-rakakrem, já, það er algjört nó nó. Falskt öryggi pirrar fólk og öryggisleit á flugvelli er ekkert annað en falskt rugl. Það lærði ég þegar ég fór í alvöru öryggisleit. Enda hefur mér aldrei liðið jafn vel, þó það væri stríð og ógnir í sama landi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Benedikt Bóas Mest lesið Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson Skoðun
Öryggisgæslan í kringum Eurovision í Úkraínu var ótrúleg. Ég hef aldrei kynnst öðru eins. Þúsundir lögreglumanna og hermanna gættu þess að allt færi vel fram. Þeir voru sanngjarnir en vildu sjá að allar tölvur, vélar og símar virkuðu. Maður þurfti því að kveikja á öllum raftækjum þegar maður mætti, sýna skilríki og fleira og fleira. Það pípti alltaf á beltið mitt í öryggishliðinu. Hermaður, grár fyrir járnum og með alvæpni, sagði bara: Ok. No worries. Og hleypti mér inn. Svipurinn á honum þegar ég bauðst til að taka beltið af mér var ógleymanlegur. Þeir voru lítið til í að vera með húmor eða sprell og það mátti alls ekki taka myndir af þeim. En að fara um borð í flugvél. Það er allt annar handleggur. Þar þykjast menn bara sinna öryggisleit. Ótrúlega skrítið fyrirbæri, öryggisleit á flugvelli. Í Keflavík var ég stoppaður og taskan mín opnuð. Þar var ég með rakakrem sem var of stórt og það mátti alls ekki fara inn í vélina. Bara alls ekki. En einfætinum, sem styður við myndavélina og er í grunninn bara þriggja metra kylfa með hárbeittum oddi í endanum, var hleypt um borð. Ekki vandamálið. Fyrir aftan mig í röðinni stóð kona að prjóna. Henni var skipað að fara úr skónum og taka af sér beltið. En prjónarnir rúlluðu í gegn. Þetta gengur engan veginn upp. Það má sem sagt fara með barefli, eggvopn og annað sem auðveldlega væri hægt að nota í vafasömum tilgangi inn í flugvél. En Nivea-rakakrem, já, það er algjört nó nó. Falskt öryggi pirrar fólk og öryggisleit á flugvelli er ekkert annað en falskt rugl. Það lærði ég þegar ég fór í alvöru öryggisleit. Enda hefur mér aldrei liðið jafn vel, þó það væri stríð og ógnir í sama landi.
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun