Vor-mont af verstu sort Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 2. apríl 2014 07:00 Sólin vermdi á mér kinnarnar og ég fylgdist hugfangin með gulum krókusunum stinga sér upp úr moldinni við húsvegginn. Hjólaði húfulaus niður í bæ. Með sólgleraugun á nefinu spígsporaði ég um göturnar á strigaskóm og tók kaffið með mér út. Hlustaði á útlensku á hverju horni. Bjóst hálfpartinn við því að rekast á Calvin Klein á vappi, vissi af honum í bænum. Bærinn var troðinn af brosandi fólki og það leyndi sér ekki, vorið var að koma. Mig var farið að lengja eftir einmitt þessari upplifun, að drekka kaffi með sólgleraugu. Það er engu líkt. Lét myndbirtingar fólks sem skroppið hafði til útlanda undanfarnar vikur fara í taugarnar á mér á Facebook. Algjörar vor-mont-myndir, af fólki á peysunni utandyra, með drykki utandyra, með sólgleraugu og varalit og jakkann á handleggnum. Brosandi og glatt fólk í vorinu í útlöndum. Á meðan gekk á með éljum fyrir utan gluggann minn. En ekki þennan daginn. Þó ekki væri peysufært nema í skjóli, skein sólin og húfan var óþörf, hvað þá vettlingarnir. Ég hengdi þvottinn út á svölunum og drakk annan bolla af kaffi meðan ég horfði á hann þorna. Og af því mig hafði einmitt verið farið að lengja svo óskaplega eftir þessari upplifun, tók ég mynd. Um leið og ég hafði myndfest blaktandi þvott og birt samviskusamlega á Facebook sá ég þar myndir úr sveitinni minni norðan heiða. Þar gægðust snúrustaurarnir upp úr margra metra djúpum snjósköflunum, svona dálítið eins og krókusar. Ég skoðaði myndir af bíl sem horfið hafði með öllu undir snjó svo þurfti að moka sig niður á hann með skóflu. Þar teygðu skaflarnir sig upp á húsþök og snjóruðningar í vegköntum náðu upp á miðja bíla. „Er þetta á Íslandi?“ skrifaði systir mín við eina af myndunum mínum og ég skammaðist mín dálítið. Ég hafði gerst sek um vor-mont. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Við þurfum jöfn tækifæri fyrir börnin í borginni Sandra Hlíf Ocares Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson Skoðun
Sólin vermdi á mér kinnarnar og ég fylgdist hugfangin með gulum krókusunum stinga sér upp úr moldinni við húsvegginn. Hjólaði húfulaus niður í bæ. Með sólgleraugun á nefinu spígsporaði ég um göturnar á strigaskóm og tók kaffið með mér út. Hlustaði á útlensku á hverju horni. Bjóst hálfpartinn við því að rekast á Calvin Klein á vappi, vissi af honum í bænum. Bærinn var troðinn af brosandi fólki og það leyndi sér ekki, vorið var að koma. Mig var farið að lengja eftir einmitt þessari upplifun, að drekka kaffi með sólgleraugu. Það er engu líkt. Lét myndbirtingar fólks sem skroppið hafði til útlanda undanfarnar vikur fara í taugarnar á mér á Facebook. Algjörar vor-mont-myndir, af fólki á peysunni utandyra, með drykki utandyra, með sólgleraugu og varalit og jakkann á handleggnum. Brosandi og glatt fólk í vorinu í útlöndum. Á meðan gekk á með éljum fyrir utan gluggann minn. En ekki þennan daginn. Þó ekki væri peysufært nema í skjóli, skein sólin og húfan var óþörf, hvað þá vettlingarnir. Ég hengdi þvottinn út á svölunum og drakk annan bolla af kaffi meðan ég horfði á hann þorna. Og af því mig hafði einmitt verið farið að lengja svo óskaplega eftir þessari upplifun, tók ég mynd. Um leið og ég hafði myndfest blaktandi þvott og birt samviskusamlega á Facebook sá ég þar myndir úr sveitinni minni norðan heiða. Þar gægðust snúrustaurarnir upp úr margra metra djúpum snjósköflunum, svona dálítið eins og krókusar. Ég skoðaði myndir af bíl sem horfið hafði með öllu undir snjó svo þurfti að moka sig niður á hann með skóflu. Þar teygðu skaflarnir sig upp á húsþök og snjóruðningar í vegköntum náðu upp á miðja bíla. „Er þetta á Íslandi?“ skrifaði systir mín við eina af myndunum mínum og ég skammaðist mín dálítið. Ég hafði gerst sek um vor-mont.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun