Ömmuskott Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 4. maí 2016 07:00 Á þessum degi fyrir nákvæmlega sjö árum eignaðist ég nýtt hlutverk í lífinu þegar ömmustelpan Bergþóra Hildur fæddist inn í þennan heim. Ég var enn í barneign en eggjastokkarnir klingdu ekkert þegar ég fékk ömmuskottið í fangið enda stutt í breytingaskeiðið og eftir á að hyggja hefði mér þótt það skelfileg staða að vakna upp í svitakófi um nætur til að skipta um kúkableyju. Það er skrítið að segja það en eitt það fallegasta sem ég hef séð í mínu prestsstarfi er þegar ömmubörn syrgja og finna þau djúpstæðu tengsl sem geta skapast. Ég hef oft heitið mér því að ég ætli að sjá til þess að barnabörnin mín verði hágrátandi á útfarardeginum mínum setjandi alls konar minningarbrot í kistuna mína. Einhvern tímann heyrði ég það haft eftir Örnólfi Thorlacius að mannskepnan væri eina tegundin þar sem náttúran hefði búið til ömmur og afa. Því fylgdi sú skýring að tungumálið og menningin væri svo flókið fyrirbæri að það veitti ekki af tveimur kynslóðum til að miðla þekkingunni og undirbúa afkvæmin undir lífið. Því hefði náttúran hannað tíðahvörf konunnar. Í dag nýt ég þeirrar gæfu að eiga tvö barnabörn á fæti og eitt í kviði, eins og Jón afi minn komst að orði þegar hann taldi upp sína afkomendur, en ég bíð eftir ömmustelpu í maí. Þessu hlutverki fylgir líka frelsi til að monta sig. Ef ég hefði montað mig af börnunum mínum í hópi mæðra með sama hætti og ég leyfi mér að miklast af barnabörnum mínum við aðrar ömmur og hlýða jafnframt með opnum huga á hástemmdar lýsingar þeirra á eigin afkomendum þá ætti ég engar vinkonur í dag.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun
Á þessum degi fyrir nákvæmlega sjö árum eignaðist ég nýtt hlutverk í lífinu þegar ömmustelpan Bergþóra Hildur fæddist inn í þennan heim. Ég var enn í barneign en eggjastokkarnir klingdu ekkert þegar ég fékk ömmuskottið í fangið enda stutt í breytingaskeiðið og eftir á að hyggja hefði mér þótt það skelfileg staða að vakna upp í svitakófi um nætur til að skipta um kúkableyju. Það er skrítið að segja það en eitt það fallegasta sem ég hef séð í mínu prestsstarfi er þegar ömmubörn syrgja og finna þau djúpstæðu tengsl sem geta skapast. Ég hef oft heitið mér því að ég ætli að sjá til þess að barnabörnin mín verði hágrátandi á útfarardeginum mínum setjandi alls konar minningarbrot í kistuna mína. Einhvern tímann heyrði ég það haft eftir Örnólfi Thorlacius að mannskepnan væri eina tegundin þar sem náttúran hefði búið til ömmur og afa. Því fylgdi sú skýring að tungumálið og menningin væri svo flókið fyrirbæri að það veitti ekki af tveimur kynslóðum til að miðla þekkingunni og undirbúa afkvæmin undir lífið. Því hefði náttúran hannað tíðahvörf konunnar. Í dag nýt ég þeirrar gæfu að eiga tvö barnabörn á fæti og eitt í kviði, eins og Jón afi minn komst að orði þegar hann taldi upp sína afkomendur, en ég bíð eftir ömmustelpu í maí. Þessu hlutverki fylgir líka frelsi til að monta sig. Ef ég hefði montað mig af börnunum mínum í hópi mæðra með sama hætti og ég leyfi mér að miklast af barnabörnum mínum við aðrar ömmur og hlýða jafnframt með opnum huga á hástemmdar lýsingar þeirra á eigin afkomendum þá ætti ég engar vinkonur í dag.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.