Í hysteríulandi Stígur Helgason skrifar 5. október 2013 07:00 Liðsmenn samtakanna Blátt áfram eru farnir að þræða skóla landsins, heimsækja börnin og unglinga okkar og boða þeim fagnaðarerindið – eða öllu heldur ófagnaðarerindið. Blátt áfram eru umdeild samtök og sjálfur veit ég ekki hvort þau gera meira ógagn eða gagn. Ég er ekki sérfræðingur um kynferðisofbeldi gegn börnum. Ég veit hins vegar að það er alveg einstakt afrek að takast að koma málum þannig fyrir að hálf þjóðin hefur horn í síðu samtaka sem berjast gegn því. Ég veit líka að það eru óhugnanleg skilaboð til foreldra að hvetja þá til að fylgjast rannsakandi með börnum sínum með það í huga hvort þau séu hugsanlega að brjóta gegn yngri systkinum sínum. Það er ljótt að segja foreldrum að barnfóstrur séu svo vafasamar að koma þurfi í veg fyrir að þær hátti börnin til svefns. Og það er fáránlegt að boða að leikskólakennarar skuli ekki skipta á smábörnum nema undir eftirliti. Þetta er vondur hræðsluáróður. Hann skapar tortryggni og samfélagið þarf ekki á henni að halda. Þetta minnir mig á að sem barn var ég á litlum, frjálslyndum, foreldrareknum júróhippaleikskóla í Berlín. Á mínu síðasta ári fóru leikskólakennararnir með krakkahópinn í nokkurra daga ferð út fyrir borgarmörkin, á bæ sem í minningunni er mikið óðalssetur en var líklega ekki meira en eitthvert skrifli. En þar var hægt að fá djús og það dugði mér. Þarna leituðum við að froskum í niðamyrkri, skýldum okkur fyrir regni undir firnastórum laufum, lékum okkur frameftir í flatsænginni sem við gistum í saman og svo var ég bitinn af hundi en átti reyndar nokkra sök á því sjálfur. Þarna var árið 1989 og það þótti ekkert tiltökumál þegar við ösluðum berrössuð í læk sem rann framhjá bænum, og ekki heldur þegar ein fóstran fór úr að ofan í grasbala á sólríkum degi og leyfði okkur að mála nakinn líkama sinn með fingralitum. Hún hét – og heitir – Jeanette og ég á myndir af þessu. Þær eru í albúmi sem ég fékk í kveðjugjöf frá leikskólanum þegar ég flutti heim til Íslands. Fólk getur svo metið sjálft hvort þessum börnum hefði farnast betur í landi hysteríunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stígur Helgason Mest lesið Hlíðarendi – hverfið mitt Freyr Snorrason Skoðun Framtíð löggæslu fínpússuð í tilraunastofunni Gaza Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Alþjóðaflugvöllurinn á Akureyri: Hvar er Icelandair? Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Raddir, kyn og kassar Linda Björk Markúsardóttir Skoðun Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun Herleysið er okkar vörn Dr. Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir Skoðun Heilbrigðisyfirvöld með í samtali um hugvíkkandi meðferðir Sara María Júlíudóttir Skoðun Hver er betri sem formaður Sjálfstæðisflokksins? Þórir Garðarsson Skoðun Lukka Sjálfstæðisflokksins Inga María Hlíðar Thorsteinson Skoðun
Liðsmenn samtakanna Blátt áfram eru farnir að þræða skóla landsins, heimsækja börnin og unglinga okkar og boða þeim fagnaðarerindið – eða öllu heldur ófagnaðarerindið. Blátt áfram eru umdeild samtök og sjálfur veit ég ekki hvort þau gera meira ógagn eða gagn. Ég er ekki sérfræðingur um kynferðisofbeldi gegn börnum. Ég veit hins vegar að það er alveg einstakt afrek að takast að koma málum þannig fyrir að hálf þjóðin hefur horn í síðu samtaka sem berjast gegn því. Ég veit líka að það eru óhugnanleg skilaboð til foreldra að hvetja þá til að fylgjast rannsakandi með börnum sínum með það í huga hvort þau séu hugsanlega að brjóta gegn yngri systkinum sínum. Það er ljótt að segja foreldrum að barnfóstrur séu svo vafasamar að koma þurfi í veg fyrir að þær hátti börnin til svefns. Og það er fáránlegt að boða að leikskólakennarar skuli ekki skipta á smábörnum nema undir eftirliti. Þetta er vondur hræðsluáróður. Hann skapar tortryggni og samfélagið þarf ekki á henni að halda. Þetta minnir mig á að sem barn var ég á litlum, frjálslyndum, foreldrareknum júróhippaleikskóla í Berlín. Á mínu síðasta ári fóru leikskólakennararnir með krakkahópinn í nokkurra daga ferð út fyrir borgarmörkin, á bæ sem í minningunni er mikið óðalssetur en var líklega ekki meira en eitthvert skrifli. En þar var hægt að fá djús og það dugði mér. Þarna leituðum við að froskum í niðamyrkri, skýldum okkur fyrir regni undir firnastórum laufum, lékum okkur frameftir í flatsænginni sem við gistum í saman og svo var ég bitinn af hundi en átti reyndar nokkra sök á því sjálfur. Þarna var árið 1989 og það þótti ekkert tiltökumál þegar við ösluðum berrössuð í læk sem rann framhjá bænum, og ekki heldur þegar ein fóstran fór úr að ofan í grasbala á sólríkum degi og leyfði okkur að mála nakinn líkama sinn með fingralitum. Hún hét – og heitir – Jeanette og ég á myndir af þessu. Þær eru í albúmi sem ég fékk í kveðjugjöf frá leikskólanum þegar ég flutti heim til Íslands. Fólk getur svo metið sjálft hvort þessum börnum hefði farnast betur í landi hysteríunnar.
Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun
Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun
Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun
Leiðtogi nýrra tíma Auður Kjartansdóttir,Bjarnveig Guðbrandsdóttir,Brynhildur Einarsdóttir,Guðrún Ingadóttir,G. Sirrý Ágústsdóttir,Hafdís Gunnarsdóttir,Jónas Kári Eiríksson,Júlíus Guðni Antonsson,Ragnhildur Eva Jónsdóttir,Róbert Smári Gunnarsson Skoðun