Háttvirtar hefðir Hildur Sverrisdóttir skrifar 1. júní 2013 07:00 Þegar ég vann í London forvitnaðist ég um ástæðu þess að breskir dómarar og lögmenn væru með hárkollur í dómsal. Flestir sögðu að það væri til að útmá persónueinkenni og koma í veg fyrir hlutdrægni. Formaður breska lögmannafélagsins sagði mér þó að hann teldi að slíkar útskýringar væru seinni tíma réttlætingar. Hann taldi að raunverulega skýringin risti ekki dýpra en svo að þegar heldri karlmenn hættu almennt að ganga með hárkollur hefði sú tískubreyting einfaldlega aldrei náð formlega inn í réttarsalinn. Hárkollurnar voru því um kyrrt og urðu þar að virðulegri hefð sem enginn sá ástæðu til að breyta og öllum þykir nú vænt um. Mér varð hugsað til þessa þegar það varð fréttaefni í vikunni að nýr þingmaður rauf hefð í þingsal með að mæta þangað í gallabuxum. Sitt sýndist hverjum þar sem einum fannst að þingmenn ættu ekki að vera of uppskrúfaðir en öðrum fannst að þeir ættu að sýna hlutverkinu virðingu með að vera tilhlýðilega klæddir eins og vaninn er. Kannski er skýringin á þessu sú að með nýjum kynslóðum þingmanna fjölgar þeim sem hafa aldrei litið á gallabuxur sem ódannaðan verkamannaklæðnað heldur einmitt eitt það fínasta sem hægt er að vera í. Þegar ég var unglingur safnaði ég í heilt sumar fyrir pari af Levi‘s 501, í London borðaði ég núðlur í öll mál til að eiga fyrir nýjustu Diesel og í dag eru Lee-gallabuxurnar síður en svo hornreka í fataskápnum. Mín kynslóð á því um margt erfitt með að skilja hvers gallabuxurnar eiga eiginlega að gjalda. Þegar það gleymist að setja upp hárkolluna í bresku dómsölunum horfa dómarar út undan sér tómum augum og segjast ekki heyra í lögmanninum. Lögmaðurinn skottast þá í að redda sér hárkollu og þá batnar víst heyrn dómaranna. Ég held að gallabuxur valdi ekki heyrnarleysi á Alþingi og kannski munu viðmið um klæðaburð breytast í takt við nýja tískutíma. En þangað til er smá óþarfi að sýna þessari saklausu hefð lítilsvirðingu. Svona rétt á meðan þingfundi stendur – vinsamlegast vippaðu þér úr gallabuxunum, vinur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Sverrisdóttir Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun
Þegar ég vann í London forvitnaðist ég um ástæðu þess að breskir dómarar og lögmenn væru með hárkollur í dómsal. Flestir sögðu að það væri til að útmá persónueinkenni og koma í veg fyrir hlutdrægni. Formaður breska lögmannafélagsins sagði mér þó að hann teldi að slíkar útskýringar væru seinni tíma réttlætingar. Hann taldi að raunverulega skýringin risti ekki dýpra en svo að þegar heldri karlmenn hættu almennt að ganga með hárkollur hefði sú tískubreyting einfaldlega aldrei náð formlega inn í réttarsalinn. Hárkollurnar voru því um kyrrt og urðu þar að virðulegri hefð sem enginn sá ástæðu til að breyta og öllum þykir nú vænt um. Mér varð hugsað til þessa þegar það varð fréttaefni í vikunni að nýr þingmaður rauf hefð í þingsal með að mæta þangað í gallabuxum. Sitt sýndist hverjum þar sem einum fannst að þingmenn ættu ekki að vera of uppskrúfaðir en öðrum fannst að þeir ættu að sýna hlutverkinu virðingu með að vera tilhlýðilega klæddir eins og vaninn er. Kannski er skýringin á þessu sú að með nýjum kynslóðum þingmanna fjölgar þeim sem hafa aldrei litið á gallabuxur sem ódannaðan verkamannaklæðnað heldur einmitt eitt það fínasta sem hægt er að vera í. Þegar ég var unglingur safnaði ég í heilt sumar fyrir pari af Levi‘s 501, í London borðaði ég núðlur í öll mál til að eiga fyrir nýjustu Diesel og í dag eru Lee-gallabuxurnar síður en svo hornreka í fataskápnum. Mín kynslóð á því um margt erfitt með að skilja hvers gallabuxurnar eiga eiginlega að gjalda. Þegar það gleymist að setja upp hárkolluna í bresku dómsölunum horfa dómarar út undan sér tómum augum og segjast ekki heyra í lögmanninum. Lögmaðurinn skottast þá í að redda sér hárkollu og þá batnar víst heyrn dómaranna. Ég held að gallabuxur valdi ekki heyrnarleysi á Alþingi og kannski munu viðmið um klæðaburð breytast í takt við nýja tískutíma. En þangað til er smá óþarfi að sýna þessari saklausu hefð lítilsvirðingu. Svona rétt á meðan þingfundi stendur – vinsamlegast vippaðu þér úr gallabuxunum, vinur.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun