Fylgst með úr fjarlægð Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 19. mars 2014 07:00 Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun
Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun