Leiðinlegi maturinn Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 7. mars 2016 00:00 Kvöld eitt í lok janúar stóð ég kaldur og blautur í hundslappadrífu fyrir utan húsið mitt og drap í síðustu sígarettu dagsins. Ég kjagaði upp tröppurnar og fór úr jakkanum mínum um leið og ég gekk inn í íbúðina. Það var hræðileg lykt af jakkanum — þegar maður reykir í úrkomu magnast reykingalyktin einhvern veginn upp. Ég fór inn á bað, þvoði mér um hendur og burstaði tennur. Þegar ég var búinn að því tók ég eftir því að ég var móður. Ó, nei! Sonur minn, sem kemur í heiminn eftir fimm daga, mun eiga pabba sem nennir aldrei að leika við hann og lyktar eins og rusl. Þetta gengur ekki lengur. Nú hættir þetta fyrir fullt og allt. Bless hamborgarar, pitsa og fröllur. Bless kleinuhringir, snúðar og vínarbrauð. Bless nammibar á laugardögum. Bless pínulitla kúla í filternum á svörtum Winston sem breytir sígarettunni minni í After Eight. Nú á ég fimm vikna dreng sem er um sex kíló. Ég er sjálfur búinn að missa þyngd hans framan af vömbinni en það sér það enginn. Dropi í hafið og allt það. En mér líður miklu betur. Ég er meira að segja alveg búinn að borða hamborgara og ís. Bara ekki átján hamborgara og vaskafat af ís. Þar liggur munurinn. Ég viðurkenni það samt fúslega að þetta getur verið hundleiðinlegt. Að sitja skömmustulegur á varamannabekknum á meðan vinnufélagarnir gúffa í sig tertum í fimmtudagskaffinu. Að fara ekki á Nonnabita í hádeginu heldur telja ofan í mig fetaostskubba með Tupperware–salatinu mínu. Að horfa á bíómynd án þess að gleypa heilan Pringles – stauk með pappa og loki. Barasta ekki neitt skemmtilegt. En ég er 36 ára og ég ætla að mæta í 36 ára afmæli sonar míns. Þá hreinlega neyðist ég til að byrja að borða leiðinlega matinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson Skoðun
Kvöld eitt í lok janúar stóð ég kaldur og blautur í hundslappadrífu fyrir utan húsið mitt og drap í síðustu sígarettu dagsins. Ég kjagaði upp tröppurnar og fór úr jakkanum mínum um leið og ég gekk inn í íbúðina. Það var hræðileg lykt af jakkanum — þegar maður reykir í úrkomu magnast reykingalyktin einhvern veginn upp. Ég fór inn á bað, þvoði mér um hendur og burstaði tennur. Þegar ég var búinn að því tók ég eftir því að ég var móður. Ó, nei! Sonur minn, sem kemur í heiminn eftir fimm daga, mun eiga pabba sem nennir aldrei að leika við hann og lyktar eins og rusl. Þetta gengur ekki lengur. Nú hættir þetta fyrir fullt og allt. Bless hamborgarar, pitsa og fröllur. Bless kleinuhringir, snúðar og vínarbrauð. Bless nammibar á laugardögum. Bless pínulitla kúla í filternum á svörtum Winston sem breytir sígarettunni minni í After Eight. Nú á ég fimm vikna dreng sem er um sex kíló. Ég er sjálfur búinn að missa þyngd hans framan af vömbinni en það sér það enginn. Dropi í hafið og allt það. En mér líður miklu betur. Ég er meira að segja alveg búinn að borða hamborgara og ís. Bara ekki átján hamborgara og vaskafat af ís. Þar liggur munurinn. Ég viðurkenni það samt fúslega að þetta getur verið hundleiðinlegt. Að sitja skömmustulegur á varamannabekknum á meðan vinnufélagarnir gúffa í sig tertum í fimmtudagskaffinu. Að fara ekki á Nonnabita í hádeginu heldur telja ofan í mig fetaostskubba með Tupperware–salatinu mínu. Að horfa á bíómynd án þess að gleypa heilan Pringles – stauk með pappa og loki. Barasta ekki neitt skemmtilegt. En ég er 36 ára og ég ætla að mæta í 36 ára afmæli sonar míns. Þá hreinlega neyðist ég til að byrja að borða leiðinlega matinn.
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun